Gisteren van Thurso naar Sconser op Isle of Skye. Een lange rit dwars door de hoge landen.

We besluiten de noordkust te nemen tot Tongue en dan naar beneden via Lairg, Dingwall en dan oversteken naar de Isle of Skye.

De rit langs de kust ten westen van Thurso is mooi en ruig. Vrijwel alles is vanaf Thurso eenbaans dus je moet tegemoetkomend verkeer regelmatig bij de passeerplaatsen voor laten gaan.

Bij Tongue slaan we af de hoogvlakte op, de ruige heuvels in. Schitterende vergezichten over meren tussen de bergen.

Pas een kwartier voor Sconser begint het te regenen.

Het hotel ligt aan zee en kijkt uit op het eiland Raasay. We worden verwelkomd door de eigenaresse die ons door de authentieke dining, bar en sitting room leidt. Het ziet er geweldig uit.

Het hotel verzorgt ook het diner. Het is super – heilbot en heek. Cranachan als dessert. De king of Scottish deserts…

Cranachan (Scottish Gaelic: Crannachan pronounced [ˈkʰɾan̪ˠəxan]) is a traditional Scottish dessert. It was originally a celebration of harvest,[1] made following the raspberry harvest in August. The dessert of cream and fresh seasonal raspberries is bolstered by Scottish oats and whisky.

wikipedia

Met lichte verbazing het interieur van het hotel wat beter bekeken. Echt jachthotel? Zelfs de lamp bij de receptie is gemaakt van hertengeweien.

Met de stoomtrein naar Boat of Garten, een plaatsje verderop. Stuurse conducteur en conductrice. Conductrice smijt met de deur waarvoor een medepassagier zich tegen over ons verontschuldigt: doet ze altijd.

Wandeling over het pad langs het spoor terug naar het dorp. Kilometertje of 10 over gebaande paden. Cappuccino in het dorp bij The Coffee Pot.

Na lunch naar Loch Morlich. Aan de overkant van het meer zien we de sneeuw op de toppen van de Cairngorms.

Terug naar het hotel om de reis voor morgen te plannen. Weer veel meer dingen te doen dan waar we tijd voor hebben. Een half jaar is nog niet genoeg. Keuzes…

In de kroeg van het hotel overheerst voetbal, het is zondag, en een tafel vol Guinness. Een van de schermen heeft een overheersende blauwe zweem maar dat maakt kennelijk niet uit.
Tartan op de muren.

Frankie goes to Hollywood in het restaurant: When Two Tribes Go To War.

Strakblauwe hemel in Aberfeldy terwijl in Nederland de boel overstroomt.

We rijden naar Pitlochry. We lopen naar de stuwdam met zalmladder. Vliegvissers staan in waadpak in het water. De opspringende zalmen die op weg zijn naar de dam laten zich niet vangen. Bij de zalmladder hangt een beeldscherm met een teller: 569 zalmen hebben dit jaar al de ladder beklommen.

We lopen naar het centrum. Pitlochry blijkt een toeristisch dorpje met een luxe marktje.
Lunchspulletjes bij de coop gehaald.

Op weg naar Balmoral, het Schotse kasteel van de King & Queen. Mooie route door Cairngorms. Broodjes opgegeten bij Devil’s Elbow. Mooie naam en mooi uitzicht over dal.

Het begint te regenen nee te gieten nee het stort van de lucht. Op de parkeerplaats bij Balmoral zitten we in de auto naar het weerbericht te kijken. Kletsnatte toeristen trekken voorbij. We besluiten het niet te doen en rijden weg.

We rijden de heuvels in. Links van de weg dondert met enorme snelheid een riviertje de helling af. Verderop spoelt het water over de weg. Het water wordt hoger. Tegemoetkomende reizigers zeggen dat het beter is om te keren. Het water staat de hoog verderop.

We passeren Balmoral weer. Het is nu droger geworden dus we besluiten het kasteel een herkansing te geven.

We maken een aardige wandeling over het terrein en bekijken aquarellen van Prins C (Charles’ handtekening: “C”; wat zegt dat?). Review: koele werkjes, afstandelijk.

Met een omweg rijden we de Cairngorms weer in. Een nog mooiere weg. Bij Corgarff Viewpoint staat een camper op de verlaten hellingen. Een man hangt op zijn bed, deuren van de camper wijdopen, facetimet met thuis, laat ze het magnifiek uitzicht zien.

Bij het hotel in Aviemore stag en hen groepjes.

Het eten is Brits. Vlees patat, weinig groente. Doperwtjes. Dat went niet.

Balmoral Castle.

Fototoestel: batterij hele nacht uit gelaten maar nog steeds doen een aantal knoppen het niet.
Meer twijfel. Heb ik mijn opladers eigenlijk wel meegenomen?

Er werkt niet één Europese werknemer in de bediening en in de keuken op deze boot. Neem dat eens mee, al die mensen die zo tegen immigratie zijn. Op de boot werken vrijwel alleen Aziaten, Thai en Filippijnen. De witte mens wordt bediend door niet-witte mensen.

Ik schiet in review modus: ik vind 10 euro wel veel voor 1 MB data via de satelliet. Het alternatief is slechte ferrywifi voor 5 euro per uur. Is dit 2024? Of ben ik echt zo verwend?

We gaan langs de kust richting Aberfeldy, tot Edinburgh. Daaromheen via de snelweg. We laten Edinburgh liggen. Dit keer.
De enige stad van betekenis die we de reis zullen aandoen is Glasgow.

Idee: een week, maand, jaar, totaal frugaal leven. Minimaal eten, geen alcohol, vettigheid, andere flauwekul.
Wat mis je dan?

Ik moet die werkgerelateerde apps eigenlijk van mijn telefoon gooien.

Lees Kevin Kelly’s Advice.

Fototoestel (Sony A7Rii) stuk: een aantal knopjes reageren niet meer. Dat is lekker. Nog geen meter gevaren. F10 of P, kan ik nog uit kiezen. Foto’s wel ok, zie ik later.

In de Columbus Lounge klinkt, wat wil je, lounge muziek. We drinken een biertje met de benen op de vensterbank. De boot lijkt niet al te vol.

Langzaam dringt de bewolking van zee het land op en zet de haven in een lichte mist. Even later begint het te regenen.

Iemand komt het toilet in. Luid boerend. Laat een denderende scheet. Ik draai me om om mijn handen te wassen. Er staat een man te plassen met het lid in een hand en met de andere hand scrollt hij door zijn telefoon die hij dicht bij zijn gezicht houdt.

Gesprek: “Links is woke en half Nederland stemt PVV. Dat vind ik zo slecht. Dat is echt dom. Dat is echt dom wat links heeft gedaan, zij moet echt die arbeiders erbij pakken, die lage inkomens. Links weet gewoon niet hoe ze campagne moeten voeren. Arme mensen zouden links moeten stemmen maar die stemmen allemaal PVV, dat is toch dom?”

Flora op de ferry naar Newcastle.