Damn, wat goed is de bundel “De schrijver is een alleenstaande moeder” van Hagar Peeters.
…
ze sliep
niet meer at
weinig
vergat
waarom ze altijd
had gegeven
vergat degenen
die om haar gaven
dacht alleen
nog aan wat zij ontbeerde
tot de tijd voor het geluk
begon te dringen
en er geen restje respijt
meer over was.…