Van het weekend naar Heroes Dutch Comic Con geweest. In de Jaarbeurshallen in Utrecht.
Ik vond het een verrassend mooie, zelfs vertederende bijeenkomst van geeks en nerds die helemaal zichzelf zijn. Heerlijk hoe iedereen zichzelf was, ongeacht hoe je er bij liep of wat je deed. Wat ik ook verrassend vond, is de diversiteit van de bevolkingsgroepen die het event bezochten. Alle kleurtjes mensen waren vertegenwoordigd, van verschillende leeftijdgroepen (ik was zelf wel een beetje aan de oude kant).
De sfeer was fantastisch. Iedereen deed zijn ding. Geen gezeik.
The book The Naval Base (De Marinebasis in Dutch) is a photobook that is part of a project and exhibition of Rob Hornstra. The subject of the book the Den Helder, the city in the north-west of the Netherlands that hosts the largest Dutch naval base since 1947.
The city’s economy and social structures became dependent on the naval base, but in the past decades defense budget cuts and technical development in defense have led to a sharp decrease in the number of defense-related jobs in the small city of Den Helder.
The book documents the city in 2021. The pictures by Rob Hornstra, and the accompanying texts by Arnold van Bruggen breath the atmosphere of a city in decline, and a city wit an ageing population. The deadpan and unadorned pictures of the city and its inhabitants are tastefully combined with the texts. There is some positive news as well: the fresh air in the city is unique, and the opportunities for tourism are largely unexplored.
Mijn werkweek begon deze week om 8 uur op zondagochtend. Daarom gaf ik mezelf vrij deze vrijdagmiddag om een rondje te lopen.
Ik begin bij Spijkerboor aan de noordelijke kant van het Noordhollandsch Kanaal, in de West-Beemster. Ik loop driekwart rondje om het Fort bij Spijkerboor. Ik kijk even bij de ingang van het fort, maar het hek is gesloten. Ik loop terug, over een klein bruggetje linksaf het weiland in. De route van Wandelnetwerknoordholland gaat loopt langs een rechte sloot door het weiland. Zo kaarsrecht als het alleen in de Beemster kan.
Fort bij Spijkerboor
Aan het eind van het pad precies negentig graden rechtsom richting het Noordhollandsch Kanaal. Eerst een stukje over de verharde Wormerweg, daarna gaat deze over in een pad over een dijk. Bij het Noordhollandsch Kanaal rechtsaf de Zuiddijk op, terug richting het Fort bij Spijkerboor.
Verloreneind
Mijn reiger staat in het weiland, groet chagrijnig en vliegt op. Een sportvisser ligt in zijn zwembroek op een stretcher te slapen bij zijn hengels. Onderaan de dijk bij de Zuiddijk is een boer aan het frezen. Hij wordt begeleid door een enorme ploeg meeuwen die de omgewoelde grond als archeologen onderzoeken.
Bij het choatische haventje is een straatje met de naam Verloreneind. Een stel jongens hebben hun rubber bootje aangelegd bij de brug en springen van de brug in het water.
Gisteren. We parkeren middenin Schermerhorn bij de kerk, aan het eind van de straat die Zuidje heet. De straten Oosteinde en Westeinde komen hier bij de kerk samen.
We lopen het Zuidje helemaal af en steken de Provincialeweg over. De weg is afgesloten in verband met vernieuwing van het wegdek en diverse verbredingen van opritten.
Zuidje gaat aan de andere kant over in Groeneweg, die verderop overgaat in Oostdijkje. We lopen hier nu in de Eilandspolder. Vroeger, in de tijd voor de opwarming, kon je hier in de winter de Eilandspoldertocht schaatsen. Het Oostdijkje is een pad dat is verhard met losse steentjes, goed genoeg om als fietspad te dienen. In de berm staan grote rollen vers gemaaid gras te bakken in de zon.
Twee mensen met een kletsnatte labradoodle komen ons tegemoet. De man houdt de hond in bedwang en verontschuldigd zich verontschuldigd daar. ‘Ze kan heel enthousiast zijn, maar ze zit onder de modder. Dan wil je niet dat ze even tegen je op springt.’
Een stuk verderop gaan we rechtsaf richting het dorpje Noordeinde. In dit gebied worden veeteelt en natuur gecombineerd. Het leek iemand een goed idee om dwars door dit natuurgebied hoogspanningsleidingen te trekken.
We volgen het pad richting Grootschermer. We wandelen door het dorp, via het de straat Zuideinde naar de straat Noordeinde. Over het Haviksdijkje naar Schermerhorn en via de Molendijk naar de straat met de naam Westeinde. Dan staan we weer bij het Zuidje.
Photoworks is an overview of the work of Joachim Schmid up to 2007. The book combines in depth essays on Schmid’s works with extensive illustrations of his work.
The majority of Schmid’s work is based on collections of found mostly quite vernacular imagery, which he orders in a way that makes you look different at the world.
Cory Doctorow is een activist die ik erg bewonder. Een van de zaken waar hij zijn pijlen op richt is zijn ‘Right to repair’
Mij iPhone 8 was nog prima maar de batterij liep binnen een dag leeg. Zeker op vakantie is dat waardeloos. We maken lange wandelingen en ik heb dan verschillende apps open staan: AllTrails, GPX Tracker en Relive of Polarsteps. Soms ook nog Google maps of een lokale wandelapp. Ieder van zich gebruiken niet heel veel van de batterij, maar genoeg om een haperende batterij snel leeg te trekken.
Ik zocht op wat een nieuwe batterij kost. Dat is bij Apple 55 euro. Bij iemand om de hoek is dat 40 euro. De batterij zelf kost 20 euro. Dat viel me allemaal nog mee.
Maar zou ik dat zelf niet kunnen, vroeg ik me af. Het bedrijfje ifixit.com documenteert nauwkeurig wat je moet doen en vertelt je welke onderdelen je nodig hebt.
Nu blijkt de accu van de iPhone met lijm te zijn vastgezet in het toestel. Ik begrijp onmiddellijk wat Cory Doctorow bedoelt. Dat is een engineering zonde. Het is onmogelijk dat dat een kwalitatieve reden voor is. Apple wilt het je gewoon moeilijk maken het apparaat zelf te repareren.
Ik heb de set van ifixit besteld, inclusief het gereedschap dat ik nog niet had kostte me dat 61 euro inclusief verzendkosten. Klink veel, maar ik kan die gereedschappen ook gebruiken om een MacBook Pro 2021 te repareren die volgens Apple 700 euro moet kosten om een schermkabel te repareren.
Ik zal rapporteren hoe het me vergaat.
Ik ben verder aan het zoeken naar een repareerbare laptop. En gevonden: https://frame.work/nl/en.
De band Royal Blood leerde ik pas een jaar of twee geleden kennen. De zang heeft iets van Jack White. De muziek is zware alternatieve rock, wellicht een beetje in het Muse genre. Ik dacht dat de band minstens twee slaggitaristen zou hebben, maar al het gitaargeluid wordt voortgebracht door de bassist Mike Kerr. Bijgestaan door een paar kastjes en pedaaltjes.
