David Hockney A Chronology

Ik las een boek over David Hockney – A Chronology. Een dik geïllustreerd boek van Taschen. Het is momenteel in de aanbieding in veel boekhandels.

Hockney kon al op jonge leeftijd geweldig schilderen. Ik rommel zelf ook wel eens wat, maar als ik zijn vroege schilderijen zie heb ik snel de neiging mijn geklieder in een hoek te gooien.

Het geweldige van Hockney vind ik dat hij bleef experimenteren. Hij speelde met een fotokopieermachine, met fotografie, hij leerde zich op latere leeftijd met waterverf schilderen, hij ging al vroeg met een computer, iPhone en later iPad aan het werk. Hij maakte films, geweldige decorstukken, tekent met potlood en houtskool.

https://www.hockney.com/img/gallery/stagedesign/tristanundisolde/05-0128.jpg

Fotografie bracht hem uiteindelijk niet de voldoening die hij zocht, ondanks dat hij baanbrekend werk maakte met zijn fotocollages.

“The trouble with photography: it’s not real enough, not true to lived experience.”

Bij zijn experimenten met fotografie verbuigt hij de realiteit van de foto tot de realiteit van hetgeen is waargenomen.

Schilderen is zijn ding. Essentieel hierbij zijn volgens Hockney drie dingen: het oog, het hart en de hand, zegt hij. Hij is in alle drie een meester.

200 woorden per dag

Als je 200 woorden per dag schrijft, nog geen pagina, dan zijn dat 365*200 = zeg 70000 woorden per jaar. Dat is ongeveer 1 roman.

Notitie voor over een jaar: wat is er van post-COVID werken terecht gekomen

We hebben het nu over hoe we binnenkort weer aan het werk gaan. De meerderheid wil niet meer 5 dagen in de week in de file naar kantoor. Een behoudende minderheid voert achterhoedegevechten. Dat ‘behoudende’ is een waardeoordeel, maar zo wordt het wel ervaren.

Ik ben benieuwd hoe het er over een jaar uit ziet. Zitten we weer met zijn allen in trein, bus, auto om on op 9 uur aan de koffieautomaat te melden?

De discussie gaat hard.

“Je wilt toch niet meer terug naar de jaren vijftig, en weer om 8 uur ‘s ochtends moeten inklokken?”

“Ga we weer met zijn allen op een rijtje in een kantoorpand zitten, dat kan toch niet waar zijn?”

Een voordeel denk ik: belangen van organisaties en meerderheid van de individuen lopen hier parallel: een kostenreductie op huisvesting en vervoer sluit aan bij de wens minder tijd te willen verkwisten aan forenzen. Daarom noemde ik het hierboven ook een achterhoedegevecht. Het is bijna ondenkbaar dat we toch gaan naar de oude situatie. Bijna…

Feestje, noodzakelijk

Van het weekend weer een ouderwets zwaar feestje gehad. Veel te veel gedronken, en dan in de tuin blijven hangen met X en Y bij de vuurkorf. Noodzakelijk, af en toe, zou je kunnen zeggen.

De volgende dag …

Keep Going van Austin Kleon en permissie om de wereld te veranderen

Ik lees Austin Kleon’s Keep Going. Het is een kunstwerkje op zich. Afgezien van de inhoud prachtig geïllustreerd met Kleon’s black-out poetry en andere illustraties.

Keep Going : 10 Ways to Stay Creative in Good Times and Bad

Inhoudelijk is het een verzameling van “best practices” voor de creatieve geest, geeft Kleon zelf ook aan. Ik lees “you are allowed to change the world”, maar er staat “you are allowed to change your mind”. Ik vind mijn slogan eigenlijk sterker. Moeten we niet allemaal tot doel hebben iets te veranderen? Een status quo bestaat niet. Dan kan je het maar beter veranderen naar een staat die je zelf het beste lijkt. Anders krijg je alleen maar wat een ander bedacht heeft.

Ik denk bij veranderen ook aan “Consistency is overrated”, een zelfbedachte slogan die Scott H. Young al eens blijkt te hebben beschreven. Consistency kan een fuik worden, een net waarin je gevangen zit. Je wordt angstig om maar consistent te blijven, je kan niet afwijken, je moet je consistentie bewaren om aan de verwachtingen te kunnen voldoen. Het wordt een dwangbuis dat je er van weerhoudt te vernieuwen.

Velserbroek, Spaarndam, 17 juli 2021

Ik parkeer langs de snelweg bij zo’n vrijgevochten buurtje van woonboten langs het water. Het straatje om de hoek heet Linie van: de waterlinie. Even verderop gaat het dan ook langs Fort benoorden Spaarndam, maar volgens de kaart heet het hier Velserbroek.

Langs het Liniepad, dan naar links en ik loop Spaarndam in. De route slingert me de IJdijk op en af (ook hier een IJ). Een eilandje in de haven, waar ik als onbevoegde helaas geen toegang toe heb.

Ik vervolg mijn weg langs het Spaarne en kijk uit over het meertje Mooie Nel terwijl ik over het weggetje met de naam Pol loop. Prachtige namen hier.In de berm van de Spaarndamseweg ganzen die zich met zwarte oogschaduw hebben opgemaakt. Ze kijken agressief als Inez Weski. Mogelijk Nijlganzen.

Even buiten het dorp, bij een schip dat zondagsrust predikt, verlaat ik het Spaarne en sla rechtsaf de polder in.

De vliegtuigen zijn in dit stille vlakke natuurgebied extra storend.De Westbroekplas is een modern recreatiemeer. Mosun heeft er lekker ijs.

Ray Manzarek on Riders on the Storm (video)

Ray Manzarek (no sideburns here) explains Riders on the Storm. It’s still astonishing how his left hand plays the base line on the keyboard, while his right hand goes off into a Bach-like or jazzy solo.

Droom dan maar lekker verder – Ouderkerk aan de Amstel

Een beetje kakkineuze indruk, krijg ik in eerste instantie van Ouderkerk aan de Amstel. Onbetaalbare woningen langs het water, met voor de deur een modieuze Tesla en/of een Range Rover en/of Porsche Cayenne en/of een kekke Mini.

In de kapel wordt aan Peter R. gedacht.

Een stuk verder. De Ouderkerkerplas zie ik hier nu eens van de andere kant, dan vanaf de A9. Een mooi en ruim recreatiegebied. Hengelsporters en hondenuitlaters langs het water. Een enkel windstil zeilbootje op de plas. Een meisje roept haar hondje, “Ollie!”.

In het park borstelen hondeneigenaren hun langharige hond. Anderen proberen onwennig hun tent weer eens op te zetten. Openlucht-fitness langs het water. Een jonge vrouw met een huilende baby staart vermoeid over de plas. Kraaien pikken in de vuilnisbakken, en verspreiden de inhoud over het gras.

Terug in het dorp. Ouderkerk heeft twee grote hippe fietsenwinkels vlak naast elkaar. Een man heeft zijn vrouw meegenomen om een fiets voor hem uit te zoeken. Ze bekijken een mooie MTB. Zijn vrouw vindt de fiets erg cool, de man is minder enthousiast. De verkoopster begrijpt de man niet. Ze neemt de fiets weer mee naar binnen. Tegen de man roept ze: “Droom dan maar lekker verder!”

Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel
Ouderkerk aan de Amstel

The Anthropocene Reviewed gelezen

Ik schreef al eerder dat ik The Anthropocene Reviewed van John Green aan het lezen was.The Anthropocene Reviewed is een verzameling essays waarin John Greene een aantal zeer uiteenlopende aspecten van het mens-zijn onder de loep neemt. Ik hoorde een aantal van de essays al eerder via The Anthropocene Reviewed podcast.

De onderwerpen die John Green aansnijdt variëren van de grotschilderingen van Lascaux, via de Indycar races in Indiana, het QWERTY toetsenbord tot en met de beroemde foto van August Sander met de titel “Three Farmers on Their Way to a Dance”, waarop drie mannen staan afgebeeld die geen boeren blijken te zijn. (Trouwens, de foto, zo lees ik op Wikipedia, dat de foto eigenlijk “Jungbauern, 1914” heet, en dat “Three Farmers on Their Way to a Dance” de titel is van het op de foto geïnspireerde boek van Richard Powers.)

Green mengt in de essays feiten en persoonlijke verhalen op een boeiende, grappige en ontroerende wijze. Geweldig boek. Smaakt naar veel meer.

BOOOOOOM’s favorite curators

The best way to enjoy the Internet are curators. These help avoid ad-driven search engines and social media companies, and provide a diverging instead of a converging view at what’s out there.

Boooooom is such a curator, with a focus on art, and has published its 24 favorite Instagram curators. Curators curated – curators unite!.