Denis Johnson – Angels

Angels. Not really. The story of 2 alcoholic drifter, working their way through life. Making a habit of taking the wrong, or rather, no, decisions. Dark, like Jesus Son. Bukowski-esk, but I find this one darker, more pessimistic. People are put to the test, while in Bukowski they make their own choices. And there is a bit more humor, and still, relativering in Bukowski.

And people do not get raped in Bukowski like in here.

A Houston family. A low social standing. All 3 brothers from 2 fathers follow the wrong path. Sex, drugs, alcohol, violence, crime. And all incapable of finding a way out.

With a marvelous ending.

Beautiful.

Ed van der Elsken, straatfotograaf

Ik heb de overzichtstentoonstelling van Ed van der Elsken in Stedelijk Museum bekeken. Van der Elsken is chaotisch en uitgesproken extravert. Een expressionist. Zijn films rommelig en experimenteel. De tentoonstelling is indrukwekkend, maar vooral: veel.

ed_publicatie

Ik kwam met een vol hoofd de trap af. Het boek De Verliefde Camera is de catalogus bij deze overzichtstentoonstelling. In het intro van de catalogus noemt Hripsimé Visser, de samensteller van de catalogus, het werk levendig en dynamisch genoemd. Dat lijkt me toch een understatement.   Het boek geeft een overzicht van het werk van Van der Elsken in chronologische stappen.  

Parijs. Straatfoto’s. Dan een serie die zich een liefdesgeschiedenis noemt te vormen: Love on the Left Bank. De foto’s in deze serie: grote vlakken zwart, weinig licht, grimmig. Meer lust dan liefde.  

Dan Afrika. Opnieuw nogal donkere foto’s. Waar het verhaal antropologisch is, was naar mijn idee Van der Elsken veel meer geïnteresseerd in de esthetiek van de zwarte mens. Close-ups van negers en negerinnen, en ik bedoel dat niet als scheldwoord, maar als een aanduiding voor de stijl van de foto’s. Foto’s die niet over het leven in Afrika als onderwerp hebben, maar veel meer de anatomie van de Afrikaanse mens.  

Sweet Life. Van der Elsken op zijn best: straatfoto’s van alles wat hem voor de camera komt en hij interessant vindt. hier meet Van der Elsken zich met William Klein en Robert Frank.  

Amsterdam. Straatfoto’s maar ook reportage-achtig en portretten. De individuele foto’s zijn het sterkst, opnieuw. De straatfoto’s van alledaagse zaken.  

Eye Love You. Voor het eerst kleur. Alledaagse scenes. Topper: een foto van oudere dames met zonnebrillen en in keurige jurken die twee negerkindertjes fotograferen alsof ze in de dierentuin zijn. Het plaatsvervangend schaamrood komt je op de kaken.  

Japan. Opnieuw de straatfoto’s van iemand die onbelemmerd foto’s van alledaagse onderwerpen maakt.  

Uiteindelijk was Ed van der Elsken vooral een hele goede straatfotograaf die rond probeerde te komen van zijn fotografie. Zijn straatfoto’s zijn wereldklasse.

Een Klein Leven, een dik boek, laat maar

Mishandelde jongen wordt als volwassene onverbeterlijke zelfmutilant die zijn hele leven anderen tot last is niets positiefs bijdraagt en na uitgesponnen verhaal uiteindelijke zelfmoord pleegt.

Blijft irritant.

Vreselijk overschat boek van Hanya Yanagihara. Een Klein Leven.

Niet lezen.

Vagabonding – een klassiek reisboek maar niet in het Nederlands?

Verrassend…
Ik “las” Rolf Potts’ Vagabonding een tijdje Vagabondinggeleden in de audio versie. Dat was naar aanleiding van een opmerking in een Tim Ferriss’ podcast (weet niet meer welke).
Vagabondig gaat net zoveel over rezien als over filosofie, lifestyle, waarden in het leven, ethiek. Het is een wonderbaarlijk boek.
Ik begijp niet waarom er geen Nederlandse vertaling is.
Het book is volgepekt met interessante ideeen, gedachten, practische advieen en levenswijsheden, zonder te prediken of schoolmeesterachtig te worden.

Luister ook de Tim Ferriss met Potts kan ik aanraden. A blast, zoals Ferriss zelf zou zeggen.