To steal from Seth Godin: all of us are smarter than any of us.
So we should share everything.
Anyway the stuff that you share has already been invented. It is already on paper.
It has become boring. It is old news.
We should be looking for the new news.
Toen ik pas begon met mijn bedrijf deed ik zelf de boekhouding. In het begin was dat eenvoudig. Ik gebruikte het open source tool GnuCash
Ik moest mezelf een beetje trainen in de principes van het dubbel boekhouden, en in het opzetten van een structuur in GnuCash, maar daarna was e.e.a. prima bij te sloffen. Gnucash is goed gedocumenterd. Het heeft niet een heel elegante interface maar er is goed mee te werken. Bovendien krijg je er een goed inzicht in de inkomsten- en uitgavenstromen van je bedrijfje door.
Op een gegeven moment werden de uitgaven en inkomsten wat omvangrijker, en heb ik gezocht naar hulp. Ik vond EasyZZP, een bedrijfje dat de boekhouding voor je overneemt voor een alleszins redelijk bedrag. EasyZZP maakt gebruik van Yukiworks als (online) boekhoudpakket.
Yukiworks is redelijk makkelijk te doorgronden software, hoewel je er als EasyZZP klant niet alle ins en outs van hoeft te kennen. Yuki integreert met je bank waardoor je bij voorbeeld al je zakelijke transacties automatisch in Yuki kunt importeren. Er is ook een integratie met Op een gegeven moement werden de uitgaven en inkomsten wat omvangrijker, en heb ik gezocht naar hulp. Ik vond EasyZZP, een bedrijfje dat de boekhouding voor je overneemt voor een alleszins redelijk bedrag. EasyZZP maakt gebruik van Yuki als (online) boekhoudpakket. Dat is redelijk makkelijk te doorgronden software, hoewel je er als EasyZZP klant niet alle ins en outs van hoeft te kennen. Voor een alleszins redelijk bedrag verzorgt Yuki de boekhouding en de belastingaangifte.
I read How To Fail at Everything and Still Win Big, by Scott Adams (from Dilbert).
Answer: hail in many things, but learn something from it every time.
In the end, something will succeed.
3D technology is developing fast, we are in Virtual Reality, Augmented Reality hypes.
But what if we could create a real office reality with this technology.
When we could install camera’s in our home office, wear 3D goggles, or something much better, assuming these 3D glasses and goggles we are using today are totally laughable in 10 years time.
Would we still sit in our cars for hours to get to work?
Maybe at home, maybe in shared 3D office facilities where we can rent a (virtual) cubicle and login to the corporate 3D office.
Will this be more viable than the current working from home things we do?
We currently only use this when we want or have a meeting or have a question.
But what if we could just sit there all day, see our collegues and do the work. And I mean not staring in crappy laptop camera’s over hampering internet. I mean full 3D experiences. Walk around the office as if you are there. Have occasional conversations, talk about the weather, and so on, but all in this 3D virtual office.
Sounds ok to me.
Gelezen: Nigel M. de S. Cameron – Will Robots Take Your Job.
Gaat over wat de titel suggereert, maar dan met name windt Cameron zich op over het feit dat er zo weinig aandacht is deze dreiging in het beleid van politici. Terwijl massaal verlies van banen dreigt en een werk-loze maatschappij mogelijk op de horizon ligt.
Verbaast mij minder. Dit is een lange termijn issue, dat net als bijvoorbeeld milieumaatregelen door politici met hun typische 4-jarige horizon eenvoudig naar de toekomst worden doorgeschoven.
Overigens mis ik in het verhaal een visie op waarmee de mens zich wel bezig gaat houden als er geen banen meer zijn, en hoe dat dan bekostigd gaat worden. Ik algemene zin mist een idee over inkomensgevolgen en -verhoudingen.
Een man op een bankje voor de tempel bij Kampung Bahru wuift me naar binnen.
Ok to Enter!
Ik loop achter hem aan naar binnen. Een lift in. Een etage omhoog. In een grote kleedzaal doen we onze schoenen uit. Sokken ook. En wassen we onze voeten bij een lage wasbak. Dan leidt hij me de zaal in. Het is vrij donker. Een man zit voorovergebogen te bidden. Het is stil. Het is kaal. Aan de lange kant van de zaal staat een altaar. Ik probeer een foto te maken. Te weinig licht.
De nationale moskee is ingesteld op toeristen.
Bij de ingang schoenen in het rek. Je krijgt een paarse djellaba die je moet dichtplakken met ingenaaid, verweerd klittenband. Uiteraard zijn er ook eigenwijze mannetjes die denken dat dat niet nodig is. Het aantal toeristen in de moskee wordt gereguleerd door middel van het aantal uit te geven djellaba’s. Ik was vroeg en kon direct naar binnen. Toen ik terug kwam zat er een rij toeristen op bankjes te wachten op vrijgekomen djellaba’s.
De gebedsruimte mag je alleen in als je moslim bent.
Vanuit mijn hotelkamer kijk ik uit over Putrajaya. De ingang van de IOI city mall. Ik dacht dat dit een grote mall was, tot ik de andere malls in Kuala Lumpur zag. Fonteinen en overdekt relax-ruimtes. Bouwwerkzaamheden even verderop – een nieuw stuk land wordt gereed gemaakt voor bebouwing. In de verte twee grote gebouwen die onnatuurlijk lijken op te rijzen uit de grond. Deze gebouwen staan nog leeg. In de omgeving worden enorme nieuwe appartementsgebouwen neergezet. Als de bomen in de stad door het asfalt breken, zo barsten hier de flats de grond uit.
