Het Nike onder de klompschoenen

Het wordt een regenachtige dag, vertelt het weerbericht. Maar ik ga niet de hele dag binnenzitten. Ik stippel een wandeling uit, iets meer dan twee uur wat precies moet passen tussen de regenbuien die Buienradar voorspelt. Ik krijg drie man mee.

We lopen door de duinen naar het zuiden en daarna de polder in. Daar begint het te regenen. De regen houdt aan tot in Midsland. In het dorp is een toeristisch overblijfsel van een veemarkt aan de gang. Rond de kerk staan koeien en schapen, maar niet erg veel. Een bandje speelt country & western covers. In de Dorpsstraat hebben winkeliers kraampjes opgezet om lokale spullen te verkopen, vooral etenswaar. De kroegen zijn al open.

Als boer verklede eilanders in te schone overalls staan met twee of meer bierglazen in de hand ontspannen te kletsen. Sommigen hebben een doos nieuwe klompschoenen onder hun arm geklemd. Gegavi is het merk, het Nike onder de schoenklompen. Men eet op houtskool gegrilde hamburgers en vlees met saus op broodjes.

We lopen door de weilanden naar Formerum. Dan weer naar het noorden en door de duinheide terug naar West aan Zee. Dan drinken wij ook een drankje.

Walking West aan Zee – Hoorn – Formerum, watching fractals

Yesterday, I walked from our cottage at West aan Zee to Hoorn along the beach, an 8—or 9 km walk. There was a fierce wind in the back and some threatening rain.

I was impressed by the fractal-like figures in the sand, which formed 3D maps of unidentified countries (Which made me think about the barren landscapes of South America and Africa).

I had a great lunch at Kaap-Hoorn, roasted vegetables folded in Lebanese flatbread.

Continued to walk through the dunes and the woods to Formerum. Then, the rain washed me from the street, and I was picked up and brought home by car.

You can always find something unexpected. People dancing on the beach, this time.

Hoorn, Terschelling, a walking island and an ugly watch

What was a white beach in my youth – 45 years ago – now seems to become an illustration of a walking island.

I once lost one of the first digital watches here—a Trafalgar with red numerals that lit up only when you pressed a button. My father had gotten it from a colleague, who had gotten it as a business gift but thought the thing was too ugly—something like the one below. Very ugly indeed.

Heartbreaking Elvis

Altijd leuk, Heartbreak Hotel in Oosterend. Je moet wel een beetje van Elvis houden.

Groene Strand

 West-Terschelling.