Love hotels en hoe ze te vermijden

Boeken van hotels is Japan is niet moeilijk. Booking.com helpt. En Jalan.net. En Google.

Het is wel opletten voor love-hotels. Die staan gewoon tussen het lijstje onschuldige ryokans en westerse hotels. Gelukkig zijn ze meestal makkelijk te herkennen aan hun on-Japanse weelderige inrichting. Soms wordt vermeld dat een kamer alleen voor adults is. Het meest betrouwbaar zijn echter de reviews. Een love-hotel heeft geen reviews. Bij een echt hotel laten Stephan en Juanita en Kees hun levensechte commentaren achter.

Verdediger

 Waitomo Caves

Wereldrecord knippen

In de middag rijden we naar Te Kuiti om spullen bij het postkantoor te droppen die we niet mee naar Japan kunnen meenemen. Daaarvoor blijkt een enorme rompslomp met papieren noodzakelijk want elke haarspeld en tandenstoker moet worden genoteerd. De boel samenvatten onder de categorie “Tourist purchases” volstaat absoluut niet, verzekert de dame van New Zealand Post ons.

Na dit strafwerk ga ik op zoek naar een kapper. Ik vind op aanwijzing van de dame van NZ Post een barber die echter tot 1400 aan het lunchen is, volgens het slordige bordje op de deur. Om 14:05 stopt een pickup voor de deur die me begroet met een claxonstoot. Een grote Indier stapt uit. Hij draagt een lang wit gewaad dat afsteekt tegen zijn volle baard.

Hij groet kortaf, opent de deur, gebaart me in de kappersstoel te gaan zitten en slaat een kapperscape om me heen. Hij zet de tondeuse aan en gaat met de meest nonchalante bewegingen mijn kapsel te lijf.
Binnen 5 minuten slaat hij de cape weer weg. Nieuw wereldrecord.
“Cool.”
“Thank you. 25 dollar.”

Een jongen met een jaren-tachtig matje schuift langs me de kapperstoel in. De cape zwaait door de lucht en de tondeuse bromt alweer.

Raetihi

Raetihi is een plaats waar men kennelijk bezig is de boel af te sluiten. Zeker de helft van de winkels en bedrijfspanden in de hoofdstraat zijn dichtgetimmerd. De bevolking lijkt er ook niet meer in te geloven.

Up

 

Te Anga

Heldere lijnen in Whanganui

Whanganui verraste toch. Misschien wel omdat het mooi weer was. De stad heeft een echt centrum, een stoomboot en de Durie Hill Elevator. Je kan de Elevator bereiken door een lange tunnel die dwars door een berg loopt en die je vervolgens recht omhoog bovenop Durie Hill brengt.

De zon trok strakke lijnen door de stad.

Thing

 Waitomo Caves

Waterkanon

Ik zie hoe de politie met een waterkanon demonstranten van Extinction Rebellion te lijf gaat en vraag me af waarom. En wie daar opdracht toe geeft. En waarom ik nog nooit gezien heb dat de boeren met een waterkanon worden belaagd.

En dat terwijl elk fatsoenlijk mens weet dat de demonstranten van Extinction Rebellion gelijk hebben, en de boeren voor uitstel van het onvermijdelijke strijden.

Ik word nog een radicaal op mijn oude dag.

Pop

 Whanganui.

Suncorp

 Between Picton and Wellington.