Mooie ideeën in Rob Walker’s The Art of Noticing:
Dit artikel beschrijft niet alleen de prachtige eenvoud van het belastingsysteem op de Faeröer eilanden, maar ook de achterlijkheid van het belastingsysteem, en het bankensysteem, in de Verenigde Staten.
Waarschijnlijk de grappigste chipsverpakking ter wereld. Gevonden in de supermarkt in Nieuw-Zeeland.
Een witte boterham
Biefstuk erop gesmeten
Drijft in een laagje jus
De pan op de kachel
Suddert puffend
Mijn moeder heeft een gebroken heup. Ze in geopereerd. De röntgenfoto laat een flinke schroef zien die de heup nu bij elkaar houdt.
In het bed naast haar ligt een verwarde man. Boven zijn bed, naast de televisie, is een bordje opgehangen.
“U bent in het ziekenhuis in Akmaar,” staat in zwarte stift op het bordje geschreven.
Het gebeurt pas als je door gaat.
Het regent en je gaat toch.
Het regent en je gaat niet vroegtijdig naar huis.
Je regent nat. Je wordt koud. Je gaat door. Warmt binnen op en gaat weer naar buiten in je kouwe kloffie. Je regent nog eens nat. Je staat er nog steeds. Dan gebeurt er iets. Je hebt iets. Maar je gaat door. Nat en koud. Want er kan meer komen. Pas als je klaar bent stop je.
Het is mij niet duidelijk wie dit voor het eerst zei: “If it’s free, you’re the product”. Misschien Richard Serra al in 1973.
Het geldt voor onze televisiekanalen. We betalen er niet voor. Dus wij zijn het product. Je merkt het: we moeten kijken naar onzin gelardeerd met reclames. Niet alleen de commerciële zenders. Nee, net zo goed de publieke omroepen.
Sire begint een campagne over polarisatie.
Wat ik mis is de rol van de media. Uit onderzoek blijkt dat mensen zeggen (even in deze generieke stijl)
Mensen ervaren dat vooral kleine groepen met een confronterende stijl veel aandacht krijgen in onder meer talkshows op tv.
En
In het rapport waarschuwt het SCP politici en media dan ook niet te snel verschillen uit te vergroten.
Dat zijn NOS respectievelijk Parool.
Ik kijk er het rapport van de SCP zelf over na.
Die observatie vinden we overigens ook bij respondenten die aangeven dat het conflict tussen
mensen met verschillende politieke opvattingen niet zo groot is. Zij menen dat het conflict buiten die
(sociale) media wel meevalt. In de focusgroepen wordt ook veel nadruk gelegd op media als aanjager van
polarisatie. Deelnemers hebben het dan vooral over de televisie en over sociale media. Mensen benoemen
bijvoorbeeld dat talkshows en nieuwsprogramma’s op de televisie veel aandacht geven aan negatief of
smeuïg nieuws. In de praktisch opgeleide groep in Amsterdam stellen deelnemers dat hierdoor een vertekend beeld van de werkelijkheid wordt gepresenteerd. Verschillende gesprekspartners noemen verder
dat talkshows veel aandacht geven aan extreme geluiden en, zoals een enkeling opmerkt, die ook graag
tegenover elkaar plaatsen
Wat gaan we daar aan doen? TV en andere media zoeken polarisatie omdat het kijkcijfers genereert. Ook onze publieke omroep zoekt zo kijkcijfers om daarmee de reclame-inkomsten op te drijven.
Tijd voor een zelfanalyse bij de media. Maar ik ben bang dat kijkcijferdrift en introspectie elkaar uitsluiten.
Een terrasverwarmer op propaan produceert evenveel CO2 als een inefficiënte vrachtwagen.
Hoe simpel is de ingreep om terrasverwarmers op gas te verbieden. Steden bannen vervuilende vrachtwagens uit de binnensteden. Nu de terrasverwarmers, zou je zeggen.
Misschien zou je ook van winkels als bol.com verwachten dat ze hun assortiment aanpassen naar de duurzame missie die ze zeggen te hebben, maar nee.
https://www.bol.com/nl/nl/l/terrasverwarmers/13031/4277391705+4276311862+4276233580/?rating=all
(dit is geen affiliate link)
Ik lees in de Klimaat Almanak over Ecosia, de zoekmachine waarmee je bomen kunt planten. Ik installeer de browser, een app op de iPhone, en een extensie op Firefox op de laptop.
Hoe werkt het? Ecosia toont advertenties bij de zoekresultaten. Met de advertenties verdient de Ecosia organisatie geld. Met dat geld plant Ecosia bomen.
Bijwinst: concurrentie voor het zoek-monopolie van Google.