Augmented Office Reality

3D technology is developing fast, we are in Virtual Reality, Augmented Reality hypes.

But what if we could create a real office reality with this technology.

When we could install camera’s in our home office, wear 3D goggles, or something much better, assuming these 3D glasses and goggles we are using today are totally laughable in 10 years time.

Would we still sit in our cars for hours to get to work?

Maybe at home, maybe in shared 3D office facilities where we can rent a (virtual) cubicle and login to the corporate 3D office.

Will this be more viable than the current working from home things we do?

We currently only use this when we want or have a meeting or have a question.
But what if we could just sit there all day, see our collegues and do the work. And I mean not staring in crappy laptop camera’s over hampering internet. I mean full 3D experiences. Walk around the office as if you are there. Have occasional conversations, talk about the weather, and so on, but all in this 3D virtual office.

Sounds ok to me.

Will Robots Take your Job – and what about us?

I read: Nigel M. de S. Cameron‘s – Will Robots Take Your Job.

Beyond what the title might suggest, Cameron passionately argues that politicians are negligent in their blind spot for a looming technological tsunami. Imagine a world where entire industries crumble, where millions of workers wake up to find their careers erased by algorithms and machines. This isn’t science fiction—it’s a potential reality racing towards us at breakneck speed.

The political myopia is frustratingly familiar. Much like environmental concerns, short-sighted politicians push this existential threat aside in their microscopic four-year election cycles. They’re playing a dangerous game of technological roulette with people’s livelihoods.

The narrative glaringly lacks the most critical question: What will humans actually do if robots consume our jobs? How will we restructure society when traditional work becomes obsolete? The economic implications are staggering—we’re talking about a fundamental reimagining of income, purpose, and human value in an age of unprecedented automation.

This isn’t just about job loss. It’s about the complete reconstruction of how we define meaningful contribution, social worth, and personal identity in a world where human labor might become an antiquated concept.

The text demands we pay attention—not with fear but with strategic foresight. Our future depends on asking the right questions today.

Kinfolk – advice from Creative Entrepreneurs

I was gifted Entrepreneurs in creative jobs interviewed by a good friend. My notes from the not very concrete advice from the interviewees, but inspiring book and good images.

– Develop your own vision.

– Fresh ideas regularly.

– Be fearless.

– Adapt.

– Strive for authenticity.

– Focus on core values.

– Persistence.

– Don’t be lazy.

– Do not give up.

– Treat people well.

– Confront what you have to face.

– Visions inspire us but also limit us.

– Write a letter to your future self.

– Nothing happens unless you focus all your energy on it.

– Stay curious.

– Do not get comfortable.

– Stay slippery, or you stop learning and growing.

– Move on to something else.

– Be resilient

– Enjoy things as they come

– Stay flexible and open

– Do not hesitate to ask for help. Especially in times of need.

– As an entrepreneur, have a hobby that makes you stop.

Sikh tempel Kumpung Bahru

Een man op een bankje voor de tempel bij Kampung Bahru wuift me naar binnen.

Ok to Enter!

Ik loop achter hem aan naar binnen. Een lift in. Een etage omhoog. In een grote kleedzaal doen we onze schoenen uit. Sokken ook. En wassen we onze voeten bij een lage wasbak. Dan leidt hij me de zaal in. Het is vrij donker. Een man zit voorovergebogen te bidden. Het is stil. Het is kaal. Aan de lange kant van de zaal staat een altaar. Ik probeer een foto te maken. Te weinig licht.

Nationale moskee

De nationale moskee is ingesteld op toeristen.

Bij de ingang schoenen in het rek. Je krijgt een paarse djellaba die je moet dichtplakken met ingenaaid, verweerd klittenband. Uiteraard zijn er ook eigenwijze mannetjes die denken dat dat niet nodig is. Het aantal toeristen in de moskee wordt gereguleerd door middel van het aantal uit te geven djellaba’s. Ik was vroeg en kon direct naar binnen. Toen ik terug kwam zat er een rij toeristen op bankjes te wachten op vrijgekomen djellaba’s.

De gebedsruimte mag je alleen in als je moslim bent.

Uitzicht over Putrajaya

Vanuit mijn hotelkamer kijk ik uit over Putrajaya. De ingang van de IOI city mall. Ik dacht dat dit een grote mall was, tot ik de andere malls in Kuala Lumpur zag. Fonteinen en overdekt relax-ruimtes. Bouwwerkzaamheden even verderop – een nieuw stuk land wordt gereed gemaakt voor bebouwing. In de verte twee grote gebouwen die onnatuurlijk lijken op te rijzen uit de grond. Deze gebouwen staan nog leeg. In de omgeving worden enorme nieuwe appartementsgebouwen neergezet. Als de bomen in de stad door het asfalt breken, zo barsten hier de flats de grond uit.

Natuurgeweld in de stad

Het lijkt soms alsof de bomen hier in Kuala Lumpur door het asfalt heen zijn geknald. En struiken vreten zich een weg omhoog langs de muren. Als je er één keer op begint te letten zie je opeens hoe de natuur zich hier vastgrijpt aan de menselijke inrichting van de stad.

Net zo vaak zie je trouwens dat de mens bomen en struiken heeft laten staan, onduidelijk of achteloosheid of ontzag voor de natuur het motief daarbij is. In Nederland zouden we deze obstakels zonder veel poeha omver halen.

Op een of andere manier ontstaat een straatbeeld waaruit ontzag voor de natuur blijkt.

Slagerij op straat

Als je vroeg genoeg in de straten van Kuala Lumpur bent, kan je leuke dingen zien. Pudu market is daar één van maar ook de aanleveraars aan restaurants en winkels kunnen interessant zijn. De slagers op straat kennen we met onze westerse hygiëne eisen niet meer. In Kuala Lumpur kom je ze deze ‘s ochtend vroeg het en der tegen. Fotograferen is geen probleem. Ze willen wel poseren ook.