Kronkeling
Als je van fotografie houdt, en helemaal als je van deadpan fotografie houdt, dan is de blog Kronkeling van Elvira Smit iets voor jou. Geniaal.
Kijkbeeld
In mijn post van gisteren vertelde ik over mijn wandeling door Wormer. Als je wandelt zie je vaak dingen waar je anders niet op let. Zo zag ik deze gemotoriseerde kunstgrasterrasboot. Met picknicktafel.
Een ander vreemd beeld zag ik hier.
Achterland – Hans van der Meer
In Achterland laat Hans van der Meer foto’s zien van op het eerste gezicht oninteressante onderwerpen in het Nederlandse landschap. Ik herken de verbazing van Hans van der Meer over fantasieloze architectuur van
gemeentehuizen, bedrijfspanden, publieke werken en pleinen. Hans van der Meer ziet het, en meer. Hij ziet een geit, trampolines in tuinen, een Corvette, een poes in een weiland, een ijsbergslaoogstmachine, en schrijft er een interessante tekst bij.
Bertien van Manen’s Archive herlezen/herbekeken
De foto’s van Bertien van Manen, ik bekijk nu Archive, zijn geweldig casual. Dat klinkt denigrerend maar het is absoluut een kwaliteit. De beelden lijken zonder moeite te zijn gemaakt. Het is net als een boek. Het lijkt zo gemakkelijk gemaakt als het goed leesbaar is, maar juist die kwaliteit kenmerkt de meester(es).
Ik hou van die foto’s met tekortkomingen. Weg van de gladgestreken en opgepoetste beelden die momenteel in de mode zijn, zelfs onder straatfotografen.
De week van 16 november
Uitgelezen
Neil Gaiman – Fragile Things. Verhalen die doen denken aan Edgar Allen Poe. Donker, zombie-achtige figures, bovennatuurlijke verschijnselen. Eindigt met een verhaal over Shadow, een variatie op American Gods.
American Geography, een fotoboek van Matt Black. Een van de beste fotoboeken die ik dit jaar heb gezien.
Gezien
All Creatures Great and Small. Remake of BBC First over dierenarts James Herriot. Aanvankelijk was ik wat sceptisch over de remake, maar het is goed gedaan. Eerst serie gebinged. Tweede serie loopt nu.
Geluisterd
The War of Art, luisterboek. Klassieker over creativiteit en The Resistance van Steven Pressfield.
Lezend
Zen in the Art of Writing van Ray Bradbury. Over schrijven. Kende Ray Bradbury nog nauwelijks.
Ancient and Modern – William Eggleston
A friend notified me of a reasonable offer of this book at De Slegte. Ancient and Modern is offers an overview of Eggleston’s work up to the late 1980s. The book was produced as part of a retrospective exhibition of Eggleston’s work at the Barbican Art Gallery in London. The book includes photographs from Eggleston’s travels in Kenya and South Africa/Transvaal that were completely unknown to me. I was also largely unfamiliar with Kiss Me Kracow’s work, made in Germany.
So a nice discovery. Good introductory text by Mark Holborn.
Krommenie
Ik had gemikt op de Prinses Amaliabrug. Maar langs de smalle wegen bij de brug kan ik geen parkeerplek naar mijn zin vinden.
Daarom terug naar Krommenie. Ik zet de auto bij REM-eiland neer. Een voormalig terrein van de waterleidingmaatschappij PWN, lees ik later als ik de oorsprong van dit REM eiland probeer te vinden. De oorsprong van de naam REM-eiland blijft me onduidelijk. Er is een industrieterrein waar het mogelijk ooit beter is gegaan, maar toch niet veel. Ik loop over de Industrieweg met zijn typische vrijgevochten woonbootterreinen. Men lijkt hier alles te bewaren wat maar mogelijk is.
Over een serviceweg voor brugmonteurs loop ik omhoog naar de provinciale weg. De weg gaat over in een overwoekerd pad tot op de brug. Ik voel me illegaal, hoor hier niet te zijn. De auto rijden op een meter langs me.
Aan de andere kant van het water kom ik uit op het uiterste stukje van de Zuidervaartdijk. De laatste twintig meter van de Zuidervaartdijk is een soort privéterrein voor de bewoner van het huis in de hoek van weg en water hier. Rode palen verbieden auto’s langs het fietspad de provinciale weg te bereiken. De bewoners van dit laatste huis hebber er een privé oprit naar de provinciale weg aan.
De bewaarwoede van de mensen hier lijkt nog heviger dan van hun dorpsgenoten aan de andere kant. De restanten van een grote kraan staan er weg te rotten naast een heftruck, een afgedankte paardenwagen en overgroeide aanhangwagens.
Via het dorp loop ik met een omweg weer naar de kruising met de provinciale weg. Ik steek over en loop langs de fabriek van de Forbo. Als je het over de geur van stopverf hebt die rondom de fabriek hangt, weet niemand meer waar je het over hebt. Een product dat met mijn generatie uit zal sterven vermoed ik. Forbo ruikt er ouderwets naar.
Onder de N8 door, rechtsaf via een tunneltje onder het spoor door. Gelijk weer rechts om onder het viaduct uit te komen. De onderkant van het viaduct is in ruime mate van graffiti voorzien. Verschillende resten van kampvuren. Een man zit tegen een pilaar aan, een rugzak naast zich. Ik denk dat hij hier nog minder te zoeken heeft dan ik. Ik loop door over het veld tot aan het water van de Nauernasche vaart. Er lopen wandelpaadjes verder door het veld, maar ik kan niet zien waar heen. Terug onder het viaduct is de man verdwenen.
Velserbroek, Spaarndam, 17 juli 2021
Ik parkeer langs de snelweg bij zo’n vrijgevochten buurtje van woonboten langs het water. Het straatje om de hoek heet Linie van: de waterlinie. Even verderop gaat het dan ook langs Fort benoorden Spaarndam, maar volgens de kaart heet het hier Velserbroek.
Langs het Liniepad, dan naar links en ik loop Spaarndam in. De route slingert me de IJdijk op en af (ook hier een IJ). Een eilandje in de haven, waar ik als onbevoegde helaas geen toegang toe heb.
Ik vervolg mijn weg langs het Spaarne en kijk uit over het meertje Mooie Nel terwijl ik over het weggetje met de naam Pol loop. Prachtige namen hier.In de berm van de Spaarndamseweg ganzen die zich met zwarte oogschaduw hebben opgemaakt. Ze kijken agressief als Inez Weski. Mogelijk Nijlganzen.
Even buiten het dorp, bij een schip dat zondagsrust predikt, verlaat ik het Spaarne en sla rechtsaf de polder in.
De vliegtuigen zijn in dit stille vlakke natuurgebied extra storend.De Westbroekplas is een modern recreatiemeer. Mosun heeft er lekker ijs.
Islands – text by John Fowles, photos by Fay Godwin
I bought this second-hand book (cheaply). Admittedly, I was primarily interested in Fay Godwin’s photographs in the book. Her photographs of the Scilly Islands landscape are monumental. The texts from John Fowles I find difficult to follow.
The island atmosphere of Fowles text reminds me of Tim Robinson’s books, especially those on the on the Aran Islands. Tim Robinson’s work put a lot of detail on the landscape, in this book Godwin’s photos provide a similar visual detail to Fowles meandering texts.
Fowles texts follow a historical and mythological sort of baseline. He discusses the characteristics of island communities: solitude and emptiness, independence of any legal power, a unifying feeling that sets people from the islands apart from mainlanders. Islands, withdrawn from common law and ethics, provide a unique magic. Fowles weaves a quite diverting story touching many topics. He mixes Homeros’ Odyssee (was it really written by a man, or must this have been a woman) with Joyce’s Ulysses, Shakespeare’s work, historical deviations, Robinson Crusoe, and other Greek mythology.
24 april rondje Zwanenburg
Vandaag deed ik mijn tweede rondje door Zwanenburg. Vanuit het nieuwe winkelcentrum bij de voormalige suikerfabriek liep ik aan de westkant langs het dorp. Het grootste deel van de wandeling liep door een vrij oninspirerende woonwijk. De hele wijk leek drooggelegd voor de werkzaamheden aan het riool. Een ander deel is een enorme bouwput op de plaats waar een industrieel complex moet hebben gestaan.
