Vanavond gegeten bij P.F. Chang, een Chinees specialiteitenrestaurant. We worden naar een speciaal tafeltje geleid dat gereserveerd lijkt. Dat levert ons een Mgr. Resp. aantekening op de rekening op: 15$.

De kale zwarte man die ons bedient heeft klasse. Hij weet waar hij het over heeft en geeft uitstekende adviezen.

Als we van het desert afzien, komt hij even later langs met een rekje met kleine glaasjes waarin samples van taarten en andere toespijzen in plastic uitgevoerd zijn tentoongesteld.

“I am obliged to show you this, I am sorry but will tell you about these…”

“Ok,” zegt V., “if you just need a tick in the box, you got it and you can go.”

“Unfortunately that won’t do sir.”

En hij begint af te ratelen wat de plastic desert samples voorstellen.

“And here we have the typical Chinese tiramisu. This is the chocolade-cake, …”

Even later dringt het door.

“What is that? tiramisu? … Chinese?”

“Yeah,” zegt de ober, “serving tiramisu in a Chinese restaurant, isn’t it hilarious?!”