In Kijken in de ziel van Japan van Freek Vossenaar:
Elke minuut neemt de Japanse bevolking met één persoon af. Japan is een superbejaarde natie, met in 2020 bijna 29 procent van de bevolking ouder dan 65 jaar.
…
Premier Abe was erg onder de indruk van het boek The 100-year Life van de Britse Lynda Gratton, die inmiddels speciaal adviseur is van de Japanse regering. Het boek betoogt dat naarmate mensen langer en gezonder leven, je ze zou moeten aanmoedigen om in verschillende levensfasen te blijven werken en leren. Of Japan erin slaagt om de maatschappij succesvol in te richten op een vergrijsde bevolking, is een kwestie die veel landen zou moeten interesseren. Een ouder wordende samenleving is tenslotte geen exclusief Japans probleem.
Dat lijken me alleszins redelijke aanbevelingen.
Vergrijzing is ook een probleem in onze westerse maatschappij.
Wij hebben een “Staatscommissie Demografische ontwikkelingen 2050” opgezet. De commissie
heeft als taak advies uit te brengen over scenario’s, beleidsopties en handelingsperspectieven van de regering in relatie tot de maatschappelijke gevolgen van de demografische ontwikkelingen, in het bijzonder van vergrijzing en migratie, tot tenminste 2050 tegen de achtergrond van de brede welvaartsbenadering.
Dat klinkt voor mij alsof de oplossing van het vergrijzingsprobleem daarmee in commissievorm voor ons uit wordt geschoven.
Laten we hopen van niet. Net als Japan hebben wij ook geen tijd meer om dit probleem voor ons uit te schuiven.