De sleutel – Junichiro Tanizaki

De sleutel – Junichiro Tanizaki

In Tanizaki’s De sleutel leeft een ouder echtpaar enigszins gescheiden van elkaar. Beiden houden een geheim dagboek bij. Ze schrijven over hun leven vanuit hun eigen perspectief en speculeren over de motieven van de ander. Beiden weten dat de ander een dagboek bijhoudt. Ze vermoeden dat de ander hun dagboek leest en laten berichten achter in hun dagboeken die bedoeld zijn voor de ander. Maar beiden schrijven dat ze elkaars dagboek niet lezen. Alleen de lezer weet dat.

Ze leiden een bizar seksleven met elkaar, waarbij de man de vrouw min of meer vrijwillig drogeert, en alleen in die situatie kunnen ze oprecht hartstochtelijk de liefde bedrijven. Nadat de man sterft (tijdens de daad), begint de vrouw zijn dagboek te lezen (ze schrijft in haar dagboek). Ze gaat door met haar dagboek en er volgt een bizarre wending, waarbij de waarheid heel anders blijkt te zijn.

Het dagboek van de vrouw doet denken aan Sei Shonagons Hoofdkussenboek.

Sei Shonagon – Het hoofdkussenboek

het hoofdkussenboek van sei shonagon

Ik weet niet meer waar ik naar Sei Shonagons Het hoofdkussenboek werd verwezen, maar ik ben er vrij zeker van dat het uit een lijst of boek van Pieter Steinz kwam. Ik vond een tweedehands kopie van Het hoofdkussenboek op Marketplace en kon er binnen een paar dagen mee beginnen, nadat ik het uit een stevige verpakking van tape had geknipt.

Het hoofdkussenboek deed me meteen denken aan de sfeer die Nooteboom schetst in zijn verhalen (Van de lente de dauw) over zijn reizen in Japan en aan de sfeer in de prenten van Hokusai. Shonagon schetst een zeer interessant beeld van het leven van de Japanse adel in de 9e of 10e eeuw. Het is echt een van die boeken die je inspireert om weer met je notitieboekje rond te lopen om de wereld om je heen op te schrijven, omdat die niet zo vanzelfsprekend is als je misschien denkt als je er dagelijks in leeft.