Vandaag weer, of eigenlijk nog steeds druilregen. Ik parkeer bij Wormerveer, steek de autoweg over om om het fietspad langs de snelweg richting het gehucht Middel te lopen. Middel zal in de zomer met een beetje zon een mooi dorpje zijn.
In Zaandijk ruik het naar de cacaofabriek. Afgezien van een jongen die reclameblaadjes bezorgd, is er geen mens op straat.
Gisteren fotowandeling bij Purmerend. Waardeloos weer. Grijs, druizelregen, af en toe droog.
Geparkeerd bij het Purmerbos, een gebaandepadenpark en hondenuitlaatplek. Ik zie koereigers en halsbandparkieten; ook hier domineren deze vogels die je vroeger nooit zag (oude lul die ik ben).
Ik loop langs de zuidoostrand van Purmerend. In de route mist twee keer een brug die er volgens mijn aanwijzingen wel zouden moeten zijn. Ik ploeter een paar kilometer extra over een ruiterpad langs een sloot.
Terug in de wijk ruik ik natte hond. Er rijdt een man op een fiets langs met een papegaai op zijn hond. Ik ben te langzaam om er een foto van te kunnen maken. Verderop in de wijk ligt op een rotonde een vreemd vierkant kunstvoorwerp van tegels en beton.
Twee dagen geleden liepen we een rondje door Zaandam. Te lui om zelf een route uit te zoeken liepen we de gebaande paden van de Tsaar Peterroute. We parkeerden in de wijk achter het station van Zaandam. Dat bleek wel aardig. De nieuwbouw in deze wijk is grotendeels in een frisse kleurige Zaanse stijl gebouwd. Dat kan Zaandam wel gebruiken, dat wel heel zwaar is getroffen door de jaren zeventig nieuwbouwstijl van strakke rijtjes bakstenen.
De Tsaar Peterroute is een kronkelende lus door het oude gedeelte van Zaandam. Bij de Lage Horn, een smalle steeg, zijn we diep in gesprek en missen we het Tsaar Peterhuisje. We lopen er niet voor terug.
Bij de sluizen staan nog steeds onbegrijpelijk de ruïnes van een aantal kleine winkels en restaurants. Er wordt veel verbouwd. In het algemeen is de nieuwbouw, net als achter het station, fris en smaakvol.
Het station heeft misschien wel de mooiste fietsenstalling van het land.
Op de terugweg rijden over de Westzanerdijk en de Overtoom naar Nauerna. Erg leuk stuk.
Vandaag een kort rondje gelopen bij Uitgeest. Geparkeerd bij de manage van Klein-Dorregeest. Ik loop direct richting het Alkmaardermeer. De molenaar is zijn molen aan het opstarten. Een rietsnijder in het veld is bezig met uitstervende beroep.
Ik volg het wandelpad langs het meer. De wolkenlucht is fenomenaal. Even verderop moet de wandelaar het pad delen met schapen. Het pad is een modderlaag. De schapen zijn duidelijk wandelaars gewend. Ze gaan met lichte tegenzin aan de kant, zonder het zenuwachtige geblaat dat van ze gewend ben.
Op het modderige pad komt met een wandelaar tegemoet. Als hij me passeert zie ik dat hij op stoffen Nike Air schoenen loopt. Dat is niet zo handig op deze bodem.
Het pad komt uit bij recreatiegebied Dorregeest. Langs de snelweg loop ik terug naar de auto. Vlak voor Klein Dorregeest loopt de wandelaar op de Nikes Air me weer tegemoet. Hij heeft het toch gehaald op zijn gympies.
De fotowandeling van de week leidde me gisteren door Driehuis en IJmuiden.
Bij het station van Driehuis is een skatebaan gemaakt waarvan ik me niet kan voorstellen dat skaters er veel mee kunnen. De baan ligt op deze druilerige dag als een betonnen klomp bij het station. Een graffiti-vrijplaats op zijn best.
Ik loop door de wijk naar het Spoorpad. Over deze weg mogen alleen bussen. De weg trekt een lelijke streep van hekwerk door het dorp.
Langs het bos van de Velserbeek loop ik naar de de pont over het Noord-Zeekanaal. Van daar een stuk over de kanaaldijk en dan linksaf IJmuiden in. Ik loop dwars door het oosten van IJmuiden langs het immense stadhuis aan Plein 1945. Ik vervolg de Zeeweg en kom weer in Driehuis. Om het Spoorpad te vermijden loop ik door het dorp terug naar het station.
Een druilerige wandeling door een druilerig Driehuis.
Gisteren een heldhaftige poging gedaan om een flinke fotowandeling te maken bij De Meer in Amsterdam. Ik parkeer bij het het voetbalveld van Zeeburgia. Ik koop langs het science-park van de UVA naar het Amsterdam-Rijnkanaal en zak daar af richting Diemen. Onder de A10 door en bij Oud-Diemen rechtsaf, en volg dan het pad onder de A10. De aanhoudende motregen heeft me inmiddels doorweekt. Snel bij de eerste de beste gelegenheid weer onder de A10 door De Meer in, snel naar de auto.
Afgedropen dus.
In mijn jeugd was sneeuw in de winter niet zo ongewoon. Deze winter nadert een week van sneeuw en vorst, en dat leidt tot nogal hysterische voorzorgsmaatregelen. Treinen en bussen rijden niet meer. Mensen slaan voorraden in. De regering waarschuwt ons met een code rood alarm.
Voor veel andere plaatsen, zoals Scandinavische landen, Rusland, staten in Noord-Amerika en Canada, zou de sneeuw die wij krijgen een babywinter zijn. Als zij op zo’n klein beetje sneeuw zouden reageren als wij, zouden hun plaatsen het grootste deel van het jaar onbewoonbaar zijn.
Ik haalde mijn oude sneeuwlaarzen uit de kast en ging een (foto)wandeling maken. Halverwege de wandeling merkte ik dat mijn laarzen begonnen te lekken. Een beetje onderzoek leerde me dat dat niet zo vreemd was. De rubberen zool van mijn laarzen moet in de loop der jaren in de kast helemaal zijn uitgedroogd. Grote scheuren in de onderkant van de ene laars, een groot gat in de andere.
Gisteren in het bizarre industriegebied Westhaven in Amsterdam foto’s gemaakt. Naar Zaandam gereden en geparkeerd bij Tamoil tegenover het Hembrug terrein om vanaf daar de tocht te beginnen.
Met het pondje naar de overkant. Aan beide kanten van het kanaal staan interessante snackbars. Uiteraard gesloten nu i.v.m. de lockdown.
Vanaf de pont loop ik naar rechts, het industrieterrein op. Bij de pond is een eigenwijs buurtje met een handvol woonhuizen. Het is wel een keuze om hier te willen wonen, zo omgeven door industrie. Met een magnifiek uitzicht over het Noordzeekanaal, dat wel. De tuintjes zijn meest volgeplempt met buizen, bootjes, gereedschap, dakpannen, hout en ander ondefinieerbaar bouwmateriaal.
Ik loop langs een enorm opslagterrein. Grote bergen zwart gruis. Geen idee wat het is. Kolen? Enorme kranen en andere indrukwekkende apparaten staan op het terrein om het zwarte gruis te verplaatsen en te verwerken.
Langs de industriële gebouwen aan de andere kan staat een strakke rij populieren.
Bij een rangeerterrein voor treinen breekt het beeld weer iets: enorme windmolens, treinwagons en materiaal voor rails. Een enorme transportbuis steekt de weg over.
Ik loop terug, en steek over via een weggetje dat Kajuitpad heet. Aan het eind van het pad is een afvalverwerkingsbedrijf aan. Een rij ooievaars staat op het dak opgesteld om het afval te lijf te gaan. Als ik dichterbij kom trekken ze zich terug het dak op, uit het zicht.
Bij de pont loop ik langs het grote beeld van het kussende stelletje in Delfts blauw. Leuk idee hier langs de uitgestrektheid van het kanaal.
