Gisteren liep ik mijn fotorondje tussen Castricum en Uitgeest.
In de polder is een lantarenpaal in dit jaargetijde een belevenis. En volgen zelfs de mollen en hun hopen keurig een paadje.
Jongetjes die vuurwerk afstelen worden gewaarschuwd door een oude vrouw achter een rollator.
“Zijn jullie voorzichtig, jongens?”
“Ja, natuurlijk mevrouw.”
Ik neem een foto van een vervallen schapenhok in de wei. Ik kijk op en een vrouw op een fiets zegt enthousiast: “De schapen kwamen allemaal naar u toe rennen, dat was zo’n leuk gezicht!”
Op oudejaarsdag liep ik een rondje door Amsterdam. Ik begon in Bos en Lommer, zakte af door het Vondelpark en via de Bilderdijkstraat en Jan van Galenstraat weer terug.
Kinderen gooi je niet bij het afval.
OB tampons en een gietertje te koop.
Gedisciplineerde rijen bij de oliebollenbakker en de Hema.
Hokjesgeest bij het parkeren van fietsen en brommers.
Een toetsenist op weg naar een oudjaarsfeestje.
Er gebeurde niet veel maar ik heb me wel vermaakt.
We lopen in het bos tussen Castricum en Heemskerk.
Een man en een vrouw met een hondje komen ons tegemoet. De vrouw spreekt ons aan.
“Leidt dit pad naar de parkeerplaats? Ja ik vraag het maar voor de zekerheid, want hij is een clown!”
“Ooh, Oh, Oh, Oooh,” zegt de man.
Later lopen we langs de bunker waar in de tweede wereldoorlog kunst uit het Stedelijk museum en het Rijksmuseum waren opgeslagen. De Nachtwacht werd er onder andere, opgerold, bewaard.
In 2019, we were on the island of Sark. I wrote about this then on this article.
I was in the harbor at the time I took the photo. We are looking at the man on the back wearing a polo shirt advertising Jimmy’s Carting Services on the back.
Later, I looked for more information about Sark. I stumbled upon Jimmy’s history.
Jimmy turns out to be a Scot who moved to Sark. I quote his story here, which concludes with a nice photo.
Jimmy was wooed by Sark back in 2000, when he responded to an advert in his local job centre, advertising bar work at Stocks Hotel. With two suit cases, Jimmy left his Scottish town of Armadale, and set off for Sark. When he arrived, he felt immediately that Sark was a special place, and that he would like it here. He proceeded to walk up Harbour Hill and through the village with his bags (this was before he realised that a carter could take them for you…). Jimmy had planned to work a season in Sark, but secured some extra maintenance work at the Hotel for the winter. This episode in his life ended up as a permanent stay on the Island. Jimmy worked in several places, and then in 2012 the idea came up from his good friend Nicola about acquiring an existing carting business. Jimmy’s Carting was presently born. … In 2013, Jimmy modelled in the Emergency Services calendar produced by local photographers Sue Daly and Lydia Bourne, which raised £7000 for charities. Jimmy always turned up for photoshoots with a smile on his face, even if that was all he was wearing!
Het weer is echt om te janken. Toch mijn plicht gedaan en een fotorondje gemaakt. In Heerhugowaard, bij de stad van de zon.
Pepe schrijft hier zijn naam op muren en op apparaten in de speeltuinen.
Ik loop door een natte schuttingwereld bemand door hondenuitlaters.
Een meisje op een fietsje komt voorbij. Achterop zit een meisje met een roze rugzak. Het meisje met de rugzak zegt: “Ik ga niet fakking 1000 euro betalen voor één vliegticket!”.
Ik ben ondertussen zeiknat geregend en snij een stuk van mij route af.
Vandaag weer, of eigenlijk nog steeds druilregen. Ik parkeer bij Wormerveer, steek de autoweg over om om het fietspad langs de snelweg richting het gehucht Middel te lopen. Middel zal in de zomer met een beetje zon een mooi dorpje zijn.
In Zaandijk ruik het naar de cacaofabriek. Afgezien van een jongen die reclameblaadjes bezorgd, is er geen mens op straat.
Vandaag weer, of eigenlijk nog steeds druilregen. Ik parkeer bij Wormerveer, steek de autoweg over om om het fietspad langs de snelweg richting het gehucht Middel te lopen. Middel zal in de zomer met een beetje zon een mooi dorpje zijn.
In Zaandijk ruik het naar de cacaofabriek. Afgezien van een jongen die reclameblaadjes bezorgd, is er geen mens op straat.
Gisteren fotowandeling bij Purmerend. Waardeloos weer. Grijs, druizelregen, af en toe droog.
Geparkeerd bij het Purmerbos, een gebaandepadenpark en hondenuitlaatplek. Ik zie koereigers en halsbandparkieten; ook hier domineren deze vogels die je vroeger nooit zag (oude lul die ik ben).
Ik loop langs de zuidoostrand van Purmerend. In de route mist twee keer een brug die er volgens mijn aanwijzingen wel zouden moeten zijn. Ik ploeter een paar kilometer extra over een ruiterpad langs een sloot.
Terug in de wijk ruik ik natte hond. Er rijdt een man op een fiets langs met een papegaai op zijn hond. Ik ben te langzaam om er een foto van te kunnen maken. Verderop in de wijk ligt op een rotonde een vreemd vierkant kunstvoorwerp van tegels en beton.
Twee dagen geleden liepen we een rondje door Zaandam. Te lui om zelf een route uit te zoeken liepen we de gebaande paden van de Tsaar Peterroute. We parkeerden in de wijk achter het station van Zaandam. Dat bleek wel aardig. De nieuwbouw in deze wijk is grotendeels in een frisse kleurige Zaanse stijl gebouwd. Dat kan Zaandam wel gebruiken, dat wel heel zwaar is getroffen door de jaren zeventig nieuwbouwstijl van strakke rijtjes bakstenen.
De Tsaar Peterroute is een kronkelende lus door het oude gedeelte van Zaandam. Bij de Lage Horn, een smalle steeg, zijn we diep in gesprek en missen we het Tsaar Peterhuisje. We lopen er niet voor terug.
Bij de sluizen staan nog steeds onbegrijpelijk de ruïnes van een aantal kleine winkels en restaurants. Er wordt veel verbouwd. In het algemeen is de nieuwbouw, net als achter het station, fris en smaakvol.
Het station heeft misschien wel de mooiste fietsenstalling van het land.
Op de terugweg rijden over de Westzanerdijk en de Overtoom naar Nauerna. Erg leuk stuk.
Vandaag een kort rondje gelopen bij Uitgeest. Geparkeerd bij de manage van Klein-Dorregeest. Ik loop direct richting het Alkmaardermeer. De molenaar is zijn molen aan het opstarten. Een rietsnijder in het veld is bezig met uitstervende beroep.
Ik volg het wandelpad langs het meer. De wolkenlucht is fenomenaal. Even verderop moet de wandelaar het pad delen met schapen. Het pad is een modderlaag. De schapen zijn duidelijk wandelaars gewend. Ze gaan met lichte tegenzin aan de kant, zonder het zenuwachtige geblaat dat van ze gewend ben.
Op het modderige pad komt met een wandelaar tegemoet. Als hij me passeert zie ik dat hij op stoffen Nike Air schoenen loopt. Dat is niet zo handig op deze bodem.
Het pad komt uit bij recreatiegebied Dorregeest. Langs de snelweg loop ik terug naar de auto. Vlak voor Klein Dorregeest loopt de wandelaar op de Nikes Air me weer tegemoet. Hij heeft het toch gehaald op zijn gympies.
