Loetje

Een witte boterham

Biefstuk erop gesmeten

Drijft in een laagje jus

De pan op de kachel

Suddert puffend

U bent in het ziekenhuis

Mijn moeder heeft een gebroken heup. Ze in geopereerd. De röntgenfoto laat een flinke schroef zien die de heup nu bij elkaar houdt.

In het bed naast haar ligt een verwarde man. Boven zijn bed, naast de televisie, is een bordje opgehangen.

“U bent in het ziekenhuis in Akmaar,” staat in zwarte stift op het bordje geschreven.

Hand under shirt

The escalator of the subway is an interesting place to take pictures anyway. I can’t resist and always look down to see if there is an interesting image to capture.

Here’s a sweet image. But also: mouth cap/no mouth cap. The people at the top looking jealously at the couple in love. What they don’t see is that the young man’s hand has disappeared under the young lady’s shirt.

Tegen de fotografie-schuld

Arjen van Veelen schrijft in NRC over fotograferen met zijn iPhone. Hij heeft een soort fotografie-schuld: al die momenten die hij mist omdat hij dat een foto aan het maken was.

Voor mij is het andersom: als ik geen foto’s aan het maken ben, ben ik aan het werk, of zit ik op de bank naar Youtube te kijken, of lees de krant. Ik maak dan in ieder geval geen memorabele momenten mee.

Voor mij is fotografie een aanleiding om dingen te beleven, die momenten te maken. Ik ga naar buiten, kijk anders naar de wereld en zie dingen die ik anders niet zou zien. Zo pakt fotografie niet minuten van je geleefde tijd af, zoals bij Van Veelen, maar het voegt momenten toe.

It only happens when you keep going

It only happens when you keep going.

It rains and you go anyway.

It rains and you don’t go home early.

You get wet. You get cold. You keep going. Warm up inside and go out again in your cold-weather clothes. You are wet again. You’re still standing there. Then something happens. You have something. But you keep going. Wet and cold. Because more may come. Only when you are done do you stop.

Free? You are the product

It is not clear to me who first said this, “If it’s free, you’re the product.” Maybe Richard Serra as early as 1973.

It applies to our television channels. We don’t pay for it. So we are the product. You notice: we have to watch crap larded with commercials. Not just the commercial channels. No, just as much the public broadcasters.