Eerste nieuws is hier dat de oppositie de verkiezingen heeft gewonnen. Wat dat betekent is in ieder geval dat een einde komt aan de 28? Jaar lange regeerperiode van de huidige partij. Of het een verbetering wordt, zeker aangaande corruptie is de vraag. Wat ik lees is Manathir, de 92 jarige winnaar ook niet vrij van zelfverrijking. Of deze man betrouwbaar is moet blijken.

We gaan naar de Thean Hou tempel. Een van de grootste boeddhistische tempels in Maleisië. Het is een kleurrijke tempel van meerdere verdiepingen. Op de eerste verdieping staan we aan gesloten deuren te trekken, maar we blijken langs de balustrade nog een verdieping hoger te moeten. Een onooglijke trap brengt ons op een voorplein waaraan de tempel ligt. Het plein is uitbundig versierd met rode lampionnen. Vanaf het plein heb je een heel mooi uitzicht over de stad. De tempel zelf is eigenlijk bescheiden van omvang. Er staan drie boeddha’s van het Chinese type. Niet te vergelijken met de dikbuikige Thaise Boeddha. De tempel is zwaar gedecoreerd. Naar goed Chinees gebruik wordt er flink veel wierook bij in de fik gestoken.

Op de begane grond, onder het gebouw van de tempel is een commerciële instelling ingericht met toeristisch snuisterijen en restaurants. Je kan er ook trouwen. De winkeltjes gaan net open. Kennelijk zijn we aan de vroege kant. Er zijn toch ook al een paar bussen met Chinezen geland.

Bezweet nemen we een Grab naar de volgende bestemming: het tropische vogelpark, KL Bird park. Het is net te ver om te lopen, 4,5 km, in deze warmte.

KL Bird Park is een mooi park, heel groot, ligt tegen een heuvel op en is een aantal vierkante kilometers schat ik, overdekt met gaas en netten. Het grootste vogelpark waar vogels vrij rond kunnen vliegen. De toegang is iets van 14 euro pp, een klein vermogen naar Maleisische begrippen. Het is prettig rondlopen in het park. Uiteraard zijn ook de vogels interessant.

Op de terugweg hebben we een Grab van een chauffeur uit Malakka/Melaka. Dat is nou toevallig, daar moeten we morgen naartoe.

Afgesproken. Morgenochtend tien uur.

We nemen een Grab naar de Nationale Moskee. Er is een dienst aan de gang. Een zeer spraakzame en overtuigend klinkende voorganger spreekt woorden in een taal die wij niet kennen, en die weerkaatsen door de ruimte  tussen de witte muren.
De moskee is een strak gearchitectureerd gebouw waarbij de ontwerper een meester in  het beheersen van het licht is. De wijze waarop de ruimte door natuurlijk licht wordt verhelderd is geniaal te noemen.
Helaas wordt er verbouwd en geschilderd; dit doet het sprookjesachtige een beetje teniet.
We wandelen naar het nabijgelegen Museum for Islamic Art. Ook een indrukwekkend gebouw, en gevuld met een mooie verzameling Islamitische (ja wat wil je) kunstvoorwerpen. Er is een tijdelijke fototentoonstelling die de vernietiging van kunst en architectuur in Syrië documenteert. Je wordt er draaierig van als je ziet hoe IS, en waarschijnlijk ook het Syrische regeringsleger eeuwenoude kunstschatten vernietigden.

Google Maps volgend wandelen we door de straten van Kuala Lumpur naar de Central Market. Dat is nu een plek waar vooral toeristen batik en andere kleding kopen, maar eens was het een markt waar de lokale bevolking groente en fruit kocht, en vlees.
In de straat naast de Central Market vinden we een Indiaas restaurant waar we neerstrijken voor de lunch. Ik bestel een grote limoenlimonade. En groot blijkt dan echt groot: een pul van anderhalve liter wordt op tafel gezet. De bediende moet lachen om mijn gezicht als hij het enorme glas voor me neer zet.

We wandelen naar Klein India, min of meer terug van waar we vandaan kwamen. Achtergebleven Indiërs, volgens mijn collega, zelf een Indiër. Klein India, Brickfield heet de wijk, is een vrij klein gebied voor het centraal station van Kuala Lumpur (het nieuwe Sentral, er is ook het voormalige Sentral, niet ver er vandaan gelegen). Een straat, Jalan Tun Sambanthan, is echt volledig Indiaas ingericht.  De rest is de prettige potpoerri van Indiaas, Maleis en Chinees. In deze straten ruikt het sterk naar wierook, wat ook in de winkels in grote variëteiten en hoeveelheden aangeboden wordt.

We lopen naar een boeddhistische tempel in deze buurt. Deze is toegankelijk, maar het licht is uit. Het begint enorm te gieten. Een Indische conciërge, Hindoe zie ik aan de teken op zijn voorhoofd, laat ons schuilen in de tempel. Hij doet het licht voor ons aan. Wel even schoenen uit natuurlijk. Een enorm onweer trekt knetterend over. Een enorme klap, en het licht in de tempel is weer uit. De Indiër kijkt niet op of om, is het kennelijk gewend. We raken aan de praat. Hij verteld dat er vlakbij een inwijding van een Hindoeïstische (Krishna) tempel is dit weekend. Erg aan te raden om daar te gaan kijken. We beloven morgen te gaan kijken. We willen nu eerst naar ons hotel. A. is gevallen en heeft een lelijk wondje aan haar voet dat verzorgd moet worden. We grabben een taxi naar ons hotel als de regen weer een beetje is afgezakt.

Continueren van de culinaire exploratie. Collega G. Neemt ons (d.w.z. A. en mij) mee naar de traditioneel Chinees restaurant dat is gespecialiseerd in Eend. Geroosterde eend (en varken maar toch vooral eend).

Het is een lokaal restaurant waar tussen de middag ook de lokale Chinezen komen eten. Voor schandalig weinig geld krijg je een meesterlijke eend voorgeschoteld (en varken).

De oude baas van het restaurant hakt de beesten zelf in stukken. Als het ritueel en de bediening niet gaat zoals hij wil schreeuwt hij wat naar zijn personeel, boos/aanmoedigend.

Voor de deur staat een rij mensen te wachten tot een tafel vrijkomt.

Allebei hard gewerkt. Hoogtepunt van de dag vandaag de maaltijd.

Koreaan bij Sopoong in de IOI City Mall. Erg goed.

Niet echt veel te melden. A. werkt op de hotelkamer, ik bij de bank.

‘s Middags het eten, dat is dan wel weer het vermelden waard: Yong Tou Foo, bij Puchong Yong Tau Fu in Seri Kembangan, dat is in de buurt.

Yong Tou Foo is een Chinees specialistisch gerecht dat bestaat uit met vis (en vlees) pasta gevulde tofu. Wordt gekookt in soep (bouillon) en daarin opgediend. Erg lekker. Combinatie men grote wontons.

‘s Avonds sushi bij een Japans restaurant zonder Japanners in de mall: Sushi Zanmai. Best goed, beestje vettig op een of andere manier.

Mooi weer vandaag. Ha – het is hier elke dag mooi weer.

Grab naar KL Tower, een hoge versie van onze Euromast (421 meter versus 185 meter). We arriveren er net na 9 uur. De toren is net open, het is nog rustig. We betalen een allemachtige som geld om naar boven te mogen, helemaal voor Maleisische begrippen (ongeveer 20 euro p.p.). Het uitzicht boven op het Sky deck is geweldig. Leuk zijn de glazen boxen waarin je over het randje van de toren kunt kijken.

We lopen naar de Petronas torens – de twin towers van KL. Op het hoogtepunt van de dag is het hier een selfie-festijn, maar nu is het nog rustig. In de torens is een grote mall – Suria KLCC. Veel luxe merken. Wij gaan naar de boekhandel Kinokuniya – geweldige boekwinkel (heb geloof ik al eens eerder opgemerkt). We struinen in de koelte door de boeken. Er is een indrukwekkende verzameling prentenboeken voor kinderen waarin A. geinteresseerd is, maar het is een rommeltje. Ik koop David Gibson – 100 Great Street Photographs. (geweldig fotoboek).

In de coffeeshop van de booekhandel drinken we ijskoffie.

We slenteren naar de metro. Onze eerste keer in de metro, maar het blijkt een zeer makkelijk systeem. Met de metro naar de Masjid Jamek moskee, de oudeste moskee van Kuala Lumpur. Trap ik weer in de val: hij is tussen 12 en 14:30 gesloten. Dat had ik in januari ook al, en toen heb ik de moskee daardoor gemist. We besluiten eerst maar te gaan lunchen. Ik ken het Old China Cafe al een leuk tentje, en dat is aan de andere kant van de bekende Petaling Street – de Kalverstraat/Nieuwendijk van KL. Het is een prettige toeristenbende in Petaling Street. Niet al te opdringerig.

Old China Café is wat het zegt te zijn, alleen is het nu een restaurantje. Goed eten, goede bediening.

In de buurt is een Hindoeistische tempel – Sri Mahamariamman. Schoenen inleveren voor 20 Ringgit cent (1 eurocent). Indrukwekkende beeldhouwwerken aan de ingang. De tempel is volledig ingeklemd tussen de flatgebouwen. Hier en daar in de tempel staan emmertjes om het water dat door het kennelijk lekkende dak komt op te vangen. Toeristen ontheiligen de Hindoeistische plekken met het nemen van krankzinnige selfies. Zou dat ooit eens ophouden dat selfie-gebeuren. Zou er een periode komen dat we terugkijken op deze tijd als het selfie-tijdperk, dat we ons verbazen over de behoefte van mensen in deze tijd om zichzelf met een ding of op een plek op de foto te zetten?

Daarna, in de zelfde straat een Taoistische (zoeken we later op) Chinese tempel: Guan Di. Er vinden rituelen plaats rond een verbrandingsoven, waarin de gelovigen tollen papier met een wens (?) verbranden. Zou ik eens verder over moeten lezen.

We lopen via Petaling Street weer terug naar de Masjid Jamek moskee. Ik had er iets meer van verwacht, als oudste moskee van KL, maar het is een gehang van mensen en een gedoe van Chinese toeristen. Niet de serene uitstraling (daardoor?) van andere moskeeën.

We wandelen naar Merdeka Square (onafhankelijkheidsplein). De warmte is nu te veel. We regelen een Grab terug nar het hotel.

Mooi weer vandaag! … Ha – het is hier elke dag mooi weer.

Grab naar KL Tower, een hoge versie van onze Euromast (421 meter versus 185 meter).
We arriveren er net na 9 uur. De toren is net open, het is nog rustig. We betalen een allemachtige som geld om naar boven te mogen, helemaal voor Maleisische begrippen (ongeveer 20 euro p.p.). Het uitzicht boven op het Sky deck is geweldig. Leuk zijn de glazen boxen waarin je over het randje van de toren kunt kijken.

We lopen naar de Petronas torens – de twin towers van KL. Op het hoogtepunt van de dag is het hier een selfie-festijn, maar nu is het nog rustig. In de torens is een grote mall – Suria KLCC. Veel luxe merken. Wij gaan naar de boekhandel Kinokuniya – geweldige boekwinkel (heb geloof ik al eens eerder opgemerkt). We struinen in de koelte door de boeken. Er is een indrukwekkende verzameling prentenboeken voor kinderen waarin A. geinteresseerd is, maar het is een rommeltje. Ik koop David Gibson – 100 Great Street Photographs. (geweldig fotoboek)
In de coffeeshop van de booekhandel drinken we ijskoffie.

We slenteren naar de metro. Onze eerste keer in de metro, maar het blijkt een zeer makkelijk systeem. Met de metro naar de Masjid Jamek moskee, de oudeste moskee van Kuala Lumpur. Trap ik weer in de val: hij is tussen 12 en 14:30 gesloten. Dat had ik in januari ook al, en toen heb ik de moskee daardoor gemist. We besluiten eerst maar te gaan lunchen. Ik ken het Old China Cafe als een leuk tentje, en dat is aan de andere kant van de bekende Petaling Street – de Kalverstraat/Nieuwendijk van KL. Het is een prettige toeristenbende in Petaling Street. Niet al te opdringerig.
Old China Café is wat het zegt te zijn, alleen is het nu een restaurantje. Goed eten, goede bediening.

In de buurt is een Hindoeistische tempel – Sri Mahamariamman. Schoenen inleveren voor 20 Ringgit cent (1 eurocent). Indrukwekkende beeldhouwwerken aan de ingang. De tempel is volledig ingeklemd tussen de flatgebouwen. Hier en daar in de tempel staan emmertjes om het water dat door het kennelijk lekkende dak komt op te vangen. Toeristen ontheiligen de Hindoeistische plekken met het nemen van krankzinnige selfies. Zou dat ooit eens ophouden dat selfie-gebeuren. Zou er een periode komen dat we terugkijken op deze tijd als het selfie-tijdperk, dat we ons verbazen over de behoefte van mensen in deze tijd om zichzelf met een ding of op een plek op de foto te zetten?

Daarna, in de zelfde straat een Taoistische (zoeken we later op) Chinese tempel: Guan Di. Er vinden rituelen plaats rond een verbrandingsoven, waarin de gelovigen tollen papier met een wens (?) verbranden. Zou ik eens verder over moeten lezen.

We lopen via Petaling Street weer terug naar de Masjid Jamek moskee. Ik had er iets meer van verwacht, als oudste moskee van KL, maar het is een gehang van mensen en een gedoe van Chinese toeristen. Niet de serene uitstraling (daardoor?) van andere moskeeën.

We wandelen naar Merdeka Square (onafhankelijkheidsplein). De warmte is nu te veel. We regelen een Grab terug nar het hotel.

(29/4)