27 december – Jacoba, Noord-Beveland e.o.

Ik rij over de Jacobadijk, Noord-Beveland. Een onafzienlijke omgeploegde klei en vlakgeëgde landerijen waarop kleine grassprietjes als op een kalend hoofd…

De naam Rancho Grando doet mij denken aan een plaats in de Camargue, maar is een vakantiebungalowpark waar de bungalows van elkaar zijn afgeperkt door dikke hagen van coniferen.

Kemperland wordt net als Zoutelande zwaar onder handen genomen. Een in de klei van Noord-Beveland neergegooid dorp. Ook hier is de ontkerkelijking toegeslagen: midden in het strenge dorp staat een tot grand-café omgebouwde kerk.

Het strand langs de dam tussen Walcheren en Noord-Beveland is leeg. Off-season, duidelijk.

Terug naar Vrouwenpolder.

Dan naar Oost-Kapelle. Hier wordt riolering aangelegd. De kerk is gesloten. De mensen zijn binnen. De kerktoren kan in juli en augustus worden beklommen, op de woensdagavonden. Ik koop kibbeling bij de plaatselijke visboer, die plat-Zeeuws tegen me blijft praten, maar wel aardig is, voor een stugge Zeeuwse boer dan.

25 dec 2018 – Domburg

Bij de molen van Mondriaan hebben intensieve werkzaamheden voor een kaalslag gezorgd. Opengegraven weilanden afgezet met hoge hekken omringen de molen.

Er zijn veel toeristen in het dorp, maar vrijwel alle winkels en horeca in het dorp zijn gesloten.

Een rondleiding door het dorp is genoemd naar Mezger, een Duitse arts die een internationale elite hier eind 19e hier in Domburg hardhandig van hun al dan niet ingebeelde kwalen af hielp. Van zijn kuuroord hier in Domburg resteert niet meer dan het hekwerk van de oprijlaan. Het ziekenhuis heeft plaats moeten maken voor een lelijke bungalow.

Over de duinenrij langs het strand loopt een brede promenade waar de toeristen van de magere winterzon genieten.

Dwars over Walcheren naar Vlissingen gereden.

22 december 2018 Zoutelande

Zoutelande, in de winter. Verlaten. In de snackbar annex kroeg zitten locals om 1 uur al flesjes bier te drinken terwijl ze darts kijken op het scherm en patat eten. Ze vervelen zich en hebben het over de zomer, als de toeristen er zijn, en hoe weinig ze nu om handen hebben.

Twee grote bouwputten maken het dorp definitief onaantrekkelijk.

Eddy Posthuma de Boer’s Photo Libretto – because of the joy

Eddy Posthuma de Boer - libretto

Photographs, as Hans Aarsman prefers them, are not taken to make a nice picture but only because they attract the photographer’s attention and because he just feels like taking a picture of them. Photo Libretto van Eddy Posthuma de Boer is full of it.

Or as Winogrand said:

Photography is not about the thing photographed. It is about how that thing looks photographed.

I knew Eddy Posthuma de Boer was the photographer who had taken the pictures in Cees Nooteboom’s books.

Cees Nooteboom, photo Eddy Posthuma de Boer

Here and there, the images are shrewd like Elliot Erwitt: black-and-white dalmatians at a crosswalk, an Arab who appears to be trying to fix an overturned car, fiddling with the engine with one hand, but a few meters away lies the rear axle of the car—a huge pile of square blocks of metal from cars pressed together.

Photo Libretto is a calendar. A picture every day of the year. Arranged by themes, or rather collections of photos. Texts on signs on storefronts with spelling mistakes. Means of transportation. French cars are rotting and becoming part of the French landscape. People reading the newspaper. Companies and products with the name Victoria.

Ordinary and remarkable images. Marte Röling’s Star Fighter. A hotel reception in Marseille is unimaginably crowded with wallpaper and carpet with floral designs. The tower of Pisa straightened (and thus the surroundings askew). A hotel room with a bathtub set in the middle of the room with a shower curtain around it (only possible in Belgium, I think).

The most admirable pictures are still the everyday things rendered without further context, which produce insane images. A neat little plant table made of Pepsi crates. Eggleston, then, I think.