Freek de Jonge in de Stadsschouwburg van Haarlem
Het is bijna 55 jaar gelden dat Freek en Hella elkaar hier ontmoetten, vertelt Freek tijdens de voorstelling.
De show start haperend. Dat ligt niet aan Freek. Binnen vijf minuten klinken drie keer telefoonpingeltjes op uit de zaal. Freek moet zich zichtbaar beheersen. Ooit in Carre zag ik hem woedend een rollator-rekwisiet stukgooien op het toneel toen een groepje meiden in de zaal onophoudelijk zaten te giechelen. Hij moest de dames de zaal uit sturen. Nu loopt het beter af en volstaan een paar snerende opmerkingen.
Hella moet Freek van achter uit de zaal af en toe helpen als hij een scene vergeet.
“Start nu het liedje nu maar in.” zegt Freek.
“Eerst nog even over Starbucks.” zegt Hella.
Freek mengt mooie verhalen met goede grappen.
“Hoe ziet ik er uit?” vraagt Caroline van der Plas trots in de schminkkamer van een tv-programma waarin ze beide zullen optreden.
“Vet!” zegt Freek.
Een incompetente loods vindt zichzelf aan het stuur van een schip met kernafval. Als minister-president Schoof aan het hoofd van zijn kabinet.
Een mooi mini-liedje “Vrede op aarde” sluit de show af, en Freek nodigt de zaal uit mee te zingen. Ik ben niet van het meezingen, maar het is ontroerend.
De show is opgenomen en het internet vertelt me dat deze op eerste kerstdag bij de VPRO op NPO 2 te zien is. Hopelijk is het kabinet Schoof met zijn incompetente ploeg dan al gevallen. Vrede op aarde.
Na afloop verkopen Freek en Hella (zelf) in de foyer Freek’s nieuwe boek De Zeeuwse Jaren.
Ik koop een exemplaar. Hella hanteert de pinautomaat en Freek signeert het boek. Ik dank Freek voor het boek en vergeet hem te bedanken voor de mooie intieme show.
