Tommy Wieringa reist, ziet niet

Ik lees het verhaal ‘Wit paard, gezien door een barst in de muur’ in De Familie Onderweg van Tommy Wieringa. (De titel is geleend van een Chinese uitdrukking, gevonden Rudy Kousbroek.) Het verhaal vertelt over Wieringa’s reis in de Silk Road Express van Moskou naar Peking. Wieringa lijkt niet te zien. Murw door het reizen in het groep, naar eigen zeggen, of beperkt door de ruimte die het verhaal mag hebben in het tijdschrift van zijn opdrachtgever. In Wolgograd wil hij niet dood gevonden worden, Door Kazachstan rijdt hij in meditatieve leegte, hij excuseert zich als hij vergeet te vertellen over de landschappen en gebeurtenissen die het opschrijven waard waren, vraagt zich af wat er te vertellen valt over een reis in een glazen lift die horizontaal door de wereld schoot.

Heel veel, lijkt me. Vraag het Paul Theroux. Wieringa is een groot schrijver, maar een matig reiziger.

Paul Theroux – Millroy the Magician

Why can’t I get through Millroy the Magician by Paul Theroux (while I love his travel books)? Is this novel representative of Theroux’s other novels?

I devour Theroux’s travel books: The Pillars of Hercules, The Tao of Travel, The Floating Kingdom, The Great Railway Bazaar, The Old Patagonian Express, and Riding the Iron Rooster. But this novel was impossible to get through, and I wondered why.

Still, I really tried, but it just didn’t work. Is it a boring book? Not even, I guess, but the story didn’t captivate me for a moment. Events follow one another at quite a pace. Sometimes, even with the absurdist, which I find so addictive in Murakami. But the story didn’t grab me; there’s no cliffhanger, it’s humor without pain, it doesn’t seem to be going anywhere (whereas in Murakami, I find that so appealing), the reading drags on, I look out the window, I want to finish what I’ve started but it’s resisting me.

I’ve given up. I’ll just regard it as a matter of taste.

Instead, read Haruki Murakami – Hear The Wind Sing. Or Theroux’s travel books.