Ik las gisteren The Every van Dave Eggers uit. Wat een vervelend, humorloos boek, en niet eens erg goed geschreven. Het enige verrassende aan het boek was (spoiler) het einde: geen happy end, de protagonist verdwijnt in een ravijn.
Ik pak direct mijn volgende boek: De Joodse Messias van Arnon Grunberg. Vanaf de eerste bladzijde heb ik lol.
Veel (van mijn) ideeën zijn te groot en de uitvoering duurt daardoor veel te lang. Ik maak ze niet af.
Vandaag nog heb ik een paar grote ideeën om zeep geholpen. Een heb ik opgehakt in kleine ideetjes, met kop en staart.
Amazing how good they are already at their first gig in ’91.
And there’s nobody there!
And then 2 years later…
Ik lees over Jeff Bezos’ boot. De Hef, de Koningshavenbrug, in Rotterdam (“a Dutch city”) moet uit elkaar gehaald worden om de boot van de werf naar de open zee te kunnen brengen.
Daar is een hoop ophef (haha pun) over. Ik kan alleen maar denken: “Doe niet zo flauw. Jeff heeft die boot echt nodig.”
Maar serieus, verplaats je eens in de schoenen van de man. Je hebt zoveel poen dat je niet meer weet wat je er mee moet doen. Dan ga je natuurlijk ruimtereisjes maken. En krankzinnig grote boten kopen. Wat moet je anders met al dat geld. Moeten we niet allemaal een beetje respect meer respect voor het probleem van Jeff Bezos hebben?
Gisteren eerst naar Heusden gereden. Een oud vestingstadje. Het stadje is helemaal opgeknapt, een nu beetje overgecultiveerd, naar mijn smaak. Het is een levenloos gebeuren, op deze woensdagmorgen. We lopen over een groot deel van de vestingwal. Het pad is modderig.
We rijden naar de Moerputten, een natuurgebiedje bij Den Bosch. Over de dijk liep vroeger een trein. Van het spoor resteert nog een lange ijzeren spoorbrug. Een getrouwd stel wordt er gefotografeerd.
Op de terugweg lopen we door het natte laagveengebied onderaan de dijk. Een gothic landschap van bemoste en rottende bomen in het water. Tieners roken stiekem een jointje op de vlonders door het moeras.
Ik lees het miniboekje De Brief, van Cees Nooteboom, uitgegeven in de Juweeltjesreeks. Het boekje bestaat uit drie verhalen.
Het eerste verhaal, met de titel De Brief, verhaalt over hoe Nooteboom een brief aan zijn uitgever verwisselde met een brief aan zijn geliefde. De verwisseling wordt opgemerkt door Nooteboom’s uitgever en op wonderbaarlijke wijze komt de brief aan de geliefde via een Nederlandse diplomaat en schrijver in Mexico toch goed terecht. Ik probeer te vinden wie de diplomaat was. Ik vermoedde F. Springer, maar die is niet in Mexico gestationeerd geweest. Helman lijkt het ook niet te zijn. Het blijft een raadsel.
Het verhaal doet me denken aan het verhaal Oculare Biesheuvel, van Maarten Biesheuvel, waarin de bril van Biesheuvel hem achterna reist door Oost-Europa.
Het tweede verhaal heet De koning van Suriname. Het verhaalt over de terugreis van Nooteboom uit het oerwoud van Suriname met een klein vliegtuigje. Zijn medepassagier is een hoge ambtenaar in wie Nooteboom de koning van Suriname ziet.
Het laatste verhaal lijkt een gedroomd reisverhaal.
Gisteren liep ik een fotowandeling bij Oudkarspel, of Heerhugowaard – als je er op let kom je er steeds meer achter dat google maps het eigenlijk ook niet precies weet. Ik parkeerde bij de brug van de provinciale weg over het kanaal dat volgens google Kanaal Alkmaar Kolhorn heet. Dat zullen we dan toch maar geloven.
Hier heerst de prut in deze tijd van het jaar en ruikt het naar rottende kool. De velden liggen vol plassen.
Ik volg Waarddijk Noord. Bij een pittoreske autosloperij neem ik even de tijd voor een paar foto’s. Het dek van de steiger is glad en ik moet oppassen dat ik niet in het water lazer.
Verderop passeren een zwerver met een volle rugzak en ik elkaar. Hij ontwijkt mijn blijk. Even later verdwijnt hij van de dijk. Ik heb een vermoeden waar hij een slaapplaats heeft gevonden.
De eigenaresse van de stal Samaika stopt voor me en we maken een praatje. Ze zoekt tussen de 8500 foto’s op haar telefoon een paar hele mooie foto’s van zonsondergangen op deze plek. Ik verwijs haar naar noordhollandfoto.nl.
Ik loop terug naar de auto. Een huis met een ladder tegen het dak en en een schuur van het zeildoek van een kermis. Ook hier wordt FvD gestemd. Jammer.
Ik loop mijn ronde in de buurt van Oudkarspel. Daarvan later meer tekst en beeld.
Ik werk aan noordhollandfoto.nl. Mijn grid-project dat een beetje groter uitpakte dat voorzien.
Lovely Monster van Camille Seaman, de schoonheid van stormen.
We bingen de afgelopen avonden Arcane op Netflix. Geweldig.
Mooi inititiatief van Eye Filmmuseum: Eye Film Player. Voor niks, of weinig, kan je heel veel gave films zien.
Better than free: Kevin Kelly‘s 8 generative values voor een tijdperk waarin alles (wat digitaal is) simpel is te kopiëren. Het product is niet langer de belangrijkste waarde, de generatieve, meer emotionele waarde is van belang. Een generative value is een eigenschap of kwaliteit “that must be generated, grown, cultivated, nurtured”.
Els van Zwol maakt stiekem heel lang een interessante blog over muziek, boeken, kunst, van alles. No thrills, al 10 jaar goed bezig.
Vertrouw op de mens, ook voor ontwikkelingshulp, geef ze cash. Mooi artikel in de Correspondent van Maite Vermeulen. Simpel, en voorkomt strijkstokken en bureaucratie.
Album uit 1996, maar pas recent ontdekt, Filth Pig, van Ministry.
Gisteren Black Widow gezien. Bij Disney+, niet voor 20 euro early-release-view (of hoe heet dat) zoals een aantal maanden geleden op Disney, maar onder het normale abonnement. Hele aardige film vol actie. Een minder voor de hand liggend plot, en ook een leuke backstory over het jeugd van de Avenger Black Widow, haar zusje en haar ouders.
Ik hoop wel dat het trompetgeschal aan het eind van een Amerikaanse film binnenkort uit de mode raakt.