Deborah Turbeville; fashion, photography and collage in a marvelous mix
This posthumously published book, Photocollage by Deborah Turbeville, is really good. Great how she uses fashion photography in an experimental style of photocollage.
Today in the mail
An incredible set of presents in the analog mail today.
From left to right:
Punk zines Terror Management and How To Photograph Punk Musicians In 5 Easy STEPS from Terror Management. See also his blog.
The Many Lives of Erik Kessels, by Aperture and see the site of Erik Kessels—super inspiring guy.
Two pictures for the zine MADNES by Bouwe Brouwer in a suspect plastic bag.
The photo book Black Diamonds by Rich-Joseph Facun. Ik did not know him yet, my friend Raymond recommended it to me by my friend. I will report about it later.
A Handful of Dust by Evelyn Waugh, not boring at all!
I had not read Waugh before, thinking he would be rather boring. I found this book, A Handful of Dust by Evelyn Waugh, in the estate of my father, who had better taste. So, I almost had to miss this beauty.
A young upper-class English family with one child leads a tame life. Pampered by butlers, gardeners and other household staff, the days drag by. One hits the booze early and uses lunches and dinners out of doors at clubs where you must be seen.
When his wife Brenda cheats, wanting to divorce him and pick him bald, Tony only seems to wake up. He refuses further cooperation with the divorce and leaves on a voyage of discovery to Central America.
In London, dinner is served at 2100 hours. Tony is in the middle of the Brazilian jungle. At first, he drinks chocolate milk before bed, but slowly, a catastrophe unfolds. The local guides abandon him and Dr. Messinger, his companion on the trip.
Brenda’s affair does not end well either.
Tony falls ill and hallucinates a stream of trivialities from his former sedate life. While hallucinating, he reaches the city, the trek’s goal through the jungle. But even the city turns out to be a hallucination. He is picked up by a white man left behind in the jungle. This man takes him hostage and wants Tony to keep reading to him forever from the books of Dickens that he cannot read.
In England, Tony’s cousin has inherited his big house Hetton and continues Tony’s sedate life.
Portret van een jongeman – J.M. Coetzee
In Portret van een jongeman (Youth) vertelt Coetzee het verhaal van een Zuid-Afrikaanse jongeman die schrijver wil worden, maar gevangen zit in zijn angsten.
John is een zorgelijke student die zichzelf veel vragen stelt en niet veel antwoorden heeft. Hij komt niet voor zichzelf op, mensen walsen over hem heen, en als hij ze zat is heeft hij niet het lef om er iets aan te doen. Zelfs zijn studie getuigt van een halfslachtige aanpak: hij studeert wiskunde, maar wil eigenlijk literatuur studeren.
Hij leest veel en kent veel schrijvers. Hij denkt na over de schrijvers die hij bewondert en in het verhaal zijn korte essayistische innerlijke monologen over het werk van deze schrijvers en dichters verweven.
John wil zelf schrijver, kunstenaar worden, maar hij blijft uitstellen en excuses verzinnen.
De kunstenaar hoeft niet moreel bewonderenswaardig te zijn. Die koorts van de kunstenaar maakt de kunst. Dezelfde koorts die hen slecht en immoreel maakt. Het wordt niet duidelijk wat hij precies bedoelt met slecht. Soms spreek hij zichzelf tegen.
Om de dienstplicht in Zuid-Afrika te ontlopen verlaat John Zuid-Afrika en gaat naar Londen. (Hij bezoekt er de boekhandel Foyle’s aan de Thames. Dezelfde Foyle’s uit mijn artikel over What Is The What? Mooi webje.)
Hij vindt zichzelf niet goed genoeg, zijn kijk is niet uniek, daarom ziet hij af van publicatie, en geeft zijn drang om kunst te maken op.
Hij is initiatiefloos. De wereld overkomt hem. Ook in Londen vallen relaties met vrouwen hem in de schoot, maar hij beleeft ze zonder passie, zonder zelf iets te willen van een relatie. Hij laat met zich sollen en is nog steeds niet in staat de relaties maar niet beëindigen als hij er geen heil meer in ziet. Hij is kruiperig en laf.
Hij verandert steeds meer in iemand die zijn ambities heeft verloren.
Zich hechten aan iemand vind hij vernederend.
Zolang zijn moeder leeft behoort zijn leven hemzelf niet toe.
Hij krijgt een baan bij IBM maar laat die na enige tijd achter zich om dichter te worden. Tegen zijn baas bij IBM zegt hij dat hij weg gaat omdat hij geen vriendschappen bij IBM kan maken. Hoewel hij nu de gewenste vrije tijd maakt hij geen gedichten. Hij houdt zichzelf en anderen voor de gek. Ook hier weer spreekt John’s angst voor een mogelijke vernedering.
Na een tijd te hebben gelanterfant gaat hij weer bij een computerbedrijf werken om te programmeren. Hij smacht er niet meer naar om dichter te worden. Maar ook zijn programmeerwerk vind hij betekenisloos. Hij vergelijkt zich met de wetenschappers die volgens hem echt werk doen. De wetenschappers zijn aardig tegen hem, omdat, zo denkt hij, ze hem geen gezichtverlies willen laten lijden.
Hij weet dat hij niet doet wat hij zou moeten doen om dichter te worden. Hij maakt zichzelf wijs dat hij saai zou moeten zijn, maar hij is nu gewoon slecht. Hij zou moeten schrijven maar kan zich er niet toe brengen. Hij heeft niet de wilskracht. Hij accepteert zijn mislukking als schrijver. Bang voor schrijven, bang voor vrouwen. Bang om vernederd te worden. Hij weet dat hij niet de koppigheid heeft om mislukking te incasseren. Daarmee wordt zijn leven voor zichzelf ook betekenisloos. Waarmee de roman eindigt. Hij heeft zichzelf niet kunnen overwinnen. Hij
… speelt zich met iedere zet verder de hoek en de nederlaag in.
Taleb’s Bed of Procustes: made of concrete
I am reading The Bed of Procrustes by Nassim Nicholas Taleb. It contains bold aphorisms in a concrete style.
Technology is at best when it is invisible.
Every social association that is not face-to-face is injurious to your health.
Photowork – style and genre as limiting concepts
I am reading Photowork: Forty Photographers on Process and Practice, edited by Sasha Wolf. It is an instructive little book for the photographer. The answers to the questions about style and genre are especially revealing. There are hardly any photographers who care about style and genre. Many reject the concepts. Fun for analysts, in retrospect, at best. Certainly, these are not things the photographer should be concerned with while doing the work. Before you know it, they become self-imposed creative constraints.
My first Asimov does not disappoint
I read The End of Eternity (Het Einde van de Eeuwigheid) by Isaac Asimov. I never got around to Asimov. It’s pretty good. No literary frills. A square story that stands.
Purple Cow
Your work must stand out. Seth Godin’s Purple Cow idea.
I should remember that.
Primal book on lifestyle of self-employment – the Money Machine
How can you organize your life as self-employed and earn enough to do what you are good at and love?
In this free book, – ISMM – the Incredible Secret Money Machine – Don Lancaster explains how to achieve this. The examples in the book are outdated, but the principles are still current. The book is also very readably written.
The Road
Het heeft altijd vreemd gevoeld dat ik nooit iets van Cormac McCarthy heb gelezen omdat hij in de leeslijstjes van boeken aller tijden systematisch in de top 10 staat met The Road.
Nu ik het boek eindelijk heb gelezen kan ik bevestigen dat The Road inderdaad een geweldig boek is. Beklemmend, maar geweldig.
Een vader en zoon die geen naam krijgen trekken na een ramp die alles is as heeft gelegd door een land dat wordt gedomineerd door gewelddadige kannibalistische bendes op zoek zijn naar voedsel.
Een wanhopig verhaal dat toch hoopvol eindigt.
Ik lees dat Cormac McCarthy ook de auteur van No Country For Old Men, een film die ik wel heb gezien.
Nu wil ik nog meer van hem lezen. Blood Meridian staat klaar.