Dieren Eten van Jonathan Safran Foer

Dieren eten van Jonathan Safran Foer is een boek dat iedere vleeseter eens zou moeten lezen om zich te realiseren wat de vlees industrie voor gezondheidsrisico’s, milieuvervuiling en dierenleed veroorzaakt.

De invloed van de bio-industrie op beleidsbepaling is enorm. Misschien in de VS nog wel groter dan in Nederland, of Europa.

Gebrek aan hygiëne bij kippenslachterijen. Kippenvlees wordt volgespoten met vuil water.

Dierenleed. Doorgefokte kippenrassen die nog nauwelijks zelfstandig kunnen staan.

Massaal gebruik van medicijnen en antibiotica als normale toevoeging aan dagelijks voer.

Voorspelling van nieuwe epidemieën van virussen door vleesconsumptie. Het boek voorspelt ver voor COVID – het boek is van 2009 – al voor een COVID-achtige pandemie. En ook dat we er nog veel meer zullen krijgen als we zo doorgaan.

Stress van varkens is een zorg voor varkensfokkers. Maar niet ingegeven door dierenleed, maar omdat het de smaak van het vlees negatief beïnvloed.

Smithfield, de grootste varkensproducent van de VS produceert een zee aan stront die gewoon op de rivieren wordt geloosd. Stront is een chemisch, supergiftige soep. Massasterfte van vissen en andere dieren is het gevolg.

Waarom blijven mensen varkens eten?

Waarom is vlees zo goedkoop? De overheid onderneemt nauwelijks actie, de consument ook niet.

Onwaarschijnlijk sadisme bij veefokkers. In alle mogelijke (on)denkbare vormen.

De bio-industrie koopt fokkers op en slachterijen die wel diervriendelijk willen werken.

Nog levende dieren worden geslacht en aan stukken gesneden. Dit is allesbehalve een uitzonderlijke situatie.

Uiteindelijk is het de consument die kiest voor het eten van vlees en het onbeschrijfelijke dierenleed en de ecologische ramp die de bio-industrie veroorzaakt.

Make Your Art No Matter What – some notes

Notes from Make Your Art No Matter What by Beth Pickens.

Artists need

  • To make art
  • To have a community of likeminded artists caring for each other
  • To consume art and information in any form

Time is always a scarce resource. This is at least as true for artists who need to manage their time carefully. Tool: keep a time diary.

How to make time for the right things:

  • Have a sabbat: do nothing productive, including not making art, 1 day a week. Slowing down will reorganize your thinking and priorities.
  • Have a personal maintenance day once a month. During this day, create a list of goals for everything: what to try, where to be, with whom, what is important, etc.
  • Warm-up exercises: a ritual start to get your mind into a productive state
  • Ask help. If someone can help free up hours of your day.

Making 100% of your income from your art will not make you happier.

Create an inventory of your skills, both technical and general. This will help you understand the jobs you are qualified for.

Do not let your employer dominate your life. Employment is a contract. That is all.

Investigate how your peeroes (peer heroes) are making money.

On Looking

In ‘On Looking’ (‘Met andere ogen’ in het Nederlands) by Alexandra Horowitz, I read, paraphrasing: if you look closely, there is always something interesting to see.

As a (street) photographer, I was already convinced of this. You should be able to stand anywhere and take good pictures. This principle is also one of the starting points of my Noord-Holland grid project: every block can bring interesting pictures.

Many novice photographers suffer from the opposite: looking for the most amazing image. Cartier-Bresson’s decisive moment. BS. Recognizing a good image is then based on the images in your head. And thus, touching on Horowitz, you look over the other interesting things around you.

A third way of photographing is to fantasize about an image and then make it. That is more or less how Jeff Wall works. He drives around the city, recognizes an image, remembers it, and later reconstructs it to make a photograph of it. Or Viviane Sassen, Andreas Gursky, Gregory Crewdson. The freedom of the mind is your only limitation.

Jeff Wall - The Thinker

Rode paraplu bij Moeraki

Ben je bij de Moeraki Boulders, loopt er een dame met een rode paraplu langs.

Dame met rode paraplu bij Moeraki Boulders

Rutger Bregman en de mandarijnen van NRC

Rutger Bregman schreef een boek over ‘Morele ambitie‘. Stine Jensen schrijft er een rammelend en jaloersig stukje over in NRC: ‘Rutger Bregman bedenkt die sterke ideeën niet zelf‘. De Correspondent reageert fel en vindt dat Jensen/NRC Bregman beticht van plagiaat en eist rectificatie, wat NRC weigert. Heel fijntjes toont De Correspondent de gaten in het betoog van Jensen aan in een reactie op hun site.

Onbegrijpelijk hoe Jensen, die ik toch redelijk hoog heb zitten, zo onzorgvuldig kan zijn bij zulke stevige beweringen.

Mandarijnen bij NRC.

Ach, leefde W.F. Hermans nog maar.

De 20%

Gisteren had ik het over de 20% van de foto’s die niet direct als waardeloos aan te merken zijn (79%) of als ‘keepers’ (brr-woord) (1%).

Editing horror

Editing van foto’s vind ik moeilijk. Slecht is slecht en heel goed is ook duidelijk. Waar het moeilijk wordt is de onduidelijke 20%. Het gevoel daar net dat ene goede beeld in te missen dwingt je de de hele set te heroverwegen.

Ik val steeds meer op dit soort beelden. Leeg, verlaten, mensen die voor zich uit staren naar niks.

Straatfotoscene

Ben je straatfotograaf, dan maak je een foto als je zo’n scene ziet.