Editing van foto’s vind ik moeilijk. Slecht is slecht en heel goed is ook duidelijk. Waar het moeilijk wordt is de onduidelijke 20%. Het gevoel daar net dat ene goede beeld in te missen dwingt je de de hele set te heroverwegen.
Ik val steeds meer op dit soort beelden. Leeg, verlaten, mensen die voor zich uit staren naar niks.
Street photographer, you take a picture when you see such a scene. Can’t help yourself.
‘Desperate floundering’ I would call this.
Beeld vanaf de Obdammerdijk.
Hoop gedoe over de kabinetsformatie. Uiteindelijk is het zo simpel: niemand vertrouwt Geert Wilders.
En terecht. Er is geen feit te vinden waaruit blijkt dat hij wel te vertrouwen zou zijn. Sterker, hij bouwt op Twitter gewoon door aan zijn gedachtegoed van leugens.
Wie wil er in een kabinet met deze man?
We struinden een bloedhete middag door het plaatsje Hokitia, Nieuw-Zeeland.
Nog een surprise uit de stapel onderhanden werk.
Nog een beeld van de stapel onafgemaakt werk. Gisteren afgerond.
