Van Sukhothai naar Chiang Mai 1 augustus 2017

Het hotel is nu erg leeg. We ontbijten in het restaurant, niet meer in de grote zaal.
We pakken de boel bij elkaar en worden door een auto van het hotel naar de busterminal gebracht. Hier kopen we bustickets naar Chiang Mai. 189 Baht. Niet zo’n VIP bus als vanuit Ayutthaya naar Sukhothai, maar prima.


De bus stopt in een kleine plaatsje om de passagiers de gelegenheid te geven voor een sanitair bezoek. Sanitair mag het nauwelijks genoemd worden. Een heel vies hurktoilet in een krakkemikkig schuurtje achter het gebouw van de busterminal.
Het landschap verandert van vlakke rijstvelden in heuvelachtig naar bergachtig terrein met dichte begroeiing. De bus kronkelt langzaam omhoog lang de helling met haarspeldbochten.

De grotten van Lod – 8 augustus 2018

We rijden door het prachtige bergachtige landschap tussen Pai en Mae Hong Son naar de grotten van Lod.

Onderweg stoppen we op een bergkam. Hier is een uitzichtpunt ingericht. Het uitzicht over het dal is prachtig.

Het heeft enorm geregend afgelopen nacht, en ook de nachten daarvoor. Als gevolg daarvan is het waterpeil zo hoog dat alleen de meest toegankelijke grot van Lod bereikbaar is.

Met twee gidsen varen we een klein stukje de grot in. Het bootje is een soort platbodem van bamboe. De leggen aan en lopen de grot in, bijgeschenen door de benzinebranders van de gidsen. We worden langs de meest in het oog springende door de natuur gevormde druipsteenkunstwerken in de grotten geleid. De pannenkoek, olifant, kikker, schildpad, al naar gelang de gelijkenis van de druipsteen. Al vrij snel hebben we het begaanbare rondje gelopen en zitten we weer in de bamboeboot.

De chauffeur doet een toeristisch rondje door het dal van Pai. Het is mooier dan we al gezien hebben. Het dal is erg vruchtbaar en staan vol met allerlei plantages. Een landkrab kruipt voor de auto de weg over en wordt door de chauffeur handig ontweken.

Bij de Witte Buddha, die vanaf een heuvel over het dal kijkt, gaan we uit de auto om deze even van dichtbij te bekijken. De Buddha staat in de (bamboe) stijgers. De witte kalklaag bladdert af, zien we van dichtbij, en krijgt een opknapbeurt. Als we van de Witte Buddha weer de trap aflopen begint het te regenen.

We laten ons bij het dorp afzetten. We moeten een grotere koffer aanschaffen om alle cadeautjes in kwijt te kunnen.

Eerts eten we van bij Duang, een doofstomme, maar zeer aardige Thaise restaurateur. Eten ook zeer smakelijk.

In de winkel krijg ik een enorme krampaanval als we een koffer staan uit te zoeken. Gelukkig heb ik een openbaar toilet gespot, dat iknu op tijd weet te bereiken. Mijn ingewanden hebben moeite met het voedsel, en ik lijk te ontploffen op het toilet.

We slepen de koffer achter ons aan terug naar het hotel. De rest van de middag relaxen we in het hotel.

Als het weer tijd is om wat et eten, lopen P. en ik het dorp in om een broodje Döner te halen. Ik geloof dat ik het al had gezegd maar in Pai zijn moslims, er is ook een moskee, en bij de moslims kan je broodje Döner kopen. Dat klinkt als een cliché, maar het is waar, hier in ieder geval.

We moeten erg alng wachten op onze broodjes, en als ze klaar zijn is het weer gaan regenen.  Stortregenen.

We rennen met onze broodjes naar de 7-eleven even verderop. We kopen wat te drinken, en ook regencapes (30 Baht). De regencapes zijn ideaal. Met de capes aan soppen we door de regen. Onze slippers piepen onder onze voeten.

De broodjes zijn prima en uitbundig.

Sukhothai en omgeving 31 juli 2017

We wilden een fietstoer maken (met Sukhothai Bicycle Tours – schijnt heel goed bekend te staan), maar we waren te laat met aanmelden.

Dan maar met de gammele fietsjes van het hotel zelf een toetje maken. We rijden we door de stad. Eerst langs de rivier. In de stad in de rivier nog afgeschermd met de dikke betonnen muur. We fietsen een paar kilometer langs deze muur. Buiten de stad veranderd de muur in een gewone dijk.

Sukhothai 30 juli 2017

Na het ontbijt worden we door een auto en chauffeur van het hotel naar oud Sukhothai gebracht. Dat is ongeveer 15 kilometer buiten nieuwe Sukhothai (waar ons hotel dus is).

Bij de ingang van het historisch park (Werelderfgoed) van oud Sukhothai huren we gammele fietsjes. Het terrein en in deze warmte is een paar kilometer lopen niet fijn Walking will kill you – zegt een reisgids, wat blijkt te kloppen; fietsen is al een hele inspanning.

Naar Sukhothai 29 juli 2017

De boel weer inpakken.  De bus gaat om 11.30 vanaf de busterminal. De tuk-tuk komt ons halen om 10.30.

De dame van de tuk-tuk van eergisteren zit al op ons te wachten.

Ze vertelt dat ze vlak achter het hotel woont. Twee jaar geleden was dehele boel hier overstroomt. Heeft ze twee maanden met haar gezin in de bende gezeten. Ze lacht en kijkt zorgelijk tegelijk. Heeft ook (?) twee kinderen, dochters. Samen met haar man heeft ze de tuktuk business.

We laden de boel in, rijden naar de busterminal en nemen afscheid.

De bus is 10 minuten te laat. Zeggen wij als Hollanders.

In de bus is het koel en we zitten in een soort vliegtuigstoelen.

Na een uur stoppen we bij een grote hangar-achtige hal langs de snelweg. Er is

een winkeltje. Er staan langs de kant een viertal kraampjes met eten. In het midden van de hal staan een aantal tafels en stoelen.

Na vragen blijkt dat we hier de lunch kunnen gebruiken die bij deze reis is inbegrepen. We lopen langs de kraampjes en zoeken iets uit. In ruil moeten we een stuk van onze tickets laten afscheuren. Eten is goed en na een half uur rijden we weer.

Het landschap wordt steeds leger, dat wil zeggen steeds minder bebouwing en steeds meer platteland en natuur. We zien rijst- en suikerrietvelden.

Bij de busterminal in Sukhothai staan taxi’s te wachten. Of tuktuks. Net hoe je het bekijkt. Dit zijn pickups die bebouwd zijn met een tuktuk-achtige bak. Na de prijsvraag haalt de chauffeur een plastificeerde menukaart tevoorschijn, met daarop de prijzen. Dat lijkt ononderhandelbaar maar het is ook niet veel dus we laten het maar.

Door de hectische stad van nieuw Sukhothai. Bij de brug over de rivier zien we de restanten van de recente dijkdoorbraak. De “dijk” is hier een dikke betonnen muur van een centimeter of 20 dik. De provisorische herstelwerkzaamheden zijn damwandprofielen en een paar grote bergen zandzakken. Verderop in de stad ook nog her en der zandzakken voor ingangen van winkels en gebouwen.

Vlak bij het hotel rijdt ons een brommertje achterop met een bestelling thaise maaltijden voor een heel weeshuis.

In het hotel een te veel op de toerist geënte Thaise maaltijd gegeten.

 

Ayutthaya 28 juli 2017

Naar busstation van Ayutthaya gefietst en bus geboekt naar Sukhothai.

Opties waren een privé-busje (minibus) voor 4800 baht. Bij het grote busstation een stukje buiten het centrum van Ayutthaya gekeken voor een grote bus. Hier een “vip” bus met airco en maaltijd voor 300 Baht per persoon.

We fietsen terug over de “snelweg”. Onzeker, gevaarlijk, op die vrij gammele fietsjes.

Onderweg terug winkelen we bij de 7-eleven (de appie van Thailand / zuid-oost Azie). En bij de straatkok halen we geroosterde kip en varkensvlees met saus als lunch.

‘s Middag regent het.

De dame bij het hotel heeft gehoord op het nieuws dat Sukhothai is overstroomd als gevolg van een tropische regen. We google en er blijkt inderdaad een dijk door te zijn gebroken en een deel van de stad staat onder water. De dame belt naar ons hotel in Sukhothai en die vertellen dat e.e.a. onder controle is en het gat is gedicht.

’s Avonds wandelen we naar een restaurantje in de buurt en vinden een gelegenheid met een dakterras met uitzicht over de rivier. Goed gegeten.

Ayutthaya 27 juli 2017

Fietsen van het hotel gepakt en met de fiets naar Chai Watthanaram aan de andere kant van de rivier. De restanten van wat eens een prachtig terrein met hele mooie tempels moet zijn geweest. Verwoest door de Birmezen in de 18e eeuw. Deze verwoesting moet de omvang van een beeldenstorm hebben gehad. Onthoofde buddhabeelden door het hele complex. Ook in alle andere tempels die we deze dag zullen bezoeken zullen we dit tegenkomen. Prachtige terreinen die nog een goed beeld geven van wat een schitterende bebouwing moet hebben gestaan, maar stevig verwoest in de oorlog met de Birmezen.

Een Thais Pompeï staat er in de reisboekjes.

We fietsen van Chai Watthanaram langs de rivier naar de floating markt.

Hier blijkt een soort Buddhistische kermis te zijn gebouwd. Felgekleurde attracties die alle voorzien in het aanbidden van de Buddha, op een enorm uitbundig manier. De godsdienstige kitsch van de RK kerk en bedevaartsplaatsen wordt hier geëvenaard en in kleurrijkheid veruit overtroffen.

We fietsen terug over de brug, door het groene park richting de oude stad.

Langs het paleis/tempel Wat Phra Si Sempet. Dan naar Wat Maha That. Overal veel toeristen.

 

Bij Wat Maha That een gave Buddha die echter niet zoals in het reisboekje prachten aan een meertje ligt. Er is alleen een pleintje. Wellicht is het water verdwenen, of was het er tijdelijk na een regenbui.

Het hoofd van Buddha ingeklemd tussen de wortels van een boom.

‘s Avonds naar de streetfood-straat met de tuk-tuk. Dit blijkt een behoorlijke toeristische bedoening. We lopen tussen de kraampjes door en bekijken alle waar. We gaan aan een tafeltje zitten bij een kraampje en bestellen maar het eten laat enorm lang op zich wachten. Uiteindelijk rekenen we de drankjes af en kopen eten bij de kraampjes en nemen dat mee terug naar het hotel met de tuk-tuk van de dame die ons ook bracht. Ze heeft op ons gewacht.

Eten in het hotel – vis, kip rijst, en andere lekker Thaise specialiteiten. Heel erg lekker.

Van Bangkok naar Ayutthaya (26 juli 2017)

Ontbijt in hotel en uitchecken.

We nemen zo’n roze taxi naar het station.

De platjes in de perken tussen de rijbanen staan in hun potten. Ze worden bewaterd vanuit een langsrijdende tankwagen.

De tickets kosten 60 Baht. Dat is ongeveer anderhalve euro. Totaal. Voor 4 personen dus. Economy class, dat wel. Er is op deze trein geen andere klasse.

De bankjes zijn van hard plastic en eigenlijk net niet breed genoeg voor 4 Europese billen.

De trein boemelt het eerste uur door smoezelige buurten van Bangkok. Langs de rails wonen mensen in provisorische woningen. Net als langs het water, lijkt er langs het spoor een eigen mini-samenleving te bestaan.

We stoppen in de stad nog meerdere malen bij verkeersovergangen. Automatische overgangen met voorrang voor de trein zijn hier nog niet aan de orde.

De trein stopt af en toe op schijnbaar willekeurige plaatsen, waar dan iemand in- of uitstapt.

Aan de rand van Bangkok rijden we kilometers lang langs enorme bouwwerken. Enorme betonnen geraamte van meerdere verdiepingen, tientallen meters hoog, vormen de staketsels voor een nieuwe snelweg of een enorm geëleveerd spoornetwerk.

Bij het station van Ayutthaya geen op toeristen wachtende taxi’s of tuktuks. Een aardige vrouw wijst ons naar een bijgelegen tempel waar inderdaad een paar tuktuks staan te wachten. De koffers worden tegen de achterwand van de tuk-tuk gestapeld en er is zowaar nog plaats over op de bankjes. De chauffeur moet nog wel een belletje plegen om het adres van ons hotel te herkennen.

Het hotel is een gebouw op palen met kamers en een grote leefruimte op de eerste verdieping. In een bijgebouwtje zijn ook kamers.

We slenteren na onze intrek in het hotel te hebben genomen naar het centrum. Dat blijkt bij deze warmte net even te ver weg. We lopen door het oude park van Ayutthaya dat vol staat met ruïnes van tempels.

Verderop een plek waar toeristen een rondje op olifanten kunnen rijden. Dat schijnt helemaal niet goed te zijn voor die olifanten. Gaan we dus ook niet doen.

In het centrum eten we bij een restaurantje langs de straat. Alles lijkt in het Thais maar een aardige vrouw trekt toch een menukaart in het engels tevoorschijn. Het eten is uitstekend.

Met de tuk-tuk terug naar het hotel.

Oproep tot avondgebed vanuit de moskee aan de overkant van de rivier. Een paar honderd meter verder een katholieke kerk.

Oerwoudgeluiden vanuit de overgroeide achtertuinen achter het hotel.

Bangkok dag 3

Weer redelijk laat wakker.

Ontbijt Europees brood met fruit en shakshuka. Dat laatste is dus geen Thais maar een oosters gerecht dat Ottolengi populair heeft gemaakt, lees ik als ik het op-google.

Even door het centrum van Bangkok gelopen en de drukte van Khao San Road achter ons gelaten. Dan een tuk-tuk genomen naar het station.

Op het station geïnformeerd naar de trein naar Ayutthaya. Daar was een speciaal ritueel voor nodig. Er was een soort wachtkamertje met een rij stoelen voor de balie ingericht. Daarop moesten de wachtenden in volgorde van aankomst plaatsnemen. Steeds als er iemand geholpen was, moest de hele rij opschuiven. Een gek communistisch aandoend stoelendans in het station van Bangkok.

Het bezoek was verder in zoverre vruchteloos dat een ticket voor de trein naar Ayutthaya gewoon op de dag zelf te boeken is. We krijgen wel een time-table.

We doorkruisen een paar uur door het Chinatown van Bangkok dat in de buurt van het station is gelegen.

“Commercie” in Buddhistische tempel
Hondenuitlaathoekje
Teken dat hier vers gekookt wordt (?)
Reclameborden in Chinatown

We wandelen door de steegjes. De sfeer doet denken aan de suk van Marakesh. Nauwe steegjes, volgepropte winkeltjes. Overvol, warm, hectisch. De waren worden hier alleen niet zo agressief aangeboden. De chinezen/thai komen veel relaxter over.
Brommers doorkruisen de steegjes tussen het winkelende publiek door.


Als je oplet kan je hier en daar een rat zien wegschieten.

https://www.youtube.com/watch?v=GV7McVQIJeQ

We lopen terug naar het hotel. We passeren een straat waar vuurwapens te krijgen zijn. In alle soorten en maten: we zien revolvers, pistolen, geweren, shotguns en hoe die dingen ook heten. Ook de vizieren voor de sniper-rifles zijn te krijgen. Denk ik.

We kopen t-shirts in de buurt van het hotel en bakkeleien over 40 baht voor 3 t-shirts.

Bangkok dag 2

Vanochtend de hele famille pas tegen negenen wakker. Nog moe van de vlucht waarschijnlijk.

Ontbijt in het hotel. Continental en Thai.

“We are not a fast food restaurant.
Our meals are prepared fresh.
So please be patient.”

Goed zo.

Naar het Grand Palace gelopen. Ongeveer 20 minuten. Je loopt niet hard in de warmte maar deze afstand is nog goed te doen.
Bij het GrandPalace zijn de wegen afgezet.

Speciale maatregelen om de bevolking de gelegenheid te geven afscheid te nemen van hun geliefde koning Bhumibol, die afgelopen oktober overleed. Het land is officieel in rouw voor de periode van een jaar.

Een lange stoet in het zwart geklede Thai hebben via een aparte ingang toegang tot het paleis.

Het is enorm druk bij en in het het paleis.

https://www.youtube.com/watch?v=Nrnp3wWVWiE

Een foto maken waar geen toerist op staat is zo goed als onmogelijk.

Uit de wind op de binnenplaatsen van het complex is het enorm warm. Nog voor we een kaartje hebben kunnen kopen zijn we hier al drie keer door onze deo gebroken.


Het wereldrecord selfies maken wordt hier vandaag verbroken. Ik denk dat de Chinezen met voorsprong winnen. Zij zijn in grote massa’s het paleis binnengetrokken. Thailand is nooit bezet geweest door andere militaire machten, tot hun grote trots. Maar nu hebben de Chinezen geen militairen maar hun toeristen gestuurd. Ze hebben het centrum van Bangkok al in handen.

We bezichtigen de tempel Wat Phra bij het paleis en de gebouwen bij het paleis.

 

Vlakbij het paleis ligt de tempel Wat Pho en daarnaast een tempel met een enorme liggende Buddha monniken en toeristen.
De menigte schuift langs de Buddha. Ventilatoren langs de route proberen vergeefs het publiek te koelen. Ze blazen slechts de warme lucht langs de menigte.

Een toegangskaartje tot Wat Pho geeft ook recht op een gratis flesje water. Dat slaat niemand af.

We lopen naar de pont die ons naar Wat Arun aan de andere kant van de rivier gaat brengen. Voor we de pont op gaan eten we gefrituurde banaan, kip en spring roll. En ijs uit een kokosnoot. Daar knappen we flink van op.

Met de boot over en Wat Arun bekeken.

Restauratie van Buddhi en tempel in volle gang,

In de tempel zit een monnik die een soort voordracht doet.
We beginnen een beetje Buddha-moe te worden. Tweede dag in Bangkok…

De namiddagbui dreigt weer en we gaan snel met de pont terug naar de overkant.


De tuk-tuk bij de pont overgeslagen, 300 meter gelopen en daar een tuk-tuk genomen voor de helft van de prijs. Die lui bij de pont spreken prijzen af.

Onderweg naar het hotel breekt de hel weer los. Gelukkig hebben we weer net op tijd een tuk-tuk weten te vinden.

https://www.youtube.com/watch?v=k2wOHZhoAS0

Op de kamer opdrogen en bijkomen.