Skeuoniem, geachte Van Dale, Taalunie

Ik lees in Kevin Kelly‘s What Technology Wants het engelse woord skeuonym – “an action continued from a technology no longer practiced” volgens Kevin Kelly’s website. Denk aan: de film terugdraaien of doorspoelen, een telefoonnummer draaien, een album uitbrengen (ook als deze alleen op Spotify uitkomt), iets aanzwengelen (van voor de uitvinding van de startmotor).

Ik zoek het op in De Dikke Van Dale, maar die kent in ieder geval het woord skeuoniem niet.

Het woord skeuomorfisme is wel een bekend woord. Het betekent iets maken naar een vorm of materiaal zonder dat dit nog een functie heeft. Althans, Wikipedia kent het, maar ook Van Dale kent het niet.

Woordenlijst.org (Taalunie, Het Groene Boekje) kent wel skeuomorfisme, maar niet het skeuoniem.

Stahl House bij Arts and Ideas

Vanochtend luisterde ik naar een aflevering van de Arts and Ideas podcast over Stahl House (Case Study House #22), een iconische ontwerp aan de rand van Los Angeles.

Interessant om te horen hoe dit huis is ontstaan, en gebouwd met een minimaal budget.

https://erikabrechtel.com/wp-content/uploads/2014/02/Julius-Shulman-Case-Study-House-22-by-Pierre-Koenig-1960.jpg

Fotograaf Julius Shulman maakte een iconische foto van het huis. De podcast beschrijft hoe hij de foto produceerde: eerst de achtergrond met een opname van 8 minuten, daarna de voorgrond met flitslichten in de lampen binnen.

Shell, aanjager van de Nederlandse energietransitie?

Shell afficheert zich in een reclame die momenteel loopt als een van de grootste aanjagers van de energietransitie in Nederland. Dat vond ik nogal aanmatigend van een bedrijf dat in mei van dit jaar nog door de rechter gedwongen moest worden om zijn CO2 uitstoot te verminderen. De aanjager Shell gaat in beroep tegen deze uitspraak.

Ik ben niet de enige die de onwaarachtigheid van de reclame moeilijk te verteren vindt.

Licht hoofd van Twitter

Ik Twitter bijna nooit. Van Twitter krijg ik van zo’n raar licht gevoel ik mijn hoofd als ik al die berichtjes voorbij zie komen. Allemaal zo serieus, op Sylvia Witteman na dan. Maar misschien volg ik de verkeerde influencers.

Af en toe een lichtpuntje. Zoals dit verhaal van Murakami in The New Yorker.

Ik post een foto.

https://twitter.com/ndegreef/status/1469628923013120002?s=20

Ik zal volgende maand nog eens kijken.

Virus info … en UI design

Ik ging vanochtend op zoek naar wat meer achtergrond over de werking van COVID vaccins. Dat ik niet leuk. Aan de ene kant is de informatie van veel officiële sites vrij oppervlakkig en rommelig. Maar erger is het afgrijselijk aantal sites van complot-COVID-denkers dat het beeld vertroebelt.

Uiteindelijk vond ik deze site van de Europeese overheid vooralsnog het beste: https://www.consilium.europa.eu/nl/policies/coronavirus/covid-19-research-and-vaccines/

Een voorbeeld van hoe het ook kan is dit artikel in de NY Times. Zowel de informatie als de leesvriendelijkheid is voorbeeldig.

Het helpt ook niet erg dat sites zoals Coronavaccinatie.nl van de overheid een chaotische look and feel hebben. Huur eens een UI specialist in, Hugo, om deze potpourri site leesbaar te maken.

Ook dit: lekker kort.

Het Schip

Van de week Het Schip bezocht, het toonbeeld van de Amsterdamse School, ontworpen door Michel de Klerk. Een geweldig gebouw langs het spoor tussen de stations Amsterdam Centraal en Amsterdam Sloterdijk.

We bekijken de tentoonstelling over Fré Cohen, vormgever, feministe, socialiste. Ze wist in haar korte leven een indrukwekkende productie van toonaangevend werk te creëren, beïnvloed door Art Deco en De Stijl. De tentoonstelling is erg goed.

Fre Cohen - Jewish Virtual Museum

[Fré Cohen] giroboekje, gemeentegiro Amsterdam, 1931 ...
[Fré Cohen] verpakking Inventum broodrooster | Objets

Peter van Straaten in Allard Pierson

Gisteren bezochten we de tentoonstelling “Misschien valt er wat te lachen“, een overzichtstentoonstelling over het werk van Peter van Straaten in het Allard Pierson museum. Grappig te zien, die gniffelende mensen in een te kleine ruimte. Niet te klein wat betreft Covid, maar wat betreft de tentoonstelling. Die had van mij wel wat meer ruimte en materiaal mogen hebben. Toch heel leuk gedaan.

Verder gelopen door de verwarrende tentoonstelling “Amsterdam, Creatieve Stad”. De rest van het museum hebben we laten liggen voor een andere keer.

De week van 16 november

Uitgelezen

Neil Gaiman – Fragile Things. Verhalen die doen denken aan Edgar Allen Poe. Donker, zombie-achtige figures, bovennatuurlijke verschijnselen. Eindigt met een verhaal over Shadow, een variatie op American Gods.

American Geography, een fotoboek van Matt Black. Een van de beste fotoboeken die ik dit jaar heb gezien.

Gezien

All Creatures Great and Small. Remake of BBC First over dierenarts James Herriot. Aanvankelijk was ik wat sceptisch over de remake, maar het is goed gedaan. Eerst serie gebinged. Tweede serie loopt nu.

Geluisterd

The War of Art, luisterboek. Klassieker over creativiteit en The Resistance van Steven Pressfield.

Lezend

Zen in the Art of Writing van Ray Bradbury. Over schrijven. Kende Ray Bradbury nog nauwelijks.

De week van 1 november 2021

Uitgelezen

Hey Nostradamus van Douglas Coupland. Geweldige boek over een ontspoorde Amerikaanse familie. Rode draden zijn Columbine High-achtig  high school massacre, religieus extremisme, eenzaamheid, uitzichtloosheid. Vertelt vanuit het perspectief van vier famililieleden. Verrassend genoeg komt de vader, een tyrannieke, religieuze fanaticus, die het gezin jarenlang terroriseert nog met de minste kleerscheuren uit de strijd.

Mijn Lieve Gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld. Schrijfles. Spierballenliteratuur. De te veel verklarende laatste episode is niet nodig vond ik.

Gezien

De slag om de Schelde van Mattijs van Heijningen jr, op Netflix te streamen. Mooie film met mooie mix van Nederlandse en buitenlandse actuers (Malfoid).

Geluisterd

Mooie podcast Schrijfvis. Aflevering met Mensje van Keulen luisterde ik en vond ik erg goed.

Lezend

Eerste boek van Neil Gaiman dat ik nog ongelezen op de plank heb liggen: Fragile Things, korte verhalen.

Drawing

Help Us Support Us

Gordijnhaardag

Wat zou ik graag iemand zijn die onder de douche vandaan stapt, haar haar laat drogen en dan prachtig vallend haar heeft. Maar nee, ik heb een touwige bos, die opdroogt als een kluwen wol waar een kitten mee heeft gespeeld. Dus na het douchen gooi ik mijn haar naar voren en gooi ik er mousse in. Hoe doen normale mensen dat. Als ik het aan de lucht laat drogen valt het als een gordijn voor mijn ogen. Aan vlechten, speldjes, pinnen, haarbanden en klemmen wil ik niet beginnen. Maar dat perfect vallende haar, dat naar achter of langs het gezicht vallende haar wil ik ook. Zonder allemaal troep erin wel te verstaan. Mijn haargrens zit waarschijnlijk te laag. Of zou ik beter een kort pittig kapsel kunnen nemen… ondanks mijn flaporen? Ook slapen met nat haar moet ik echt niet doen… Allemaal knikken en bobbels en mijn lok springt naar buiten.