Wandelroute Egmond aan Zee naar Bergen aan Zee | 17 km door de duinen

Een pittige maar prachtige wandeling van bijna 17 kilometer voert je door de rustgevende duinen tussen Egmond aan Zee en Bergen aan Zee. Deze route, die start bij de volkstuintjes ‘De Lankies’, combineert mulle zandpaden, bosranden, duinmeertjes en weidse uitzichten. Ideaal voor wie van een uitdagende, gevarieerde natuurwandeling houdt.

Door de Lankies – Volkstuintjes in de duinen bij Egmond aan Zee

De wandeling start bij De Lankies, een bijzonder plekje met volkstuintjes verscholen in de duinen bij Egmond aan Zee. De zandpaden zijn hier bedekt met een laag hooi, wat het lopen verlicht. Verderop verandert het pad in droog, rul zand – zeker tijdens het klimmen tegen de duinen op wordt het een waar ploeteren.

Lankies in de duinen bij Egmond aan Zee

Langs een afgesloten duinmeer

Bij een duinmeertje is het pad afgesloten. Een dame met een hond die eerder nog schuldig met een kromme rug op een duin zat, loopt hier bij een strandslag tussen de duinen door het strand op. Een hardloper passeert me en volgt de dame het strand op.

Ik loop door een vaag herkenbaar pad om het meer, en kan dan het pad van de route op mijn kaartje terugvinden.

Standslag tussen Egmond en Bergen aan zee

Via het fietspad naar Bergen aan Zee

Ik volg een klein stukje over het fietspad van Het Woud naar Bergen aan Zee. Het is nog vroeg genoeg voor slierten racefietsers. Even verderop aan de andere kant van het fietspad weer de duinen in.
Valkjes bidden tegen de helle hemel. Ik staar traanogend.

Paarden, berken en een Teletubbie-landschap

Bij een meertje laat een groepje ruiters hun paarden drinken. Een mooie foto, maar ik heb iets verkeerds gedaan bij het scherpstellen, zie ik thuis. Het landschap is hier vreemd, een steppeachtig duinlandschap met afgevlakte Teletubbie-heuvels.

Zwarte plekken met berken waar de hooglanders doorheen hebben lopen baggeren en hun diepe voetstappen hebben achtergelaten. Een heuvellandschap met lage eikjes die tegen beter weten in proberen een eikenbos te vormen.

Bergen aan Zee vanuit de duinen ten zuiden

De weg naar Bergen aan Zee en weer het bos in

Het lage bos leidt me tot de weg naar Bergen aan Zee. Ik stop even om het zand uit mijn schoenen te kloppen. Volg een stukje over een tegelpad langs de weg en dan weer zuidwaarts het bos in.
Dan een stuk over de onduidelijke grens tussen bos en duin. Ik sla een uitkijkpunt over want dus een steile klim. Het is weer zwoegen door het zand.

dode boom in de bossen bij bergen aan zee

Nieuwe natuur tussen Wimmenum en Egmond aan den Hoef

Tussen Wimmenum en Egmond aan den Hoef is op een stuk bollengrond een nieuw natuurgebied aangelegd. Dat kunnen wij, natuur aanleggen. En onderhouden. Is het dan nog natuur te noemen, of is het gewoon een project van PWN geworden?

Eindpunt van een wandeling door een verrassend landschap

Ik had meer water mee moeten nemen.

De teller staat uiteindelijk op bijna 17 kilometer, 5 meer dan gepland. Maar ook door onverwacht verrassend landschap.

Bekijk hier meer van mijn hikes en als je ook in fotografie bent geïnteresseerd mijn Noord-Holland Grid project.

Waarland

Parkeren bij Verlaat is even zoeken. Ook in dit minidorp moeten de auto’s al naar parkeervakken worden verwezen. Buiten het dorp zijn de bermen ervoor vrijgemaakt.

kanaal bij verlaat - foto door niek de greef

Een tweetal futurisch gevormde viaducten brengen ons naar de andere kant van het kanaal dat loopt van Oudorp bij Alkmaar (Omval) naar Kolhorn. We lopen het natuurgebiedje Boomerwaal door. Met een steil kippenbruggetje de Boomervaart over.

Even verderop spreekt een tegemoet komende wandelaar ons aan.

‘Ha, echte wandelaars!’ roept hij al van een afstandje.

‘Echte wandelaars? Hoezo?’

‘Jullie schoenen!’ zegt hij. Hij wijst en kijkt naar zijn sandalen. Hij spreekt met een zwaar West-Fries accent dat ik niet zal proberen op te schrijven.

‘Is het hekje nog gesloten?’

Er ontstaat een gesprek over een hekje dat voor de opgang naar het kippenbruggetje zou moeten staan. Maar uiteindelijk begrijp ik welk hekje hij bedoelt en begrijpt hij dat er helemaal geen hekje meer is.

‘Deer zelle ze blait mee weze!’

Oké, een beetje West-Fries. Waar ik vandaan kom zouden ze ‘bloit’ hebben gezegd, niet ‘blait’, maar ook het West-Fries heeft weer zijn varianten.

camping bij waarland - foto door niek de greef
Waarland, verkrijgbaar als fine-art print

Door Waarland en de landen daaromheen eentonig langs de autoweg weer naar het kanaal. Over een dicht met distels begroeid pad, de schapen doen hier half werk, langs het water terug naar Verlaat.

kanaal alkmaar omval - kolhorn bij waarland - foto door niek de greef
Waarland, Kanaal Alkmaar Omval – Kolhorn, verkrijgbaar als fine-art print

Schuifdeuren

De poes komt verbaasd aanlopen, blijft voor de openstaande schuifdeuren staan en snuift. Hij kijkt de kamer rond alsof hij niet kan geloven dat de deuren open staan. Stapt dan toch naar binnen.

Het zachte geraas van de snelweg een paar kilometer verderop dringt door de huiskamer binnen. Ook het gekoer van de duif in de coniferen dringt door, een vliegtuig dat, hoog nog, daalt en met een kreun zijn flaps neerlaat. De koelte van de zomerochtend stroomt door de kamer. De zon, laag nog, bleekt de hemel wit.

Het wordt een warme dag. Rossig licht zet de tafel in een vaal-oranje gloed.
Het leidt me allemaal op een niet onprettige manier af van mijn boek.

U bent in Alkmaar

Wit bordje met tekst aan gordijn boven ziekenhuisbed

Aan de gordijnrails van het ziekenhuisbed hangt een bordje.

‘U bent in het ziekenhuis van Alkmaar’.

De vrouw in het bed murmelt met gesloten ogen.

‘Heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies. Ik hoop dat je net zo veel mooie herinneringen hebt aan X als ik.’

Het is even stil.

‘Stugge handen ruiken naar terpentine, zwarte randen van de rubber seal, rode krassen van de conifeer die zijn taaie takken met tegenzin pas loslaat als hij je armen heeft kunnen vastgrijpen. Sterke koffie, boterhammen met kaas die slap is van de warmte.’

De vrouw is onrustig. Wrijft over de slang in haar neus.

‘Wit brood, biefstuk erop, in een laagje jus uit de pan die op de kachel verder pruttelt.’

Het apparaat naast haar begint te piepen. Zusters in witte uniformen schieten de kamer in. Het bed met de vrouw erin wordt weggereden. Het bordje aan de gordijnrails bungelt na.

Hard werken

Voor me loopt een hond die met zijn baasje uit wandelen is. De hond moet zijn baasje meetrekken. Als er een vreemde hond in de buurt komt moet hij woest blaffen om de suf kijkende bordercollie op afstand te houden. Zijn baasje trekt de riem kort dus hij moet ook grauwen naar de andere hond. Het baasje laat de riem vieren, dus blaft de hond de andere hond na.

‘Het is hard werken’, zegt het baasje tegen een man op een bankje.