The Road
Het heeft altijd vreemd gevoeld dat ik nooit iets van Cormac McCarthy heb gelezen omdat hij in de leeslijstjes van boeken aller tijden systematisch in de top 10 staat met The Road.
Nu ik het boek eindelijk heb gelezen kan ik bevestigen dat The Road inderdaad een geweldig boek is. Beklemmend, maar geweldig.
Een vader en zoon die geen naam krijgen trekken na een ramp die alles is as heeft gelegd door een land dat wordt gedomineerd door gewelddadige kannibalistische bendes op zoek zijn naar voedsel.
Een wanhopig verhaal dat toch hoopvol eindigt.
Ik lees dat Cormac McCarthy ook de auteur van No Country For Old Men, een film die ik wel heb gezien.
Nu wil ik nog meer van hem lezen. Blood Meridian staat klaar.
Carters beach vanaf de veranda
Ons huisje in Carters Beach is een soort stacaravan met aangebouwde overkapte veranda. Als je in de richting van het strand kijkt zien Donaldos, een restaurant, cafe, snackbar, winkel waar de locals en de toeristen die geen zin hebben om naar Westport te rijden drinken, eten en ontbijt halen.
Op de voorgrond staan twee grote varens, die hier groeien als bomen. Je ziet het niet maar een meeuw krijst, een hond blaft. In de verte ruist de zee.
Het moeten we achter ons sluiten als we weg gaan. De knoppen op de palen zijn de bakelieten isolatoren voor electriciteitspalen. De schutting is gemaakt van op elkaar gestapelde spoorbielzen.
Op de veranda ligt een verzameling schelpen.
- Go to the previous page
- 1
- …
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- …
- 104
- Go to the next page