Op een zondag in juni sprak ik af met een vriend voor een fotowandeling bij Wijk aan Zee. In het binnenland was het zonnig, maar over de kustrand hing zo’n typische strook mist. De zon kon er geen vat op krijgen. Op zich leverde dit moeilijke licht wel aparte beelden op, maar je moet er van houden. Na langs het strand bij Wijk aan Zee te hebben geslenterd, verplaatsten we ons naar de pier verder zuidelijk, het wordt daar Velsen-Noord. Dezelfde mistige beelden van strandgasten in de mist.
Duane Denison is a very special guitarist. He is most know as the guitarist in The Jesus Lizard. In this video he geeks out on electric guitar things. Wonderful person.
For those not aware what an amazing band The Jesus Lizard was, watch this. They have made a couple of classic albums and songs. The song Gladiator is my all-time favorite.
Gisteravond bij IJmuiden foto’s gemaakt. Geparkeerd aan de Harlingenstraat, aan de noordkant van het jachthaventje van IJmuiden aan Zee (als het zo heet). Tussen de Harlingenstraat en de zeekant is een hoge betonnen muur opgetrokken. Aan de andere kant is een duin gemaakt waartegen twee lange rijen strandhuisjes zijn neergezet, met een klein strandje als voortuin. Het strandje, zo lees ik later op Google maps, heet dan ook het Kleine Strand. Rechts, voor de bewoners, uitzicht op de Hoogovens/Tata/Corus.
Ik loop over de pier langs het strandje, met de bedoeling bij het grote strand van IJmuiden uit te komen. Helaas heb ik geen rekening gehouden met de haveningang, die het onmogelijk maakt via deze weg het strand te bereiken. Ik herinner me nu dat ik er al eens eerder in was getuind. Om het strand te bereiken vanaf hier moet je helemaal om het jachthaventje heen lopen, of rijden. Ik besluit het laatste te doen, en slenter terug naar de auto.
Aan de andere kant is een enorme parkeerplaats. Ik parkeer bij het hotel vooraan de Kennemerboulevard, en slenter over de boulevard naar het strand. Halverwege zit een Chinese familie te dineren.”Een oorlel zo groot als een biefstuk, door die wespensteek,” vang ik op.Het strand is behoorlijk leeg. De laatste dagjestoeristen verlaten het strand en de strandtenten zijn aan het opruimen. Alleen bij de strandhuisjes is nog leven. Hier een nog langere rij van drie etages strandhuisjes.
Beachvolleybal in de ondergaande zon. Twee vrienden zitten op een blok beton naar de horizon te kijken, een fles aan hun voeten.
Ondanks zijn gebrekkige realisatie en de uiterst onvriendelijke ondersteuning, is de Nederlandse Museumkaart een onmisbare uitvinding waar we toch een beetje trots op mogen zijn. Musea zijn enorm duur, losse kaartjes voor een beetje museum kosten ergens tussen de 10 en 20 euro, maar voor 65 euro, en de helft daarvan voor jongeren, koop je de Museumkaart waarmee je een heel jaar lang alle Nederlandse musea in kan.
Zijn weergave van stof is geweldig. Ik zie een knoop in een gehaakte stropdas die uit een schilderij springt, en een portret van Henri Isaäc Keus in een tweed pak dat meer een portret van een tweed pak is met een man er in. Willink steekt Zurbarán, de Spaanse meester van het afbeelden van stof naar de kroon. Maar mijn vrouw wijst me ook op de handen van de mand, die vlezig op de leuning van een stoel liggen. Je ziet de aderen van de man kloppen.
Andere, landschappelijke schilderijen doen met denken aan Beeple, een moderne digitale realist.
