Shopping In Jail – Douglas Cooupland

Shopping In Jail

My notes from reading Shopping In Jail by Douglas Coupland:

About surrealism, the subconscious, Internet.

Surrealism today: a randomizer, throwing images and video clips at you. Like taking a snip out of time and putting these in sequence.

On Ed Ruscha. And about the insignificance of (most) of our actions and of (most) art.

About Craft and novelty. Novelty that reflects the prominent yet less powerful forces of a culture is interesting. The crafted object may be the new modern art, in a world of digital overwhelm.

A piece on Hari Kunzru’s Gods Without Men. The piece is difficult to follow, I have not read that book. It seems a literary manifestation like Harari’s Homo Deus:

Raj is whatever and whoever it is we all seem to have become: a race of time-traveling time killers Googling and Wikiing until our machines transform into something smarter than ourselves, we humans left only to hope the machines may save us in the process.

A piece about Coupland’s visit to China for the book Kitten Clone. About how China is fully embracing new technology and the western world is hesitating complacently (if complacently is a word).

I find it difficult to accept that the new iPhone 12 or foldable Samsung is necessarily a significant technological development I cannot ignore. In my opinion we are too heads-down in today to be able to make sound judgements on the historical relevance of specific, or even more general technological development.

I understand very well why it’s located in Shanghai, but not why there isn’t also one located in Michigan, where 10 million primates needing 2,500 calories a day are sitting on top of a cold rock in the middle of the North American continent, and they’ve got nothing to do all day except go online and watch porn, TED videos, and bit-torrented movies, …


A piece about Marshall McLuhan, again difficult because I have not read McLuhans work yet. I want though. His work sounds very intriguing.
McLuhan is a futurist. Coupland sees how with all that data that “the internet” knows about us, a cloud gänger is thinkable, but he misses sentience.
The same word that Kevin Kelly uses as one of the characteristics of the Technium, the “living” body of evolving technologies.
Sentience of the Technium is not yet to be born. It is there already, says Kelly.

De week van 1 november 2021

Uitgelezen

Hey Nostradamus van Douglas Coupland. Geweldige boek over een ontspoorde Amerikaanse familie. Rode draden zijn Columbine High-achtig  high school massacre, religieus extremisme, eenzaamheid, uitzichtloosheid. Vertelt vanuit het perspectief van vier famililieleden. Verrassend genoeg komt de vader, een tyrannieke, religieuze fanaticus, die het gezin jarenlang terroriseert nog met de minste kleerscheuren uit de strijd.

Mijn Lieve Gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld. Schrijfles. Spierballenliteratuur. De te veel verklarende laatste episode is niet nodig vond ik.

Gezien

De slag om de Schelde van Mattijs van Heijningen jr, op Netflix te streamen. Mooie film met mooie mix van Nederlandse en buitenlandse actuers (Malfoid).

Geluisterd

Mooie podcast Schrijfvis. Aflevering met Mensje van Keulen luisterde ik en vond ik erg goed.

Lezend

Eerste boek van Neil Gaiman dat ik nog ongelezen op de plank heb liggen: Fragile Things, korte verhalen.

Drawing

Help Us Support Us

De week van 12 oktober 2021

Politiek

De nieuwe politiek. Bij het CDA wassen de christenen de handen in onschuld. Hoekstra: minister van Financiën met meerdere investeringen in belastingparadijzen om belastingen te ontwijken (“het leek zuiverder”). Bijleveld: blijft schaamteloos aan na motie van afkeuring en moet gedwongen worden af te treden. Sywert van Lienden verdient miljoenen met mondkapjes en als hij daarop betrapt wordt zegt hij het geld aan goede doelen te willen schenken (moet nog gebeuren).

Gelezen

Ready Player One van Ernest Cline. Willy Wonka meats The Matrix, zegt de omslag. Geweldig spannend boek. Ik wil de film die Spielberg maakte ook nog zien.

Yotam Ottolenghi – Simpel. Ik weet niet of de recepten nu wel zo simpel zijn, maar verfrissend zijn ze zeker. Het boek is prachtig vormgegeven.

Ahmet Polat – Neither Here nor There. Tweedehands gevonden in Leeuwarden. Geweldig goede straatfotografie over een gespleten leven tussen Nederland en Turkije.

Don Hudson – Detroit [1973-1982]. Gekregen van een goede vriend. Zine met gave zwart-wit foto’s van Don Hudson.

Kijkend

Twin Peaks van David Lynch en Mark Frost. Blijft een geweldige serie.

Lezend

Hey Nostradamus van Douglas Coupland.

Gezien

Nr. 10 van Alex van Warmerdam. Krankzinnige film, geweldig.

De week (25/9 t/m 1/10)

Gezien

Jackie Brown (Netflix) van Quentin Tarantino met Pam Grier en Samuel L. Jackson, en Robert De Niro in een totaal ondergeschikte weirde rol.

TEDx Haarlem. Beetje meer van verwacht, het optreden van André Heuvelman was een hoogtepunt.

De Scandinavische foto’s van Pascal Vossen in het Stedelijk Museum Alkmaar samen met de tentoonstelling over de door Scandinavië beïnvloede Allart van Everdingen.

https://stedelijkmuseumalkmaar.nl/assets/components/phpthumbof/cache/PaulVossenLangesund2000px.f4969b4b3b93030297515ad04b6a1782.jpg

Lezend

Bit Rot van Douglas Coupland.

Gehoord

Mahler’s 5e, naar aanleiding van een klein stukje van de hierboven genoemde André Heuvelman.

Mijn Spotify playlist draait regelmatig een rondje.

Analoog

Regelmatig als ik een book lees, merk ik dat ik de neiging heb om een passage met mijn wijsvinger te highlighten, zoals ik op de Kindle gewend ben te doen.

In Bit Rot lees ik dat Douglas Coupland op de bovenrand van zijn papieren Financial Times probeert de tijd af te lezen als op zijn iPad.

Als ik op papier teken, zoek ik soms naar het Undo icoontje.

Ik wil een search bar in mijn papieren boek. En een automatische index, als we dan toch bezig zijn.

De belangrijkste factor voor de kwaliteit van het Internet

Douglas Coupland schrijft in Bit Rot:

… it’s porn that drives up the quality of the internet…

Dit deed me denken aan een bezoek dat ik een tijd geleden bracht aan een van de grootste Internet en data center leveranciers ter wereld.

We maakten een tour door een van hun onwaarschijnlijk grote data centers, een flinke wandeling van bijna een uur door de vele zalen van het gebouw. De oppervlakte van het data center besloeg een tiental aantal voetbalvelden. Het personeel, een handvol technici, reed met elektrische wagentjes door de zalen.

Tijdens de nazit vertelde de directeur over de grote getallen. Servers bestelden ze in batches van 50000 of meer afnamen van hun leveranciers. (Vijftigduizend, geen typfout in de nullen.) Hij noemde ook de bandbreedte die ze verbruikten. Ik weet het getal niet meer maar ze waren verantwoordelijk voor het gebruikt van meer dan de helft van de capaciteit van het Nederlandse Internet.

Ik vroeg hem wat de belangrijkste soort applicaties dat dan waren die ze hier hosten en zo veel Internet capaciteit verbruikten.

“Porno. Als we alle servers zouden uitzetten waarop porno draait zou het hier stil worden.”

Analoog

Ik lees het boekje Shopping in Jail van Douglas Coupland. Coupland doet onder andere verslag van zijn bezoek aan China ten behoeve van onderzoek voor zijn andere boek Kitten Clone: Inside Alcatel-Lucent. In zekere zin zie ik deze werken van Coupland ook weer als een tijdbeeld over een tijdbeeld. Het lijkt alsof broadband zaligmakend is. Als we allemaal online zijn, en ongelimiteerd data kunnen streamen, is de wereld af, zijn we allemaal gelukkig.

Daarom zijn de Unmute Us betogingen van het afgelopen weekend in Nederland erg bemoedigend. De acties laten zien dat de online, digitale beleving duidelijke grenzen kent en dat mensen behoefte hebben aan fysieke ervaringen.
Zelfs als de bandbreedte oneindig is, dan nog hebben we behoefte aan fysieke ervaringen en analoge contacten.

Omtrent Polaroids – Douglas Coupland

In een Douglas Coupland oprisping herlas ik Shampoo Planet en nu ook Polaroids.

Wat me nu opvalt: stijl en onderwerp van Coupland zouden nooit Europees kunnen zijn.

De beschrijving van “spullen”

Bret Easton Ellis overdreef het in American Psycho met het al te uitbundig beschrijven van de merken van de spullenboel van Bateman. Maar ook in Coupland merk je die rare voor ons Europeanen toch wat exotische manier van consumptiegoederen beschrijven.

Polaroids, Douglas Coupland

Zijn wereld is voor ons zo onvoorstelbaar jong

Een legacy van een paar honderd jaar is al onmetelijk diep. Na de vrijheidsstrijd is de belangrijkste gebeurtenis in de geschiedenis van de Verenigde Staten (ja ik weet Coupland is een Canadees) opeens 9/11. En 9/11 wordt als een aanval op de Verenigde Staten beschreven. De Europese geschiedenis wemelt van de 9/11 gebeurtenissen. In de VS wordt af en toe een president vermoord, maar Delaware, Arizona of zelfs Texas hebben zich niet afgescheiden van de VS. In een documentaire over illegalen hoor ik de Amerikanen praten over “our country” als iets dat op een eeuwenlange historie is gebaseerd. Maar de meeste Amerikanen zijn de afgelopen honderd jaar naar het land geemigreerd.

Afkicken

Coupland:

Als er een electriciteitsstoring is zingen we liedjes, maar zodra er weer electriciteit is, vernevelen we weer.

Zo is het ook tijdens deze vakantie. Er is bijvoorbeeld geen televisie. Je merkt dat je makkelijker een boek leest en meer met elkaar kletst, en je veel vrijer voelt dan wanneer dat blauwe oog zijn aandacht opeist. Het lijkt als bij het stoppen met drank of met roken: een TV verslaving zit in je dagelijkse stramien, en er is een paradigmaverschuiving nodig om er van af te komen.

Over legacy: even verderop lees ik dat Palo Alto 100 jaar oud is. I rest my case.

Rereading, and Derek Sivers’ Hell Yeah or No

Halfway through December, I received my signed copy of Hell Yeah Or No. A good motive to re-read the book.

Derek Sivers - Hell Yeah or No

I had already read the ebook. I purchased in one same offer – ebook and signed paper copy. Given the work Derek has put into producing and distributed the signedhard-cover version, I can not imagine he made much money on it.

I seldomly re-read books. But this one is definitely in the re-reading category. As a sidenote, my re-reading category includes: Gerrit Krol (Dutch writer (probably one of the first people writing on Artificial Intelligence in De Man Achter Het Raam (1982!), definitely in the Netherlands, but probably also internationally), Douglas Coupland, Haruki Murakami, Tom Peters (not everything, but definitely The Little Big Things).

Purity vs Dark Brown suppression – The Noise of Time

I somewhat randomly bought The Noise of Time by Julian Barnes. Barnes is one of the writers on my ‘read anything they write’ list (another one is Haruki Murakami, yet another Douglas Coupland).

So, I did buy the book for its main topic—a fictionalized biography of Dmitri Shostakovich. Actually, as I had not read any review of the book or its cover, it took me a couple of pages to realize this was about Shostakovich—or, probably more precisely, about his moral struggle with the Soviet government.

The beginning breathes the dark brown stifling atmosphere of Kafka’s The Trial. Desperate, helpless, surrendering to the untouchable power of bureaucratics.

Barnes writes how Shostakovich became famous as a composer but could not enjoy his success. He gets to visit the United States as a puppet of the USSR politics. He holds speeches drenched with political statements but includes nothing of his own vision. The composer seems to half realize what he is doing and seems to justify it for his family. So the story turns to Shostakovich’s courage, or lack thereof, his cowardness, betrayal, and moral shame.

Barnes describes wonderfully how the oppression permeates every hole in Shostakovich’s life. It makes me wonder how he could still write such wonderful music.

Who does art belong to? The people? The state? The ‘big goal’?

Music in the USSR is played ‘as meant by the artist’ or ‘ strategic’—that is, in accordance with the norms of socialist art.

But in music, there is a purity. Something that can not be washed away by norms, politics, ethics, or violence. A purity that stands The Noise of Time. Eternal. Context-free. An undebatable truth.

And this purity in music probably explains how Shostakovich was able to continue to make his wonderful music, while being oppressed by this totalitarian regime.