Ik lees het boekje Japan van Cees Nooteboom terwijl ik een bakje cruesli naar binnen lepel. Begin volgend jaar, wat ver weg klonkt, maar dus al heel dichtbij is in december, gaan we naar Japan en probeer ik me een beetje in te lezen. Helaas bevat de bundel Japan vooral verhalen die ik al in andere boeken van Nooteboom had gelezen. Ik had natuurlijk beter moeten kijken toen ik het boekje aanschafte maar een beetje genept voel ik me toch wel.

Nooteboom is niet op zijn best in de verhalen over zijn reizen. Hij lijkt in Japan gedesoriënteerd en hij vertelt in reuzenschreden die je niet van hem gewend bent over zijn ervaringen. Af en toe schittert het verhaal op als hij dior de druilerige regen wandelt en de weg kwijtraakt of als hij bij de verkeerde ingang van het parlement wordt uit de taxi wordt gezet.

Het laatste verhaal vertelt over de Genji, de roman waarvan wordt aangenomen dat hij de oudste is in de Japanse taal. Een betoverend boek, begrijp ik van Nooteboom, voor op het lijstje.