Eerder schreef ik over het recht op reparatie en de kunst van het rapareren van Tom Sachs.
In NRC schrijft Warna Oosterbaan een mooi stukje over de werkbank en het repareren van spullen. Heerlijk. Mijn handen jeuken.
www.nrc.nl/nieuws/2023/02/10/van-een-werkbank-word-je-een-beter-mens-a4156579
Great ideas in Rob Walker’s The Art of Noticing:
This article describes not only the wonderful simplicity of the tax system in the Faroe Islands, but also the backwardness of the tax system, and the banking system, in the United States.
Probably the funniest potato chip packaging in the world. Found in the supermarket in New Zealand.
Een witte boterham
Biefstuk erop gesmeten
Drijft in een laagje jus
De pan op de kachel
Suddert puffend
Mijn moeder heeft een gebroken heup. Ze in geopereerd. De röntgenfoto laat een flinke schroef zien die de heup nu bij elkaar houdt.
In het bed naast haar ligt een verwarde man. Boven zijn bed, naast de televisie, is een bordje opgehangen.
“U bent in het ziekenhuis in Akmaar,” staat in zwarte stift op het bordje geschreven.
It only happens when you keep going.
It rains and you go anyway.
It rains and you don’t go home early.
You get wet. You get cold. You keep going. Warm up inside and go out again in your cold-weather clothes. You are wet again. You’re still standing there. Then something happens. You have something. But you keep going. Wet and cold. Because more may come. Only when you are done do you stop.
It is not clear to me who first said this, “If it’s free, you’re the product.” Maybe Richard Serra as early as 1973.
It applies to our television channels. We don’t pay for it. So we are the product. You notice: we have to watch crap larded with commercials. Not just the commercial channels. No, just as much the public broadcasters.
Sire begint een campagne over polarisatie.
Wat ik mis is de rol van de media. Uit onderzoek blijkt dat mensen zeggen (even in deze generieke stijl)
Mensen ervaren dat vooral kleine groepen met een confronterende stijl veel aandacht krijgen in onder meer talkshows op tv.
En
In het rapport waarschuwt het SCP politici en media dan ook niet te snel verschillen uit te vergroten.
Dat zijn NOS respectievelijk Parool.
Ik kijk er het rapport van de SCP zelf over na.
Die observatie vinden we overigens ook bij respondenten die aangeven dat het conflict tussen mensen met verschillende politieke opvattingen niet zo groot is. Zij menen dat het conflict buiten die (sociale) media wel meevalt. In de focusgroepen wordt ook veel nadruk gelegd op media als aanjager van polarisatie. Deelnemers hebben het dan vooral over de televisie en over sociale media. Mensen benoemen bijvoorbeeld dat talkshows en nieuwsprogramma’s op de televisie veel aandacht geven aan negatief of smeuïg nieuws. In de praktisch opgeleide groep in Amsterdam stellen deelnemers dat hierdoor een vertekend beeld van de werkelijkheid wordt gepresenteerd. Verschillende gesprekspartners noemen verder dat talkshows veel aandacht geven aan extreme geluiden en, zoals een enkeling opmerkt, die ook graag tegenover elkaar plaatsen
Wat gaan we daar aan doen? TV en andere media zoeken polarisatie omdat het kijkcijfers genereert. Ook onze publieke omroep zoekt zo kijkcijfers om daarmee de reclame-inkomsten op te drijven.
Tijd voor een zelfanalyse bij de media. Maar ik ben bang dat kijkcijferdrift en introspectie elkaar uitsluiten.