De gratis economie

Gratis bestaat niet.

Extreem goedkope spullen, gratis shipping, het kan gewoon niet. Als je een product van een paar euro op een Chinese site koopt, kan je aan je klompen aanvoelen dat er iets mis is. Maite Vermeulen van De Correspondent schrijft er over. We kopen die spullen zonder stil te staan bij de uitbuiting, belastingontduiking en vervuiling die de kosten van deze producten zo laag houden.

Andere gratis producten die mensen gedachteloos gebruiken, en tegelijkertijd graag over klagen zijn social media. Voor social media geldt de oude regel “If you’re not paying for the product, you are the product”. Je krijgt een gratis app met mooie functionaliteit, maar je aandacht en je gegevens worden wel gebruikt voor het tonen van advertenties.

Bij gratis advies van een specialist, zoals vroeger met de hypotheekadviseur, betaalde je uiteindelijk indirect voor je advies via de commissie die de adviseur kreeg van de bank na de verkoop van de hypotheek.

Misschien zou er een bijsluiter bij deze gratis producten horen die de gebruiker informeert over de bijwerkingen van het product.

Gewoon gefeliciteerd Arnon!

Arnon Grunberg heeft terecht de P.C. Hooftprijs gekregen, verdiend schreef ik bijna.

Dat levert mooie stukjes over Grunberg op, zoals in NRC, Trouw en Volkskrant.

Maar de jaloerse mandarijnen duiken ook op. Lodewijk Wiener schrijft een sneue open brief aan Arnon Grunberg. Hij schrijft aan Arnon Grunberg dat Jeroen Brouwers de prijs verdiend in plaats van Grunberg, omdat hij een “torenend oeuvre” van meer dan zestig totels heeft geschreven, en bovendien bijna dood gaat. Hij gaat zelf zo ver de betogen dat een enkel werk van Jeroen Brouwers, De Laatste Deur, al de P.C. Hooftprijs, een oeuvreprijs, rechtvaardigt. Wiener is in de war.

In NRC reacties van andere schrijvers op de toekening van de prijs, vriendelijke, doordachte reacties maar ook een gekke reactie van Rob van Essen en onverdund mandarijnenzuur van Arjan van Veelen waarvan ik alleen maar kan hopen dat het ironie is omdat het anders zo ontluisterend zielig is.

Anti-5G (Quantum Pendant) radioactief – slaap lekker

Er is een nieuwe markt ontdekt: de achterdochtige, onwetende medemens. Ik wist van het bestaan niet, maar er schijnen voor de 5G-doemdenkers producten te worden gemaakt die tegen de ingebeelde 5G invloeden zouden beschermen.

Kennelijk zijn mensen die achterdochtig zijn over 5G minder kieskeurig ten aanzien van anti-5G producten. Gelukkig is er nog die verduvelde overheid die ook deze complotdenkers tegen zichzelf beschermd. De anti-5G zogenaamde Quantum Pendant artikelen werden getest en deze bleken radioactieve stoffen te bevatten en werden verboden.

A.F.Th. huis

Lees een berichtje over een vreemd idee voor een A.F.Th. van der Heijden huis.

Een onoverbrugbaar verschil in visie tussen enerzijds de initiatiefnemers, vrijwilligers en de Denktank en anderzijds de zakelijke leiding heeft ertoe geleid dat ‘de bouw’ van Het Huis is stopgezet.

Dat betekent dat het te duur werd?

Heel mooi, er wordt melding gemaakt dat

de herpositionering van Adri van der Heijden in zijn relatie met Het Huis

ook van invloed is geweest. Met andere woorden, het leek hem als levende schrijver een krankzinnig idee.

WFH: nieuwe gewoontes nodig voor tanden poetsen, bewegen, opletten

Werkkamer

Sinds COVID-19 mij aan huis kluisterde zit ik de hele dag achter een scherm. Drie schermen eigenlijk: twee laptops en een groter scherm.

Ik merk sinds die tijd dat ik makkelijk zaken laat versloffen die niet direct met werk te maken hebben.

Ik vergeet mijn tanden te poetsen. Voorheen poetste ik mijn tanden voor het verlaten van het huis, en voor het naar bed gaan. Omdat ik het huis niet meer verlaat, schiet het tanden poetsen ‘s ochtend er nogal eens bij in. Ik moet een nieuwe gewoonte inslijpen om ‘s ochtends mijn tanden te poetsen. Ik probeer nu: voordat ik aan het werk ga, moet ik mijn tanden gepoetst hebben.

Voor COVID-19 fietste ik naar de trein, wandelde een stukje naar mijn werk. Die beweging is weg. Er zijn dagen dat ik maar 375 stappen loop. Dat is krankzinnig, natuurlijk. Dus ik moet een gewoonte ontwikkelen die me meer laat bewegen. In het weekend wandel ik natuurlijk wel redelijke afstanden, en ik doe aan fitness, dus ik zorg wel voor mijn lichaam, maar het kan beter.

Ik zit de hele dag op een kamer van 3 bij 3,5 meter. Ik kijk naar een scherm. Dat is mijn wereld. Ik zie niks meer. Dat voelt niet goed. Rob Walker helpt met zijn blog The Art of Noticing. Meer opletten is ook een noodzakelijk gewoonte. Ik maak elke dag een foto. Dat dwingt ook tot kijken. Zelfs al is het slecht inn mijn eigen 3×3,5 kamertje.

Max linksom en rechtsom

Max is wereldkampioen Formule I. Iedereen heeft het over Max. Zelfs de mensen die het niet over Max willen hebben, en ook niet willen dat anderen het zo veel over Max hebben, hebben het over Max als ze klagen dat iedereen het over Max heeft.

Ik ga al die voor- en tegenMaxers hier niet allemaal linken.

Max aandacht, voor iedereen.

Ik loop naar buiten en zie vanochtend vroeg ook Max. Denk dan toch: ja doei, not in my backyard.

Harissa over alles

Ik ben gek op Harissa. Het kan overal op.

Geïnspireerd door deze prachtige video van Craig Mod over een Japanse restaurateur maakt ik deze tosti met harissa:

Beleg twee sneetjes brood (liefst dikke plakken) met belegen of extra belegen kaas. Besmeer met Harissa (uit een potje of maak zelf). Snij een aantal snoeptomaatjes in de lengte doormidden en leg de halve tomaatje op de besmeerde plakken kaas.

Leg de tosti’s 10 minuten in op 200 graden voorverwarmde oven.

Brand je mond niet aan de hete tomaat, laat even afkoelen.