How do we slow down time?
Effie Pappa’s stop motion film has some answers

Effie Pappa’s stop motion film has some answers
In Kijken in de ziel van Japan van Freek Vossenaar:
Elke minuut neemt de Japanse bevolking met één persoon af. Japan is een superbejaarde natie, met in 2020 bijna 29 procent van de bevolking ouder dan 65 jaar.
…
Premier Abe was erg onder de indruk van het boek The 100-year Life van de Britse Lynda Gratton, die inmiddels speciaal adviseur is van de Japanse regering. Het boek betoogt dat naarmate mensen langer en gezonder leven, je ze zou moeten aanmoedigen om in verschillende levensfasen te blijven werken en leren. Of Japan erin slaagt om de maatschappij succesvol in te richten op een vergrijsde bevolking, is een kwestie die veel landen zou moeten interesseren. Een ouder wordende samenleving is tenslotte geen exclusief Japans probleem.
Dat lijken me alleszins redelijke aanbevelingen.
Vergrijzing is ook een probleem in onze westerse maatschappij.
Wij hebben een “Staatscommissie Demografische ontwikkelingen 2050” opgezet. De commissie
heeft als taak advies uit te brengen over scenario’s, beleidsopties en handelingsperspectieven van de regering in relatie tot de maatschappelijke gevolgen van de demografische ontwikkelingen, in het bijzonder van vergrijzing en migratie, tot tenminste 2050 tegen de achtergrond van de brede welvaartsbenadering.
Dat klinkt voor mij alsof de oplossing van het vergrijzingsprobleem daarmee in commissievorm voor ons uit wordt geschoven.
Laten we hopen van niet. Net als Japan hebben wij ook geen tijd meer om dit probleem voor ons uit te schuiven.
Ik zie hoe de politie met een waterkanon demonstranten van Extinction Rebellion op de A12 te lijf gaat en vraag me af waarom. En wie daar opdracht toe geeft. En waarom ik nog nooit gezien heb dat de boeren met een waterkanon worden belaagd.
En dat terwijl elk fatsoenlijk mens weet dat de demonstranten van Extinction Rebellion gelijk hebben, en de boeren voor uitstel van het onvermijdelijke strijden.
Ik word nog een radicaal op mijn oude dag.
Eerder schreef ik over het recht op reparatie en de kunst van het rapareren van Tom Sachs.
In NRC schrijft Warna Oosterbaan een mooi stukje over de werkbank en het repareren van spullen. Heerlijk. Mijn handen jeuken.
www.nrc.nl/nieuws/2023/02/10/van-een-werkbank-word-je-een-beter-mens-a4156579
Great ideas in Rob Walker’s The Art of Noticing:
This article describes not only the wonderful simplicity of the tax system in the Faroe Islands, but also the backwardness of the tax system, and the banking system, in the United States.
Probably the funniest potato chip packaging in the world. Found in the supermarket in New Zealand.
Een witte boterham
Biefstuk erop gesmeten
Drijft in een laagje jus
De pan op de kachel
Suddert puffend
Mijn moeder heeft een gebroken heup. Ze in geopereerd. De röntgenfoto laat een flinke schroef zien die de heup nu bij elkaar houdt.
In het bed naast haar ligt een verwarde man. Boven zijn bed, naast de televisie, is een bordje opgehangen.
“U bent in het ziekenhuis in Akmaar,” staat in zwarte stift op het bordje geschreven.
It only happens when you keep going.
It rains and you go anyway.
It rains and you don’t go home early.
You get wet. You get cold. You keep going. Warm up inside and go out again in your cold-weather clothes. You are wet again. You’re still standing there. Then something happens. You have something. But you keep going. Wet and cold. Because more may come. Only when you are done do you stop.