Werkstroom

Geen geheimen.

Beelden overkomen je

Sommige beelden overkomen je. Je speurt de hele dag veel te intensief naar beelden en dan onverwacht staat er een voor je.

Een mirakel in Sint Odiliënberg.

The Every, meh

Ik las gisteren The Every van Dave Eggers uit. Wat een vervelend, humorloos boek, en niet eens erg goed geschreven. Het enige verrassende aan het boek was (spoiler) het einde: geen happy end, de protagonist verdwijnt in een ravijn.

Ik pak direct mijn volgende boek: De Joodse Messias van Arnon Grunberg. Vanaf de eerste bladzijde heb ik lol.

Kleine ideeën

Veel (van mijn) ideeën zijn te groot en de uitvoering duurt daardoor veel te lang. Ik maak ze niet af.

Vandaag nog heb ik een paar grote ideeën om zeep geholpen. Een heb ik opgehakt in kleine ideetjes, met kop en staart.

Jeff Bezos wil een boot

Ik lees over Jeff Bezos’ boot. De Hef, de Koningshavenbrug, in Rotterdam (“a Dutch city”) moet uit elkaar gehaald worden om de boot van de werf naar de open zee te kunnen brengen.

Daar is een hoop ophef (haha pun) over. Ik kan alleen maar denken: “Doe niet zo flauw. Jeff heeft die boot echt nodig.”

Maar serieus, verplaats je eens in de schoenen van de man. Je hebt zoveel poen dat je niet meer weet wat je er mee moet doen. Dan ga je natuurlijk ruimtereisjes maken. En krankzinnig grote boten kopen. Wat moet je anders met al dat geld. Moeten we niet allemaal een beetje respect meer respect voor het probleem van Jeff Bezos hebben?

Goth bij de Moerputten

Gisteren eerst naar Heusden gereden. Een oud vestingstadje. Het stadje is helemaal opgeknapt, een nu beetje overgecultiveerd, naar mijn smaak. Het is een levenloos gebeuren, op deze woensdagmorgen. We lopen over een groot deel van de vestingwal. Het pad is modderig.

We rijden naar de Moerputten, een natuurgebiedje bij Den Bosch. Over de dijk liep vroeger een trein. Van het spoor resteert nog een lange ijzeren spoorbrug. Een getrouwd stel wordt er gefotografeerd.

Op de terugweg lopen we door het natte laagveengebied onderaan de dijk. Een gothic landschap van bemoste en rottende bomen in het water. Tieners roken stiekem een jointje op de vlonders door het moeras.

Moerputten, Den Bosch
Moerputten, Den Bosch
Moerputten, Den Bosch
Moerputten, Den Bosch
Moerputten, Den Bosch
Moerputten, Den Bosch

De Brief van Cees Nooteboom

De brief

Ik lees het miniboekje De Brief, van Cees Nooteboom, uitgegeven in de Juweeltjesreeks. Het boekje bestaat uit drie verhalen.

Het eerste verhaal, met de titel De Brief, verhaalt over hoe Nooteboom een brief aan zijn uitgever verwisselde met een brief aan zijn geliefde. De verwisseling wordt opgemerkt door Nooteboom’s uitgever en op wonderbaarlijke wijze komt de brief aan de geliefde via een Nederlandse diplomaat en schrijver in Mexico toch goed terecht. Ik probeer te vinden wie de diplomaat was. Ik vermoedde F. Springer, maar die is niet in Mexico gestationeerd geweest. Helman lijkt het ook niet te zijn. Het blijft een raadsel.

Het verhaal doet me denken aan het verhaal Oculare Biesheuvel, van Maarten Biesheuvel, waarin de bril van Biesheuvel hem achterna reist door Oost-Europa.

Het tweede verhaal heet De koning van Suriname. Het verhaalt over de terugreis van Nooteboom uit het oerwoud van Suriname met een klein vliegtuigje. Zijn medepassagier is een hoge ambtenaar in wie Nooteboom de koning van Suriname ziet.

Het laatste verhaal lijkt een gedroomd reisverhaal.

Oudkarspel / Heerhugowaard

Gisteren liep ik een fotowandeling bij Oudkarspel, of Heerhugowaard – als je er op let kom je er steeds meer achter dat google maps het eigenlijk ook niet precies weet. Ik parkeerde bij de brug van de provinciale weg over het kanaal dat volgens google Kanaal Alkmaar Kolhorn heet. Dat zullen we dan toch maar geloven.

Hier heerst de prut in deze tijd van het jaar en ruikt het naar rottende kool. De velden liggen vol plassen.

Ik volg Waarddijk Noord. Bij een pittoreske autosloperij neem ik even de tijd voor een paar foto’s. Het dek van de steiger is glad en ik moet oppassen dat ik niet in het water lazer.

Verderop passeren een zwerver met een volle rugzak en ik elkaar. Hij ontwijkt mijn blijk. Even later verdwijnt hij van de dijk. Ik heb een vermoeden waar hij een slaapplaats heeft gevonden.

De eigenaresse van de stal Samaika stopt voor me en we maken een praatje. Ze zoekt tussen de 8500 foto’s op haar telefoon een paar hele mooie foto’s van zonsondergangen op deze plek. Ik verwijs haar naar noordhollandfoto.nl.

Ik loop terug naar de auto. Een huis met een ladder tegen het dak en en een schuur van het zeildoek van een kermis. Ook hier wordt FvD gestemd. Jammer.