Ik lees Blinde Wilg, Slapende Vrouw uit. Gisteren dan. Een eenzame student tijdens het einde van zijn middelbare school en zijn studententijd. Verwondert zich om de wereld, maar legt zich daarbij neer. Op een manier die alleen bij Murakami mogelijk is. Verhalen die teruggrijpen naar romans, de tijd van de student op de universiteitscampus, een vriendin die wordt opgenomen in een kliniek, een vakantie in Hawaï. Het is een zachte wervelwind en laat zich alleen maar lezen. En goed ook.