I saw Black Widow yesterday at Disney+, not for a 20 euro early-release-view (or what’s it called) like a few months ago at Disney, but under the regular subscription. It’s a very nice action-packed movie. It has a less obvious plot and a nice backstory about the childhood of the Avenger Black Widow, her sister, and her parents.
I hope the trumpet blast at the end of American movies will go out of style soon.
De dag van gisteren in Amsterdam fotograferend doorgebracht.
De Haarlemmerdijk lijkt in de winter meer van de Amsterdammers dan in de zomer. Het ruikt er ook nu naar wiet, maar de Amsterdammers fietsen door de straat, op weg naar weet ik wat. De kruispunten zijn van de fietsers. Auto’s worden minachtend getolereerd.
Gelopen tot aan de Haarlemmerpoort, dan een slinger naar de Noordermarkt.
Bij een broodje-braadworst-kraam op de Noordermarkt worden broodjes luidruchtig aangeprezen door Jezus Christus, denk je als je de eigenaar hoort. Als je een broodje besteld voelt het alsof je de Heer op zijn blote knietjes mag bedanken dat je een broodje worst bij hem mag afnemen. Een lul met een klein hartje denk ik.
Op de dam is een sneue demonstratie van studenten. Ze zijn tegen. Tegen de corona maatregelen, en tegen andere dingen. De schamele opkomst van tientallen studenten wordt aangevuld met complotprotestanten en gele hesjes.
Het is gaan regenen en de demonstratie verwatert verder, letterlijk.
Het waaide gisteren stevig. Op de Noordpier in Velsen-Noord/IJmuiden/Wijk aan Zee (Google maps geeft geen uitsluitsel) was het koud en en de golven sloegen bij tijd en wijle met veel spektakel stuk op de pier.
Een visser staat in het water. Een dappere surfer gaat het water op. De vissers vangen kleine gulletjes.
Lunduke had planned Linux Sucks 2022, Lunduke.locas.com. I am liking the 2014 edition.
Non-interview non-fiction podcasts by Kevin Kelly’s followers.
Austin Kleon’s stream of collages is so great.
Retro games look better on old tv’s. Will analog television become the next retro fashion?
What happens when you, as an online business owner, stop using social mediahttps://www.calnewport.com/blog/2022/01/04/what-happened-when-this-online-business-owner-quit-social-media/: you become fitter, and your business does not suffer.
I wrote about resurrection of the vinyl album before.
There is more retro news.
New retro Atari 2600 games.
Make a retro game machine out of your RaspBerry Pi.
Analog photography is making a come back.
Smartphones are styled like Motorola Razr and Nokia 3310.
Film remakes, like Dune.
And the zeppelin may return.
In The Hustle, I found a nice article about the resurrection of the vinyl LP, the record, and the album.
Besides an answer to the meager income that streaming services provide for musicians, it is also a clear signal that having a physical thing in your hands is appreciated by many people. I want to get a record for my birthday again. Oh, and by the way, Concerto still exists.
Beautiful facts:
Ik kreeg het boekje Brieven aan Camondo, geschreven door Edmund de Waal. Het heeft tot onderwerp het leven van een zeer welgestelde Joodse man en zijn familie in Parijs, en ook het antisemitisme in het Frankrijk van de eerste helft van de vorige eeuw.
De Waal beschrijft de ziekelijke verzamelwoede van Camondo en de even pathologische inrichting van de Parijse woning van Camondo met zijn strak geordende verzameling objecten in stofvrije kamers. De stijl van De Waal is bijpassend: stijf, afstandelijk en stofvrij. Ik krijg het er benauwd van.
Het doet een beetje denken aan de manier waarop Nooteboom ruimtes en kunst kan beschrijven. Maar waar Nooteboom een museum of een schilderij te leven weet te wekken op papier, blijft het bij De Waal overkomen als een protserig nauwkeurige opsomming van spullen.
“U wilde dingen compleet maken, had de behoefte dingen weer bij elkaar te brengen, u moet geweten hebben hoe scheiding voelt. Verspreiding voelt.”
Dat wil zeggen: diaspora.
Ik krijg steeds meer de neiging om het keurige porselein van De Waal op de stenen stuk te gooien. De stijl helt over naar pedanterie en elitarisme.
Camondo creëert met een megalomane egoïsme een museum van verzamelde spullen, en verordonneert dat daaraan nooit meer iets veranderd mag worden. Zelfs mogen zijn spullen niet uitgeleend worden.
De koude opsomming van de geschiedenis van de vernietiging van het grootste deel van de familie door de Nazi’s is ijselijk en hartverscheurend.
Aan het eind van het boek neemt De Waal in bedekte termen een standpunt in over de verzamelwoede van Camondo: hij hoeft de erfenissen en zijn archief niet door te geven (in tegenstelling to Camondo), en schenkt zijn archief weg.
