Dutch Heroes Comic Con Winter Editie 2023
Het was weer cool.
Een paar foto’s van een haastige edit voor een vriend.
Het was weer cool.
Een paar foto’s van een haastige edit voor een vriend.
Een paar van de foto’s die me wel ok lijken.
Ik bekijk het massale fotoboek (is het een fotoboek kan je je afvragen; eerder een enorm collageboek.) Coming and Going van Jim Goldberg is zo groot dat het moeilijk is te hanteren. Het boek is zwaar, de pagina’s enorm. Kleine foto’s worden opgeblazen over een spread, er zijn dicht opgepakt bladzijden met foto’s en tekst, en lege pagina’s met een kleine foto in het midden van de pagina. Maar het is schitterend. Het inspireert, is treurig stemmend, schokkend, mooi, lief en hartverscheurend. En dat volgt elkaar in snel tempo op.
Met kleine hapjes consumeren.
Vandaag bezochten we de Tentoonstelling Dali, in Fabrique des Lumieres. Ondersteund door de muziek van Pink Floyd, met name van Dark Side of the Moon is een fascinerende lichtshow in een voormalige fabriek op het Westergasfabriekterrein gerealiseerd.
Thuis bingen we Derry Girls op Netflix, een heerlijk krankzinnige serie over een groep jongeren in Noord-Ierland. Ondersteund door “Teenage Kicks”van The Undertones (een van de meest effectieve songs ooit).
One of the things you’ll hear people say, when they tell me they wish they could draw, is, “I see it in my head, but I can’t get it onto the page.” And then I have to remind them that what they’re seeing in their head is not a drawing. Drawing is something that has to come out of your body.
…
My task — and it can be done within 30 minutes — is to get them past that. … The easiest way to do that is to have them close their eyes and draw. … The trick is to show them that there’s another kind of drawing that is very different than representational drawing
Nieuw werk. Digitale prints, 40x40cm, limited ed. Denk dat ik nu wel even klaar ben met digitaal werk. Nog een paar te gaan maar ook analoog werk onderweg.
40x40cm.
Wat een vriendelijker beschrijving is dan het Engelse: Amazon rips off all off.
Maar niet meer via Amazon kopen. Ik ben er mee gestopt.
Nog een filmpje van het werk van Tamar Frank in Museum Hilversum. Van gisteren.
Gisteren bij mijn moeder op bezoek geweest. Een nicht van haar (wat is dat voor mij?) is in de familiehistorie gedoken en dat heeft nieuw materiaal opgeleverd dat ik nu meekrijg. Oude foto’s van de broer van mijn opa en hun ouders, en nog verder terug. Het gaat in het archief.
Ik zie mezelf terug.
Ik rij door naar Museum Hilversum en bekijk de tentoonstelling. Popel Coumou en Tamar Frank hebben “Light Spaces” ingericht. Ik was vooral benieuwd naar het werk van Popel Coumou. Ik van haar gehoord in de podcast Springvossen en werk online gezien. Het werk van Tamar Frank kende ik niet.
De kassa passeren in museum Hilversum is een kleine opgave voor iemand die niet zo’n zin heeft in een gesprek. Het uiterst vriendelijke personeel wil uitleg geven over de tentoonstelling en het gebouw waarin het museum is gevestigd, het oude gemeentehuis, waar zelfs de gevangenis nog in bewaard is gebleven – in het vrouwentoilet – zo weet ik nu.
Uiteindelijk word ik losgelaten in het museum. Light Spaces is inspirerend. Erg de moeite waard.
Het stopt maar niet met regenen.