De poes komt verbaasd aanlopen, blijft voor de openstaande schuifdeuren staan en snuift. Hij kijkt de kamer rond alsof hij niet kan geloven dat de deuren open staan. Stapt dan toch naar binnen.

Het zachte geraas van de snelweg een paar kilometer verderop dringt door de huiskamer binnen. Ook het gekoer van de duif in de coniferen dringt door, een vliegtuig dat, hoog nog, daalt en met een kreun zijn flaps neerlaat. De koelte van de zomerochtend stroomt door de kamer. De zon, laag nog, bleekt de hemel wit.

Het wordt een warme dag. Rossig licht zet de tafel in een vaal-oranje gloed.
Het leidt me allemaal op een niet onprettige manier af van mijn boek.