Strakblauwe hemel in Aberfeldy terwijl in Nederland de boel overstroomt.

We rijden naar Pitlochry. We lopen naar de stuwdam met zalmladder. Vliegvissers staan in waadpak in het water. De opspringende zalmen die op weg zijn naar de dam laten zich niet vangen. Bij de zalmladder hangt een beeldscherm met een teller: 569 zalmen hebben dit jaar al de ladder beklommen.

We lopen naar het centrum. Pitlochry blijkt een toeristisch dorpje met een luxe marktje.
Lunchspulletjes bij de coop gehaald.

Op weg naar Balmoral, het Schotse kasteel van de King & Queen. Mooie route door Cairngorms. Broodjes opgegeten bij Devil’s Elbow. Mooie naam en mooi uitzicht over dal.

Het begint te regenen nee te gieten nee het stort van de lucht. Op de parkeerplaats bij Balmoral zitten we in de auto naar het weerbericht te kijken. Kletsnatte toeristen trekken voorbij. We besluiten het niet te doen en rijden weg.

We rijden de heuvels in. Links van de weg dondert met enorme snelheid een riviertje de helling af. Verderop spoelt het water over de weg. Het water wordt hoger. Tegemoetkomende reizigers zeggen dat het beter is om te keren. Het water staat de hoog verderop.

We passeren Balmoral weer. Het is nu droger geworden dus we besluiten het kasteel een herkansing te geven.

We maken een aardige wandeling over het terrein en bekijken aquarellen van Prins C (Charles’ handtekening: “C”; wat zegt dat?). Review: koele werkjes, afstandelijk.

Met een omweg rijden we de Cairngorms weer in. Een nog mooiere weg. Bij Corgarff Viewpoint staat een camper op de verlaten hellingen. Een man hangt op zijn bed, deuren van de camper wijdopen, facetimet met thuis, laat ze het magnifiek uitzicht zien.

Bij het hotel in Aviemore stag en hen groepjes.

Het eten is Brits. Vlees patat, weinig groente. Doperwtjes. Dat went niet.

Fototoestel: batterij hele nacht uit gelaten maar nog steeds doen een aantal knoppen het niet.
Meer twijfel. Heb ik mijn opladers eigenlijk wel meegenomen?

Er werkt niet één Europese werknemer in de bediening en in de keuken op deze boot. Neem dat eens mee, al die mensen die zo tegen immigratie zijn. Op de boot werken vrijwel alleen Aziaten, Thai en Filippijnen. De witte mens wordt bediend door niet-witte mensen.

Ik schiet in review modus: ik vind 10 euro wel veel voor 1 MB data via de satelliet. Het alternatief is slechte ferrywifi voor 5 euro per uur. Is dit 2024? Of ben ik echt zo verwend?

We gaan langs de kust richting Aberfeldy, tot Edinburgh. Daaromheen via de snelweg. We laten Edinburgh liggen. Dit keer.
De enige stad van betekenis die we de reis zullen aandoen is Glasgow.

Idee: een week, maand, jaar, totaal frugaal leven. Minimaal eten, geen alcohol, vettigheid, andere flauwekul.
Wat mis je dan?

Moet je opeens kiezen uit 10 landschapsfoto’s welke de beste is, dan wordt het moeilijk.

Ik koos voor de zonsondergang bij Carters Beach. Het lijkt een cliché, maar ik heb nauwelijks aan de knoppen gedraaid, dit was het beeld, de avond, , de wolkenlucht, de rode auto.

Deze week overleed Steve Albini. Voor iemand van mijn generatie een icoon dus een schok.

Naast muzikant (Big Black, Rapeman, Shellac) en producer (Pixies, Nirvana, PJ Harvey, noem maar op) was hij criticaster van de muziekindustrie. Hij legde uit hoe de grote platenlabels muzikanten misbruiken, maar legde ook de muzikanten uit dat ze de muziek moesten maken die ze wilden en zich niet moesten laten ringeloren door de platenmaatschappijen. Mizikanten moeten muziek maken die ze gaaf vinden, en optreden.

Dat uitleggen deed hij in duidelijke taal, net zo vierkant en hermetisch als zijn muziek.

Een markante persoon die ik zal missen.

In 2017 maakte ik deze foto’s bij het optreden van Shellac in Vera, Groningen.

Eindelijk mijn triptieken programma op deze site geintegreerd. Volg de link.

Of in een iframe, zoals hieronder: