Eerst via Eilean Donan castle, een van oorsprong dertiende-eeuws kasteel, in de 20e eeuw gerestaureerd en opengesteld. Beroemd kasteel blijkt een enorme tourist trap. We zijn niet de enigen die van bezoek afzien en van de andere kant van de rivier wat foto’s maken van dit kasteel en de stroom mensen die het kasteel in gaan. Er zijn twee kamers van het kasteel te bezichtigen, sic!

Naar Achnasheen, The Midge Bite waar we eerder al waren en nogmaals een fijne cappuccino drinken. Tent doet zijn naam eer aan. En het is laagseizoen, qua midges en dus bites ook. In de auto termineren we nog een paar midgets voor ze hun slag kunnen slaan.

Verder langs Loch Maree, een driesterrenmeer volgens Michelin, en oud-Caledonisch bos. Een exclusiviteit die grotendeels achter bosschage langs der weg voor ons verborgen blijft.
Gairloch is leuk kustplaatsje waar we de benen streken en onze broodjes opeten.

Bij waterval Corrieshalloch Gorge National Nature Reserve er weer even uit om de benen te strekken en de hoogtevrees te bedwingen in een diepe kloof met hangbrug.

Dan naar Ullapool. Stadje in, klein maar aardig. Veel kleiner dan gedacht, nog kleiner dan Thurso. Maar ook leuker.

Het ontbijt doet nauwelijks onder voor het diner.

Eerst naar Portree, de belangrijkste stad van Isle of Skye. Het is een aardig, klein voor een deel heel kleurrijk havenstadje (waar niet kleurrijk ook gelijk betongrijs). We kijken rond in de druilerige regen.
Door naar Dunvegan castle van de MacLeods. Geschilderde portretten aan de muur van de Chiefs van de MacLeod clan tonen stugge mannen met dikke bakkebaarden. De laatste telg van de MacLeods familie die zich hier heeft laten portretteren is echter een lieve oude dame, Chief Dame Flora, die de ruziemakers weer bij elkaar heeft weten te brengen.

Uitgebreide bieb waarin ik Shakespeare ontdek, maar ook onze eigen Grotius (Hugo de Groot).

We bekijken de baai bij het kasteel en de tuin.

Door de regen naar huis en we moeten toch weer de auto uit om plaatjes te schieten. Onder andere van eigenwijze schapen die klagend de weg oversteken.

Gisteren van Thurso naar Sconser op Isle of Skye. Een lange rit dwars door de hoge landen.

We besluiten de noordkust te nemen tot Tongue en dan naar beneden via Lairg, Dingwall en dan oversteken naar de Isle of Skye.

De rit langs de kust ten westen van Thurso is mooi en ruig. Vrijwel alles is vanaf Thurso eenbaans dus je moet tegemoetkomend verkeer regelmatig bij de passeerplaatsen voor laten gaan.

Bij Tongue slaan we af de hoogvlakte op, de ruige heuvels in. Schitterende vergezichten over meren tussen de bergen.

Pas een kwartier voor Sconser begint het te regenen.

Het hotel ligt aan zee en kijkt uit op het eiland Raasay. We worden verwelkomd door de eigenaresse die ons door de authentieke dining, bar en sitting room leidt. Het ziet er geweldig uit.

Het hotel verzorgt ook het diner. Het is super – heilbot en heek. Cranachan als dessert. De king of Scottish deserts…

Cranachan (Scottish Gaelic: Crannachan pronounced [ˈkʰɾan̪ˠəxan]) is a traditional Scottish dessert. It was originally a celebration of harvest,[1] made following the raspberry harvest in August. The dessert of cream and fresh seasonal raspberries is bolstered by Scottish oats and whisky.

wikipedia