It is not clear to me who first said this, “If it’s free, you’re the product.” Maybe Richard Serra as early as 1973.
It applies to our television channels. We don’t pay for it. So we are the product. You notice: we have to watch crap larded with commercials. Not just the commercial channels. No, just as much the public broadcasters.
Sire begint een campagne over polarisatie.
Wat ik mis is de rol van de media. Uit onderzoek blijkt dat mensen zeggen (even in deze generieke stijl)
Mensen ervaren dat vooral kleine groepen met een confronterende stijl veel aandacht krijgen in onder meer talkshows op tv.
En
In het rapport waarschuwt het SCP politici en media dan ook niet te snel verschillen uit te vergroten.
Dat zijn NOS respectievelijk Parool.
Ik kijk er het rapport van de SCP zelf over na.
Die observatie vinden we overigens ook bij respondenten die aangeven dat het conflict tussen mensen met verschillende politieke opvattingen niet zo groot is. Zij menen dat het conflict buiten die (sociale) media wel meevalt. In de focusgroepen wordt ook veel nadruk gelegd op media als aanjager van polarisatie. Deelnemers hebben het dan vooral over de televisie en over sociale media. Mensen benoemen bijvoorbeeld dat talkshows en nieuwsprogramma’s op de televisie veel aandacht geven aan negatief of smeuïg nieuws. In de praktisch opgeleide groep in Amsterdam stellen deelnemers dat hierdoor een vertekend beeld van de werkelijkheid wordt gepresenteerd. Verschillende gesprekspartners noemen verder dat talkshows veel aandacht geven aan extreme geluiden en, zoals een enkeling opmerkt, die ook graag tegenover elkaar plaatsen
Wat gaan we daar aan doen? TV en andere media zoeken polarisatie omdat het kijkcijfers genereert. Ook onze publieke omroep zoekt zo kijkcijfers om daarmee de reclame-inkomsten op te drijven.
Tijd voor een zelfanalyse bij de media. Maar ik ben bang dat kijkcijferdrift en introspectie elkaar uitsluiten.
Een terrasverwarmer op propaan produceert evenveel CO2 als een inefficiënte vrachtwagen.
Hoe simpel is de ingreep om terrasverwarmers op gas te verbieden. Steden bannen vervuilende vrachtwagens uit de binnensteden. Nu de terrasverwarmers, zou je zeggen.
Misschien zou je ook van winkels als bol.com verwachten dat ze hun assortiment aanpassen naar de duurzame missie die ze zeggen te hebben, maar nee.
https://www.bol.com/nl/nl/l/terrasverwarmers/13031/4277391705+4276311862+4276233580/?rating=all
(dit is geen affiliate link)
Ik kijk naar Op1 waar Yasmin Ait Abderrahman, Arnoud Boot, Paula Romaniszyn en Joëlle van de Sande over de ‘pechgeneratie’ spreken.
Yasmin heeft goede argumenten voor een compensatie voor de studenten die door het krankzinnige leenstelsel met een enorme schuld zijn komen te zitten.
Hoogleraar Corporate Finance and Financial Markets Arnoud Boot (waarom pretendeert hij eigenlijk verstand van dit onderwerp te hebben) is daar niet voor, verrassend genoeg heeft hij alleen maar bureaucratische argumenten heeft: het was met de regering van toen de juiste beslissing.
Hij zegt ook hautain: we gaan geen sorry zeggen tegen deze generatie. Afgezien van de mateloze arrogantie van deze opmerking is dat precies wat er wel moet gebeuren: sorry zeggen tegen de studenten en de boel fatsoenlijk regelen.
Fatsoenlijk, want fatsoen is hier op zijn plaats. Wat totaal niet past is de bureaucratische instelling waarmee ambtenaar Boot zichzelf zo diskwalificeert.
Verder zou ik het graag persoonlijk willen maken: wat is de studieschuld van de kinderen of kleinkinderen van ambtenaar Boot, en die van Jet Bussemaker, en die van de neefjes en nichtjes van Rutte, en Diederik Samsom, en de andere boter-op-het-hoofd politici die dit voorspelbaar slechte besluit hebben genomen?
Transparantie graag. Ik voorspel dat de kinderen van deze politici geen of minimale studieschuld hebben.
Transparantie en fatsoen graag.
I forgot how I got to this, but this Navalmanck is a beautiful gathering of the ideas of Naval Ravikant.
Almanack of Naval Ravikant (navalmanack.com)
Free PDF:
Eric-Jorgenson_The-Almanack-of-Naval-Ravikant.indd (navalmanack.s3.amazonaws.com)
We visited Heroes Dutch Comic Con this weekend. In the Jaarbeurshallen in Utrecht.
It was a surprisingly beautiful, even endearing gathering of geeks and nerds being completely themselves. Wonderful how everyone was themselves, no matter how you walked or what you did. What I also found surprising was the diversity of the populations attending the event. All colors of people were represented, and they were from different age groups (I was a bit on the old side myself).
The atmosphere was fantastic. Everyone did their thing. No whining.
Next time again.
Vrijheid zonder grenzen.
Dat is vrijheid om onbeperkt te consumeren.
Om onbeperkt te vervuilen.
Om te doen wat je wilt.
De vrijheid om te doen wat je wilt.
De vrijheid om plastic zakken te kunnen blijven gebruiken.
De vrijheid om afval niet te scheiden.
De vrijheid om je huis net zo veel te koelen, of te verwarmen als je zelf wilt.
De vrijheid op een verbrandingsmotor.
De vrijheid om vlees te mogen eten.
De vrijheid om varkensflats te bouwen, en te financieren.
De vrijheid om onbetrouwbaar te zijn.
De vrijheid om de investeren in een een belastingsparadijs.
De vrijheid om de openbare ruimte te vervuilen.
De vrijheid om de volgende generatie met jouw shit op te zadelen.
De vrijheid om een regeerakkoord te tekenen, aan te kondigen dat je het toch niet gaat nakomen en de vrijheid om dan weer je keutel in te trekken als je op de vingers wordt getikt.
De vrijheid om onbeschaamd te zijn.
Ik kijk nauwelijks nog naar de televisie.
Desalniettemin heb wel goede ideeën voor programma.
Zoals het volgende ‘format’ (yuck!). Ik heb het besproken met een paar omroepprogrammeurs. De reacties waren steevast ongeveer als volgt.
‘Laten we een praatprogramma maken.’
‘Een idee!’
‘Matthijs van Nieuwkerk of Umberto Tan presenteert het.’
‘O man, hoe kom je erop! Of Beau?’
‘Of Eva Jinek. En we nodigen BNers uit die dan een nieuwswaardig item van hun intelligente commentaar voorzien’
‘Geniaal. Het hoeft eigenlijk niet eens iets actueels te zijn.’
‘Klopt. Ieder krijg 4 minuten om zijn mening te geven.
‘Maximaal. Het moet geen actualiteitenrubriek (yuck!) worden. Daar hebben we andere programma’s voor.’
‘Met een vaste rubriek die de media van de afgelopen week onder de loep neemt.’
‘O man, heerlijk! Hilversumse navelstaarderij! Dat wordt een kijkcijferfestijn!’
‘Precies! En een bekende Nederlandse artiest laten we optreden, halverwege de show, wat dacht je daarvan?’
‘Hoe kom je er op? Hou op zeg!’
‘En als de kijkcijfers een beetje inkakken nodigen we een dubieuze figuur uit, bijvoorbeeld Thierry Baudet of Filip de Winter, of Sywert van Lienden, of Jos van Rey, en die geven we dan tien minuten om helemaal leeg te lopen zonder dat we kritische vragen stellen. Beetje rellen, goed voor de kijkcijfers.’
‘Is dat niet al te doorzichtig?’
‘Wat, nee we stellen wel prikkelende vragen, maar we gaan ze natuurlijk niet het vuur aan de schenen leggen. Zoals je zei, het moet geen actualiteitenrubriek worden. En wat dacht je als vaste gast een excuus-allochtoon?’
‘… Ik ben sprakeloos. Wat een ideeënmachine! Ik ga het gelijk in gang zetten!’
‘Wacht… ik heb ook nog een idee voor een quiz!’
Ik was begonnen de takken van onze leibomen te leiden met tiewraps. Toen mijn vriend, een hovenier, dit hoorde balanceerde hij even tussen lachen en huilen. Leibomen bind je met bindbuis. Bindbuis is flexibel, en vergaat. Een tiewrap zou de tak wurgen.
Verder kan je de leiboom binden en snoeien naar wens, dat is tenminste een beetje mijn afdronk van de research die ik deed. Wil je een haag-achtige structuur, dan scheer je de boom als een heg. Wil je een duidelijker vorm en takken, dan bind je de horizontale takken in de vorm, en snoeit de overige takken.
Uitkijken dat je niet van je trap lazert en op je rug tussen de verbena’s belandt. Zoals ik deed.
It is such an extremely hot day by Dutch standards. I added the latter because I am talking to my colleague, via Zoom. He is in India, and it is 42 degrees there.
I am reading a great story by Tommy Wieringa, about two brothers who run a restaurant together. One is in the kitchen, the other does the serving, and they have been trying to make each other’s lives miserable for years. A cup of coffee makes me break out in a sweat.
A cup of coffee makes me break out in a sweat. I open the doors early in the morning to bring a slight coolness into the house, but it’s mopping with the tap open. My forearms stick to the desktop. Tomorrow it will be 20 degrees and raining. Then, I will think back wistfully to this hot day.