Earlier, I posted that I had read The Every by Dave Eggers and found it punishing.
I am now reading A Heartbreaking Work of a Staggering Genius. It is almost inconceivable that these two books are by the same author. AHOASG is raw and unpolished, while The Every is a smoothed-out, emotionless book.
In between, I read Lord of the Flies, William Golding’s classic that I should have read much earlier, and Over de lengte van een gang by Herman Koch.
Geen geheimen.
Two fine lists from The Guardian:
https://www.theguardian.com/theguardian/2000/jan/08/weekend7.weekend5
56 Call an old friend out of the blue.
18 Go out, don’t stay in.
43 If you have the choice, travel by train, not plane.
72 Always use freshly ground pepper.
Sommige beelden overkomen je. Je speurt de hele dag veel te intensief naar beelden en dan onverwacht staat er een voor je.
Een mirakel in Sint Odiliënberg.
I finished reading The Every by Dave Eggers yesterday. What a tedious, humorless book, and not even very well written. The only surprising thing about the book was (spoiler) the ending: not a happy ending, the protagonist disappears into a ravine.
I am immediately having fun.
Many (of my) ideas are too big and, as a result, execution takes far too long. I don’t finish them.
Just today I killed a couple of big ideas. One I chopped up into small ideas, with heads and tails.
Amazing how good they are already at their first gig in ’91.
And there’s nobody there!
And then 2 years later…
I read about Jeff Bezos’ boat. To get it from the shipyard to the open sea, the Hef, the Koningshaven bridge in Rotterdam (“a Dutch city”), had to be taken apart.
There is a lot of fuss about that. I can only think, “Don’t be silly. Jeff really needs that boat.”
But seriously, put yourself in the man’s shoes. You have so much dough you don’t know what to do with it. Then, of course, you start taking space trips. And buy insanely big boats. What else are you going to do with all that money. Shouldn’t we all have a little more respect for Jeff Bezos’ problem?
Gisteren eerst naar Heusden gereden. Een oud vestingstadje. Het stadje is helemaal opgeknapt, een nu beetje overgecultiveerd, naar mijn smaak. Het is een levenloos gebeuren, op deze woensdagmorgen. We lopen over een groot deel van de vestingwal. Het pad is modderig.
We rijden naar de Moerputten, een natuurgebiedje bij Den Bosch. Over de dijk liep vroeger een trein. Van het spoor resteert nog een lange ijzeren spoorbrug. Een getrouwd stel wordt er gefotografeerd.
Op de terugweg lopen we door het natte laagveengebied onderaan de dijk. Een gothic landschap van bemoste en rottende bomen in het water. Tieners roken stiekem een jointje op de vlonders door het moeras.
Ik lees het miniboekje De Brief, van Cees Nooteboom, uitgegeven in de Juweeltjesreeks. Het boekje bestaat uit drie verhalen.
Het eerste verhaal, met de titel De Brief, verhaalt over hoe Nooteboom een brief aan zijn uitgever verwisselde met een brief aan zijn geliefde. De verwisseling wordt opgemerkt door Nooteboom’s uitgever en op wonderbaarlijke wijze komt de brief aan de geliefde via een Nederlandse diplomaat en schrijver in Mexico toch goed terecht. Ik probeer te vinden wie de diplomaat was. Ik vermoedde F. Springer, maar die is niet in Mexico gestationeerd geweest. Helman lijkt het ook niet te zijn. Het blijft een raadsel.
Het verhaal doet me denken aan het verhaal Oculare Biesheuvel, van Maarten Biesheuvel, waarin de bril van Biesheuvel hem achterna reist door Oost-Europa.
Het tweede verhaal heet De koning van Suriname. Het verhaalt over de terugreis van Nooteboom uit het oerwoud van Suriname met een klein vliegtuigje. Zijn medepassagier is een hoge ambtenaar in wie Nooteboom de koning van Suriname ziet.
Het laatste verhaal lijkt een gedroomd reisverhaal.