The 7 Habits -Steven R. Covey

The famous book, The 7 Habits of Highly Effective People.  Great, apart from it’s occasional religious dwellings. I do not mean the fact that Covey himself is religious, but the instances where he loses factuality and swerves into wishy washy paragraphs

  1. Be pro-active.
  2. Begin with the end in mind. How you want to be remembered. Personal mission statement. What roles you have and how to fulfill those.
  3. First things first. Quadrant Import / Not important versus Urgent / Not Urgent.We tend to focus on the Urgent side (whether important or not) but we forget the not so urgent but important part (the Quadrant II as Covey calls it). Become a Quadrant II oriented person.
  4. Think Win-Win. Quadrant Consideration slow / high versus Courage low/high. Make Emotional Bank account deposits. You can not just withdraw from the Emotional Bank account.
  5. Seek first to understand, then to be understood. Diagnose before prescribing.
  6. Synergize. Trust / Cooperation diagram. Diffuse (win/lose or lose/win), Respectful (compromise), Synergize (Win/Win).
  7. Sharpen the Saw. Physical – Mental (Reading, visualizing, planning, writing) – Spiritual (Value clarification and commitment, study, meditate) – Social (Service, Initiative, Empathy, …)

Blinde Wilg, Slapende Vrouw

Ik lees Blinde Wilg, Slapende Vrouw uit. Gisteren dan. Een eenzame student tijdens het einde van zijn middelbare school en zijn studententijd. Verwondert zich om de wereld, maar legt zich daarbij neer. Op een manier die alleen bij Murakami mogelijk is. Verhalen die teruggrijpen naar romans, de tijd van de student op de universiteitscampus, een vriendin die wordt opgenomen in een kliniek, een vakantie in Hawaï. Het is een zachte wervelwind en laat zich alleen maar lezen. En goed ook.

27 december – Jacoba, Noord-Beveland e.o.

Ik rij over de Jacobadijk, Noord-Beveland. Een onafzienlijke omgeploegde klei en vlakgeëgde landerijen waarop kleine grassprietjes als op een kalend hoofd…

De naam Rancho Grando doet mij denken aan een plaats in de Camargue, maar is een vakantiebungalowpark waar de bungalows van elkaar zijn afgeperkt door dikke hagen van coniferen.

Kemperland wordt net als Zoutelande zwaar onder handen genomen. Een in de klei van Noord-Beveland neergegooid dorp. Ook hier is de ontkerkelijking toegeslagen: midden in het strenge dorp staat een tot grand-café omgebouwde kerk.

Het strand langs de dam tussen Walcheren en Noord-Beveland is leeg. Off-season, duidelijk.

Terug naar Vrouwenpolder.

Dan naar Oost-Kapelle. Hier wordt riolering aangelegd. De kerk is gesloten. De mensen zijn binnen. De kerktoren kan in juli en augustus worden beklommen, op de woensdagavonden. Ik koop kibbeling bij de plaatselijke visboer, die plat-Zeeuws tegen me blijft praten, maar wel aardig is, voor een stugge Zeeuwse boer dan.

25 dec 2018 – Domburg

Bij de molen van Mondriaan hebben intensieve werkzaamheden voor een kaalslag gezorgd. Opengegraven weilanden afgezet met hoge hekken omringen de molen.

Er zijn veel toeristen in het dorp, maar vrijwel alle winkels en horeca in het dorp zijn gesloten.

Een rondleiding door het dorp is genoemd naar Mezger, een Duitse arts die een internationale elite hier eind 19e hier in Domburg hardhandig van hun al dan niet ingebeelde kwalen af hielp. Van zijn kuuroord hier in Domburg resteert niet meer dan het hekwerk van de oprijlaan. Het ziekenhuis heeft plaats moeten maken voor een lelijke bungalow.

Over de duinenrij langs het strand loopt een brede promenade waar de toeristen van de magere winterzon genieten.

Dwars over Walcheren naar Vlissingen gereden.

22 december 2018 Zoutelande

Zoutelande, in de winter. Verlaten. In de snackbar annex kroeg zitten locals om 1 uur al flesjes bier te drinken terwijl ze darts kijken op het scherm en patat eten. Ze vervelen zich en hebben het over de zomer, als de toeristen er zijn, en hoe weinig ze nu om handen hebben.

Twee grote bouwputten maken het dorp definitief onaantrekkelijk.

Eddy Posthuma de Boer’s libretto

Foto’s zoals Hans Aarsman zo het liefst ziet: niet genomen om een mooi plaatje te maken maar enkel omdat ze de aandacht van de fotograaf trokken en omdat hij gewoon zin had er een foto van te maken. Photo Libretto van Eddy Posthuma de Boer staat er vol mee.

Of zoals Winogrand:

“Photography is not about the thing photographed. It is about how that thing looks photographed.”

Ik kende Eddy Posthuma de Boer als de fotograaf die de foto’s in de boeken van Cees Nooteboom maakte.

Hier en daar zijn de beelden spitsvondig als Elliott Erwitt. De zwart-witte dalmatiers bij een zebrapad. Een arabier die een over de kop geslagen auto lijkt te willen repareren en met een hand aan de motor rommelt. Maar een paar meter verderop ligt de achteras van de auto. Een enorme hoop vierkante blokken metaal van in elkaar geperste auto’s.

Llibretto is een kalender. Elke dag van het jaar een foto. Ingedeeld naar thema’s, of beter: verzamelingen foto’s. Teksten op uithangborden op op winkelpanden met spellingfouten. Transportmiddelen. Franse auto’s die staan de verrotten en één staan de worden met het Franse landschap. Mensen die de krant lezen. Bedrijven en producten met de naam Victoria.

Gewone en opmerkelijke beelden. De F16 van Marte Röling. Een hotelreceptie in Marseille, onvoorstelbaar druk door het behang en tapijt met bloemendessin. De toren van Pisa, rechtgezet (en de omgeving dus scheef).  Een hotelkamer waar midden in de ruimte een bad in gezet met een douchegordijn er omheen (dat kan alleen in België, denk ik dan).

De leukste foto’s zijn toch wel de alledaagse dingen die zonder verdere context zijn weergegeven en daardoor krankzinnige beelden opleveren. Een keurig plantentafeltje van pepsi kratten. Eggleston, denk ik dan ook.

Supermoney, greed first

Reading WTF by Tim O’Reilly. A chapter about Supermoney.

The Price/Earnings ratio of Amazon is 188. That mean that for every $1 profit, there is $188 in stock value. Facebook’s is 64, Google’s 29.5. Uber’s in infinite: market capitalisation of $68 billion and zero profit.

These companies have huge investment capabilities with this Supermoney.

But, one promise broken (expectation not met) and a huge value is lost. Which is inevitable. A pyramid scheme, betting on unworldly growth expectations.

Greed first.

Tom Peters – The Pursuit of WOW!

After reading 163 Little Big Things, one more fantastic book by Tom Peters, stuffed full of illustrated advice. 

Style like a hammer. Straight forward, what I like in Peters as I do in writers like Nicholas Nassim Taleb and James Altucher. Like James Altucher, Tom Peters’ lists are lovely exhaustingly long.

The write up of the conversations in the book are not such a big attraction to me. I found them not very entertaining and I started skipping pages. (Reading mcust be fun, or I will start skipping pages or the entire book.)

Peters is very nicely unconventional. Hates pretence. Hates arrogance. Loves to talk to the people on the floor.

For a non-fiction writer he advertises fiction books wholeheartedly.

Fiction beats nonfiction. Avoid nonfiction! It’s too unrealistic. Lately I’ve reveled in Paul Bowles, Heinrich Böll, Julian Barnes, and Max Frisch, among others. Nothing conveys the richness of life in quite the same way as a great novel.

What is great Peters is not afraid to quote researchers (who) that have found the work of some organisational advisors, amongst which Peters and Waterman totally useless.

Fantastics Reading List. A freaking good book.

Do! Experimentation over analysis.

The first 99.9 percent of getting from here to there is the determination to do it and not to compromise, no matter what sort of roadblocks those around you (including peers) erect.”

What does all this add up to? It’s what I call the difference between doing something “for” the market, and being part “of” the market. “For” firms depend on data collection and manipulation, detached analysis, elaborate market plans, and planner-designer-marketers versed in the latest B-school techniques. “Of” firms seek out zany employees with out-of-the-ordinary views, nurture a spirit of adventure, cherish instinct and intuition, and dote on things that have never been tried before.

Love this one: pounding this all the time, and quoting Steve Jobs as well: “Customers do not know what they want.”
Tom Peters is a bit more elegant:

Competitive businesses must lead their customers. The prospective buyer can’t tell you what she likes until she has used it and lived with it.

Good Books.
Running a One-Person Business by Claude Whitmyer, Salli Rasberry, and Michael Phillips.

Solutions are to the point:

…understanding that the more apparently mundane-humdrum the product (or service), the better the chance that DESIGN MINDFULNESS can revolutionize it (BECAUSE MOST IDIOTS DONT GET IT)

Details matter.

“It’s the Loo, Dummy!”

Paying specialists more than managers.

“Did Moses have a secret Eleventh Commandment that said that bosses have to be paid more than the people that report to them?”

On corporate procrastination.

“A good deal of corporate planning … is like a ritual rain dance,” wrote Dartmouth’s Brian Quinn. “It has no effect on the weather that follows, but those who engage in it think it does…. Moreover, much of the advice related to corporate planning is directed at improving the dancing, not the weather.”

“The object of business is not to be lean and mean, not to reorganize and then re-engineer. The object of business is to invent, to grow—and add to employment over time.”

On self-organisation.

“Changing a culture of dependence to a culture of self-organizing independence is hard work. But at least what I’m reporting here suggests that it doesn’t go against the human grain.”

Self organisation has largely failed because appropriate tools are not in place. It is often a short-sighted cost cutting operation where administrative roles have been moved to the daily work of staff. I remember all the (otherwise billable) hours I spent booking a business trip. Or doing my expenses and fight the expense reimbursement teams in the Philippines (outsourced of course, with strict rules and no authorization so make decisions) to get my money back. Tools should be in place before starting self organisation.

Corporatism. Seen it in real life.

“No, I don’t envy for a moment the laid-off, 52-year-old middle manager who’s spent his entire career in the womb called IBM. My life, my house-painter friend’s life, the life of any independent contractor looms as a frightening and unnerving prospect to him.”

“Getting good at any damn thing takes work; getting artful takes hard, continuous work. Bikes, skates, sailboats, gardening … and computers. So don’t wait for tomorrow, hoping that the arrival of the no-brainer computer will make you a facile member of the 21st-century technology club in the space of a few minutes.”

Books and more books… A massive library of Peters’ sources.

Jobs roles forget them. Engagement is key. Also or maybe especially for roles serving internal customers. Getting to know your (internal) customers is the most important thing.

“Eliminate all job descriptions. NOW. (Today.) Destroy all organizational charts. NOW. (Today.) Have all top corporate/divisional managers pledge two days per month to customer visits (puny, really), two days per month to supplier and distributor visits. Make sure that every person in the organization makes at least two customer visits a year.”

Be always ready to change. Change. Be curious. Crazy. Naive.

“If people never did silly things, nothing intelligent would ever get done.” L. Wittgenstein

I Will Be Wolf – Bertien van Manen

I will be wolf - Bertien van Manen

I Will Be Wolf is the first book by Bertien van Manen. It is from 1975. The book exudes a wonderful freshness. Van Manen has seen Robert Frank, and I think also Eggleston. The images in I Will Be Wolf are a sort of European version of Frank’s The Americans. Less critical than The Americans, more friendly. Van Manen seems as shy as Eggleston. Photographs of people’s backs, often taken from a distance with views obstructed by poles and window columns. For me, it all works.

I will be wolf - Bertien van Manen