Acties: uitvoeren
Notitie aan mezelf:
Acties zijn dingen die moeten worden uitgevoerd, niet dingen die moeten worden opgeschreven.
Schattige Chinese spotgoedkope electrische mini auto
Ik ben benieuwd of deze Chinese electrische auto genaamd de FreZe Nikrob EV voor een doorbraak kan zorgen voor electrische auto’s.
Het jaar in foto’s – National Geograpic
Het jaar 2021 geweldig in beeld gebracht op dit overzicht van National Geographic.
Shopping In Jail – Douglas Cooupland
My notes from reading Shopping In Jail by Douglas Coupland:
About surrealism, the subconscious, Internet.
Surrealism today: a randomizer, throwing images and video clips at you. Like taking a snip out of time and putting these in sequence.
On Ed Ruscha. And about the insignificance of (most) of our actions and of (most) art.
About Craft and novelty. Novelty that reflects the prominent yet less powerful forces of a culture is interesting. The crafted object may be the new modern art, in a world of digital overwhelm.
A piece on Hari Kunzru’s Gods Without Men. The piece is difficult to follow, I have not read that book. It seems a literary manifestation like Harari’s Homo Deus:
Raj is whatever and whoever it is we all seem to have become: a race of time-traveling time killers Googling and Wikiing until our machines transform into something smarter than ourselves, we humans left only to hope the machines may save us in the process.
A piece about Coupland’s visit to China for the book Kitten Clone. About how China is fully embracing new technology and the western world is hesitating complacently (if complacently is a word).
I find it difficult to accept that the new iPhone 12 or foldable Samsung is necessarily a significant technological development I cannot ignore. In my opinion we are too heads-down in today to be able to make sound judgements on the historical relevance of specific, or even more general technological development.
I understand very well why it’s located in Shanghai, but not why there isn’t also one located in Michigan, where 10 million primates needing 2,500 calories a day are sitting on top of a cold rock in the middle of the North American continent, and they’ve got nothing to do all day except go online and watch porn, TED videos, and bit-torrented movies, …
A piece about Marshall McLuhan, again difficult because I have not read McLuhans work yet. I want though. His work sounds very intriguing.
McLuhan is a futurist. Coupland sees how with all that data that “the internet” knows about us, a cloud gänger is thinkable, but he misses sentience.
The same word that Kevin Kelly uses as one of the characteristics of the Technium, the “living” body of evolving technologies.
Sentience of the Technium is not yet to be born. It is there already, says Kelly.
Meer dan een IKEA toiletborstel: Bolmen
Geniale Zweedse reclame claimt Zweedse plaatsnamen terug.
De eerste publicatie van Gabriel Garcia Márquez
In de New Yorker is het mooie verhaal van Gabriel Garcia Márquez te lezen waarin hij verhaalt hoe hij zijn eerste stappen zette in zijn schrijversloopbaan.
“In any case, that story already belongs to the past,” he concluded. “What matters now is the next one.”
I was flabbergasted and foolish enough to look for arguments to the contrary, until I understood that no advice I heard would be more intelligent than his.
Driehuis en IJmuiden
De fotowandeling van de week leidde me gisteren door Driehuis en IJmuiden.
Bij het station van Driehuis is een skatebaan gemaakt waarvan ik me niet kan voorstellen dat skaters er veel mee kunnen. De baan ligt op deze druilerige dag als een betonnen klomp bij het station. Een graffiti-vrijplaats op zijn best.
Ik loop door de wijk naar het Spoorpad. Over deze weg mogen alleen bussen. De weg trekt een lelijke streep van hekwerk door het dorp.
Langs het bos van de Velserbeek loop ik naar de de pont over het Noord-Zeekanaal. Van daar een stuk over de kanaaldijk en dan linksaf IJmuiden in. Ik loop dwars door het oosten van IJmuiden langs het immense stadhuis aan Plein 1945. Ik vervolg de Zeeweg en kom weer in Driehuis. Om het Spoorpad te vermijden loop ik door het dorp terug naar het station.
Een druilerige wandeling door een druilerig Driehuis.
Volkstuintjes in de Egmonder duinen
Het was gisterochtend onverwacht druk op het strand van Egmond aan Zee. Al om half negen was een menigte van de sportvissers, ochtendduikers, hondenuitlaters en de moutainbikers op het strand actief.
We ontweken deze matineuze activiteit en vervolgden onze wandeling in de duinen ten noorden van Egmond aan Zee. Hier liggen “De Lankies”, de volkstuintjes van de Egmonders. Al in de 19e eeuw werden deze duinen gebruikt door de arme bevolking om aardappelen in te verbouwen. De traditie van het tuinieren in de schrale grond wordt nog steeds voortgezet door de Egmonders. Toch lijken veel van de tuintjes meer vrijplaatsen geworden voor de autonomie zoekende dorpelingen. Ik blijf de tuintjes een fascinerende potpourri vinden.
De gratis economie
Gratis bestaat niet.
Extreem goedkope spullen, gratis shipping, het kan gewoon niet. Als je een product van een paar euro op een Chinese site koopt, kan je aan je klompen aanvoelen dat er iets mis is. Maite Vermeulen van De Correspondent schrijft er over. We kopen die spullen zonder stil te staan bij de uitbuiting, belastingontduiking en vervuiling die de kosten van deze producten zo laag houden.
Andere gratis producten die mensen gedachteloos gebruiken, en tegelijkertijd graag over klagen zijn social media. Voor social media geldt de oude regel “If you’re not paying for the product, you are the product”. Je krijgt een gratis app met mooie functionaliteit, maar je aandacht en je gegevens worden wel gebruikt voor het tonen van advertenties.
Bij gratis advies van een specialist, zoals vroeger met de hypotheekadviseur, betaalde je uiteindelijk indirect voor je advies via de commissie die de adviseur kreeg van de bank na de verkoop van de hypotheek.
Misschien zou er een bijsluiter bij deze gratis producten horen die de gebruiker informeert over de bijwerkingen van het product.
Gewoon gefeliciteerd Arnon!
Arnon Grunberg heeft terecht de P.C. Hooftprijs gekregen, verdiend schreef ik bijna.
Dat levert mooie stukjes over Grunberg op, zoals in NRC, Trouw en Volkskrant.
Maar de jaloerse mandarijnen duiken ook op. Lodewijk Wiener schrijft een sneue open brief aan Arnon Grunberg. Hij schrijft aan Arnon Grunberg dat Jeroen Brouwers de prijs verdiend in plaats van Grunberg, omdat hij een “torenend oeuvre” van meer dan zestig totels heeft geschreven, en bovendien bijna dood gaat. Hij gaat zelf zo ver de betogen dat een enkel werk van Jeroen Brouwers, De Laatste Deur, al de P.C. Hooftprijs, een oeuvreprijs, rechtvaardigt. Wiener is in de war.
In NRC reacties van andere schrijvers op de toekening van de prijs, vriendelijke, doordachte reacties maar ook een gekke reactie van Rob van Essen en onverdund mandarijnenzuur van Arjan van Veelen waarvan ik alleen maar kan hopen dat het ironie is omdat het anders zo ontluisterend zielig is.