Identity is key
Via Indistractable:
Identity determines behavior, and behavior determines belief.
Who you think you are is critical.
Via Indistractable:
Identity determines behavior, and behavior determines belief.
Who you think you are is critical.
Nooit Waugh gelezen, met het idee dat het nogal saai zou zijn. Ik vond dit boek, Een handvol stof van Evelyn Waugh, in de nalatenschap van mijn vader die een betere smaak had. Dit moois heb ik dan dus bijna moeten missen.
Een jong Engels upper class gezin met een kind leidt een gezapig leven. Gepamperd door butlers, tuinmannen en ander huishoudelijk personeel slepen de dagen voorbij. Men gaat vroegtijdig aan de drank, gebruikt lunches en diners buiten de deur bij clubs waar je gezien moet worden.
Als zijn vrouw Brenda vreemd gaat, en van hem wil scheiden en hem kaal wil plukken, lijkt Tony pas wakker te worden. Hij weigert verdere medewerking aan de echtscheiding en vertrekt op ontdekkingsreis naar Midden-Amerika.
In Londen wordt het diner om 2100 opgediend, zit Tony middenin het oerwoud van Brazilië. eerst drinkt hij nog chocolademelk voor het slapengaan, maar langzaamaan voltrekt zich een catastrofe. Hij en dr. Messinger, zijn compagnon tijdens de reis, worden verlaten door de lokale begeleiders.
Ook de affaire van Brenda loopt niet goed af.
Tony wordt ziek en hallucineert een stroom trivialiteiten uit zijn vroegere gezapige leventje. Al hallucinerend bereikt hij de stad die het doel was van de tocht door de jungle. Maar ook de stad blijkt een hallucinatie. Hij wordt opgepikt door een in de jungle achtergebleven blanke man. Deze man gijzelt hem en wil dat Tony hem voor altijd blijft voorlezen uit de boeken van Dickens die hij zelf niet kan
lezen.
In Engeland heeft de neef van Tony zijn grote huis Hetton geërfd hij zet het gezapige leventje van Tony door.
Tech: backing up this site with BackwpUp plugin.
Trying to get my daughter’s Kobo reader working again. She let it sit for a while and missed an apparent crucial update. The normal Kobo update process does not work anymore. So I looked around and found that Kobo reader is open source and therefore there is a community helping with questions such as mine.
https://cheat.readthedocs.io/en/latest/kobo.html
https://www.mobileread.com/forums/showthread.php?t=145177
These worked like a charm. Does require some tech skills.
I like my Kindle, but this feels much better then the locked in Amazon device
How to get new ideas by Paul Graham.
The site brr about life on the South Pole is fantastic.
A friend (not a proverbial one this time) loves riding his racing bike. He also loves riding the newest models with the newest technology, preferably expensive lightweigth ascesories. He has a busy family life as well. The argument that wins his wife over to acquire the latest fancy bike is:
‘Shall I buy a this new bike, or shall I train more hours?’
It’s not the bike, it’s the ride.
Zeer uneventful, zoals je het wilt, deze wandeling van Verlaat naar Nieuwe Niedorp en terug. Ik passeer het plaatsje Terdiek, waar ik nog nooit van gehoord had, ondanks dat ik hier toch in de buurt ben opgegroeid. Mooi stuk langs het Kanaal Alkmaar-Kolhorn.
Transcribe text safely with mygoodtape.
Read old books without having to own them on open library.
Substack CEO kills Substack. For me at least. All the things you fear when using someone else’s platform to create content become real. Read an perfect analysis of an interview with him
on techdirt here.
Run your own WordPress instead, or other web tool. When on your self-hosted WordPress (not wordpress.com), use their WordPress newsletter tool.
Paul Graham (from Y Combinator, not the photographer) on how to do great work.
In this issue from David Perell’s newletter I read
Many Silicon Valley investors say that fast response times for important messages correlate highly with a founder’s long-term success.
Gets me going, because such a sentence lacks reason and humility:
Learned a new word for an interesting phenomenon, skeuomorphic, via The Wippet.
I ran out of max feeds on Feedly. I like the tool, but since I do not want to any more subscription-based software, so I looked for an alternative RSS reader.
It is a service but based on open source.
Tried to install in on my laptop.
Runs for a while, tries to run a sudo. That won’t work on Windows… 🙁
Immediately gave up. Considered for a minute running it on my Linux server, but I am actually looking for something simple.
Install, needs Java. Installed Java.
Needs Java 1.5. That is a very old version.
Gave up.
Installed like a charm.
Unfortunately no OPML import. So took some time to copy from the OMPL export from feedly into this tool.
Now trying this out.
Lovely old-style interface.
Reminds me of the old RSS reader I had years ago.
Good to know these hand made USB cables with hidden implant exist.
I am all in favor of editing flat files. They are portable, easy to change editors, platform independent, and very easy to search across, just using your Linux, Windows or MacOS search capabilities. All my notes are in simplified markdown. When I need to generated html from it, this service is so easy: markdowntohtml.
Craid Mod’s article about what I would call the Zen of Coding.
Alan Jacobs’s article on why he doesn’t use Canvas specifically, and warn for data harvesting and ‘surveillance capitalism’. Instead, as I do, he prefers open source en open web technologies instead. Plus some wise words on ChatGTP and how it will not help his students any more than other tools.
Pizza toast is a Japanese invention. Craig Mod made a beautiful movie about a Japanese cook crafting pizza toast with incredible dedication. Pizza toast is best consumed on a low table, cross-legged on on your knees. You carefully break one of the pre-cut quadrants loose and eat in with small bites.
To make pizza-toast, the thick Japanese toast bread is best. I have only seen slices as thick as 3-4 cm in Japan. At home, I use our Dutch bread, but it doesn’t come close. Japanese pizza-toast is superior.
In Portret van een jongeman (Youth) vertelt Coetzee het verhaal van een Zuid-Afrikaanse jongeman die schrijver wil worden, maar gevangen zit in zijn angsten.
John is een zorgelijke student die zichzelf veel vragen stelt en niet veel antwoorden heeft. Hij komt niet voor zichzelf op, mensen walsen over hem heen, en als hij ze zat is heeft hij niet het lef om er iets aan te doen. Zelfs zijn studie getuigt van een halfslachtige aanpak: hij studeert wiskunde, maar wil eigenlijk literatuur studeren.
Hij leest veel en kent veel schrijvers. Hij denkt na over de schrijvers die hij bewondert en in het verhaal zijn korte essayistische innerlijke monologen over het werk van deze schrijvers en dichters verweven.
John wil zelf schrijver, kunstenaar worden, maar hij blijft uitstellen en excuses verzinnen.
De kunstenaar hoeft niet moreel bewonderenswaardig te zijn. Die koorts van de kunstenaar maakt de kunst. Dezelfde koorts die hen slecht en immoreel maakt. Het wordt niet duidelijk wat hij precies bedoelt met slecht. Soms spreek hij zichzelf tegen.
Om de dienstplicht in Zuid-Afrika te ontlopen verlaat John Zuid-Afrika en gaat naar Londen. (Hij bezoekt er de boekhandel Foyle’s aan de Thames. Dezelfde Foyle’s uit mijn artikel over What Is The What? Mooi webje.)
Hij vindt zichzelf niet goed genoeg, zijn kijk is niet uniek, daarom ziet hij af van publicatie, en geeft zijn drang om kunst te maken op.
Hij is initiatiefloos. De wereld overkomt hem. Ook in Londen vallen relaties met vrouwen hem in de schoot, maar hij beleeft ze zonder passie, zonder zelf iets te willen van een relatie. Hij laat met zich sollen en is nog steeds niet in staat de relaties maar niet beëindigen als hij er geen heil meer in ziet. Hij is kruiperig en laf.
Hij verandert steeds meer in iemand die zijn ambities heeft verloren.
Zich hechten aan iemand vind hij vernederend.
Zolang zijn moeder leeft behoort zijn leven hemzelf niet toe.
Hij krijgt een baan bij IBM maar laat die na enige tijd achter zich om dichter te worden. Tegen zijn baas bij IBM zegt hij dat hij weg gaat omdat hij geen vriendschappen bij IBM kan maken. Hoewel hij nu de gewenste vrije tijd maakt hij geen gedichten. Hij houdt zichzelf en anderen voor de gek. Ook hier weer spreekt John’s angst voor een mogelijke vernedering.
Na een tijd te hebben gelanterfant gaat hij weer bij een computerbedrijf werken om te programmeren. Hij smacht er niet meer naar om dichter te worden. Maar ook zijn programmeerwerk vind hij betekenisloos. Hij vergelijkt zich met de wetenschappers die volgens hem echt werk doen. De wetenschappers zijn aardig tegen hem, omdat, zo denkt hij, ze hem geen gezichtverlies willen laten lijden.
Hij weet dat hij niet doet wat hij zou moeten doen om dichter te worden. Hij maakt zichzelf wijs dat hij saai zou moeten zijn, maar hij is nu gewoon slecht. Hij zou moeten schrijven maar kan zich er niet toe brengen. Hij heeft niet de wilskracht. Hij accepteert zijn mislukking als schrijver. Bang voor schrijven, bang voor vrouwen. Bang om vernederd te worden. Hij weet dat hij niet de koppigheid heeft om mislukking te incasseren. Daarmee wordt zijn leven voor zichzelf ook betekenisloos. Waarmee de roman eindigt. Hij heeft zichzelf niet kunnen overwinnen. Hij
… speelt zich met iedere zet verder de hoek en de nederlaag in.