Het is zo’n extreem warme dag. Voor Nederlandse begrippen. Dat laatste voeg ik toe omdat ik mijn collega aan de lijn heb, als je Zoom ook aan de lijn mag noemen, en bij hem in India in het 42 graden. Ik lees een geweldig verhaal van Tommy Wieringa, een oorlog, over twee broers die met zijn tweeën een restaurant bestieren. De een staat in de keuken, de ander doet de bediening en ze proberen elkaar het leven al jarenlang zuur te maken. Een kop koffie doet me het zweet uitbreken. Ik zet de deuren tegen elkaar open, vroeg in de ochtend, om een beetje koelte het huis in te brengen, maar het is dweilen met de kraan open. Mijn onderarmen blijven aan het bureaublad kleven. Morgen is het 20 graden en regent het. Dan denk ik weemoedig terug aan deze warme dag.