Het waaide gisteren stevig. Op de Noordpier in Velsen-Noord/IJmuiden/Wijk aan Zee (Google maps geeft geen uitsluitsel) was het koud en en de golven sloegen bij tijd en wijle met veel spektakel stuk op de pier.
Een visser staat in het water. Een dappere surfer gaat het water op. De vissers vangen kleine gulletjes.
Lunduke had planned Linux Sucks 2022, Lunduke.locas.com. I am liking the 2014 edition.
Non-interview non-fiction podcasts by Kevin Kelly’s followers.
Austin Kleon’s stream of collages is so great.
Retro games look better on old tv’s. Will analog television become the next retro fashion?
What happens when you, as an online business owner, stop using social mediahttps://www.calnewport.com/blog/2022/01/04/what-happened-when-this-online-business-owner-quit-social-media/: you become fitter, and your business does not suffer.
Mooi idee van Eric Kim om in plaats van iets dat je leuk vind aan te schaffen er een foto van te nemen. Fop je brein en maak het wijs dat je het object meta-bezit.
It is a nice idea by Eric Kim to take a picture of it instead of purchasing something you like. Fool your brain and make it think you meta-own the object.
I wrote about resurrection of the vinyl album before.
There is more retro news.
New retro Atari 2600 games.
Make a retro game machine out of your RaspBerry Pi.
Analog photography is making a come back.
Smartphones are styled like Motorola Razr and Nokia 3310.
Film remakes, like Dune.
And the zeppelin may return.
In The Hustle, I found a nice article about the resurrection of the vinyl LP, the record, and the album.
Besides an answer to the meager income that streaming services provide for musicians, it is also a clear signal that having a physical thing in your hands is appreciated by many people. I want to get a record for my birthday again. Oh, and by the way, Concerto still exists.
Beautiful facts:
Ik kreeg het boekje Brieven aan Camondo, geschreven door Edmund de Waal. Het heeft tot onderwerp het leven van een zeer welgestelde Joodse man en zijn familie in Parijs, en ook het antisemitisme in het Frankrijk van de eerste helft van de vorige eeuw.
De Waal beschrijft de ziekelijke verzamelwoede van Camondo en de even pathologische inrichting van de Parijse woning van Camondo met zijn strak geordende verzameling objecten in stofvrije kamers. De stijl van De Waal is bijpassend: stijf, afstandelijk en stofvrij. Ik krijg het er benauwd van.
Het doet een beetje denken aan de manier waarop Nooteboom ruimtes en kunst kan beschrijven. Maar waar Nooteboom een museum of een schilderij te leven weet te wekken op papier, blijft het bij De Waal overkomen als een protserig nauwkeurige opsomming van spullen.
“U wilde dingen compleet maken, had de behoefte dingen weer bij elkaar te brengen, u moet geweten hebben hoe scheiding voelt. Verspreiding voelt.”
Dat wil zeggen: diaspora.
Ik krijg steeds meer de neiging om het keurige porselein van De Waal op de stenen stuk te gooien. De stijl helt over naar pedanterie en elitarisme.
Camondo creëert met een megalomane egoïsme een museum van verzamelde spullen, en verordonneert dat daaraan nooit meer iets veranderd mag worden. Zelfs mogen zijn spullen niet uitgeleend worden.
De koude opsomming van de geschiedenis van de vernietiging van het grootste deel van de familie door de Nazi’s is ijselijk en hartverscheurend.
Aan het eind van het boek neemt De Waal in bedekte termen een standpunt in over de verzamelwoede van Camondo: hij hoeft de erfenissen en zijn archief niet door te geven (in tegenstelling to Camondo), en schenkt zijn archief weg.
Fran Lebowitz is a native New Yorker, has strong opinions about everything, and is funny. Martin Scorsese made a series about her for Netflix. For this series, he interviews her, and she gets all the space she needs to showcase her opinionated views. In itself, it is a nice idea.
I watched the first episode. Martin Scorsese laughs way too hard and unreal at Lebowitz’s jokes. Instead of stepping back, Lebowitz also seems to find herself increasingly funny. The concept culminates in an adolescent banter between Scorsese and Lebowitz that soon becomes unwatchable. Too bad because what could have been a fun program with genius flap-out Lebowitz becomes a smug ‘crack-a-joke-or-else’ show.
Gisteren liep ik mijn fotorondje tussen Castricum en Uitgeest.
In de polder is een lantarenpaal in dit jaargetijde een belevenis. En volgen zelfs de mollen en hun hopen keurig een paadje.
Jongetjes die vuurwerk afstelen worden gewaarschuwd door een oude vrouw achter een rollator.
“Zijn jullie voorzichtig, jongens?”
“Ja, natuurlijk mevrouw.”
Ik neem een foto van een vervallen schapenhok in de wei. Ik kijk op en een vrouw op een fiets zegt enthousiast: “De schapen kwamen allemaal naar u toe rennen, dat was zo’n leuk gezicht!”
