I am having more and more fun making YouTube videos. They are still rudimentary, but I am getting the hang of the intricacies of Finalcut Pro (an old-fashioned great program from Apple) and YouTube. For daily videos, you also have to keep it simple. A video like this can easily take an hour to edit, and that’s a bit too long.
Yesterday, I shared the following video on YouTube about our day in Kyoto. I was quite satisfied with the timelapse of climbing the hill at the Fushimi Inari temple complex.
We wilden een fietstoer maken (met Sukhothai Bicycle Tours – schijnt heel goed bekend te staan), maar we waren te laat met aanmelden.
Dan maar met de gammele fietsjes van het hotel zelf een toetje maken. We rijden we door de stad. Eerst langs de rivier. In de stad in de rivier nog afgeschermd met de dikke betonnen muur. We fietsen een paar kilometer langs deze muur. Buiten de stad veranderd de muur in een gewone dijk.
Als in een polder zien we dat het land achter de dijk lager ligt dan de waterstand in de rivier. Van origine moet dit een moerasachtig gebied zijn dat zonder de dijk regelmatig zou overstromen.
Alle huizen langs de dijk staan op palen. De woonruimte is op de eerste verdieping.
We volgen de rivier. Het rivierlandschap krijgt al snel een jungle-achtig karakter. De paden langs de rivier worden ook steeds slechter.
We zakken naar het zuiden af tot bij een tempel, de Wat Wang Sawan. Daar puffen we uit en drinken wat. We ontdekken een verlaten brug. Do Not Pass. The Bridge Damage. Even verderop is een nieuwe betonnen brug.
Een geleide fietstoer stop op dezelfde plek. Voor de helft Nederlanders natuurlijk.
We verlaten de rivier en fietsen door de rijstvelden. Op zoek naar een restaurant dat wel op Google maps staat maar buiten cyberspace niet lijkt te bestaan (Steamship Restaurant). Dan maar door richting stad.
We vinden nu via Google Maps een restaurantje dat we anders nooit gevonden zouden hebben, in een achterafstraatje. Het ziet erg posh uit, en ik denk nog even dat we misschien wel wat underdressed zijn voor deze gelegenheid. Maar we worden hartelijk uitgenodigd en we lopen met onze bezwete lichamen een ijskoud gekoelde ruimte in.
Een Thaise familie zit in een hoek al te eten.
Centraal opgesteld staat een grote televisie. Aan, maar met het geluid zacht dit maal. Er is een krankzinnige Willem Ruis-achtige show aan de gang. Met die typisch Thaise roze en groene felle kleuren.
Het eten is geweldig goed en spotgoedkoop.
We peddelen terug naar het hotel via een 7-eleven.
Na het ontbijt worden we door een auto en chauffeur van het hotel naar oud Sukhothai gebracht. Dat is ongeveer 15 kilometer buiten nieuwe Sukhothai (waar ons hotel dus is).
Bij de ingang van het historisch park (Werelderfgoed) van oud Sukhothai huren we gammele fietsjes. Het terrein en in deze warmte is een paar kilometer lopen niet fijn Walking will kill you – zegt een reisgids, wat blijkt te kloppen; fietsen is al een hele inspanning.
Het kaartje dat we meekrijgen is niet erg nauwkeurig, maar na met wat zoeken kunnen we toch de belangrijkste monumenten vinden. Op de fietsjes zwerven we door het park.
We verlaten het historisch park weer en fietsen naar Wat Phrapai Luang, een tempel even buiten de “ommuring” van het oude Sukhothai.
We zoeken een restaurantje op om wat te eten. Bij drie oude dames die een keukentje drijven langs de weg genieten we van onze lunch.
Dan laten we ons weer ophalen en gaan terug naar ons hotel. We zwemmen in het bad van het hotel en relaxen.
Eind van de middag fietsen we de stad in. Opnieuw op vrij gammele fietsen, van het hotel nu. Op zoek naar de avondmarkt. We zetten onze fietsen ergens neer inslenteren door het verkleurde en met vlaggetjes versierde centrum van Sukhothai. Ter ere van de verjaardag van de nieuwe koning (denken we) is de stad speciaal versierd. Het lijkt er op dat de cult rondom de nieuwe koning zorgvuldig wordt geregisseerd.
In de straten zien we nog meer sporen van de overstroming van enige dagen geleden: bij veel winkels nog zandzakken voor de deur, of tegen de muren.
We vinden een overdekte foodmarket. Erg leuk, maar het is einde van de dag en de kraampjes zijn al aan het sluiten. Dan op zoek naar de nachtmarkt, maar deze blijkt erg tegen te vallen: een kleine hal met kraampjes, die bovendien ook nog voorzet grootste deel niet in gebruik is.
We strijken neer bij een restaurantje langs de weg en bestellen. We zien dat ze een paar gerechten zelf maken, maar ook voor een aantal gerechten en smoothies een van de mensen erop uit sturen op de bestelling ergens anders op te halen.
De televisie staat keihard aan. Op het sportkanaal speelt Sukhothai FC tegen Navy FC. Kennelijk een spannende wedstrijd. Op de terugweg naar het hotel komen we langs een plein waar een grote groep mensen de verrichting van de Sukhothaise Mannschaft op een groot tv-scherm volgt. Het voetbal is niet om aan te zien. 4e klasse KNVB-niveau.
Op de terugweg een enorm gekrijs van duizenden spreeuwen of lijsters (?) die op de elektriciteitsdraden langs de weg zitten.
