Days at the Morisaki Bookshop, by Satoshi Yagisawa

Takako, a young woman from Tokyo, quits her office job and comes to live and work in the small second-hand bookstore of her uncle, Satoru, in a small provincial town.

In her life in Tokyo, she was indecisive, reserved, and treated like dirt by her boyfriend. After summoning the courage to confront her boyfriend and tell him the truth, Takako takes a decisive step forward, leaving behind the negativity and moving on with her life.

Her uncle’s wife suddenly reappears with her husband after years of absence. As if nothing had happened. With her aunt Momoko, she heads into the mountains for a weekend. Momoko turns out to have had an abortion years ago and then struggled with life. After the mountain outing, Momolo disappears again as shyly as she has returned. Takako breaks her vow of secrecy and informs her uncle Satoru of the secret his wife is carrying. He searches and finds his wife again, and they become closer than ever.

Secretive as a Murakami. With a fine list of quoted Japanese writers at the back of the book.

Norwegian Wood the movie

Yesterday, I re-watched an episode of Twin Peaks, which remains a fantastic David Lynch classic. Being somewhat low-energy, I scrolled through my Justwatch list to see if any other exciting films were available. There, I found Norwegian Wood.

Recently, I reread Haruki Murakami’s book. I still liked it very much. (I rarely reread a single book, with exceptions being Haruki Murakami, Gerrit Krol, Douglas Coupland, Derek Sivers and Seth Godin)
The movie Norwegian Wood has a very similar atmosphere to the book. The film has the typical Murakami-like alienation from the world.

“Of course.”

“Is that a catchphrase of yours?”

I found this again in “The City and Its Uncertain Walls” (in Dutch – De stad en zijn onvaste muren).

→ The City and Its Uncertain Walls

Compliant by nature

From Murakami’s The City and Its Uncertain Walls:

Zijn moeder was van nature meegaand en ze rekende het tot haar voornaamste plicht om geen moeilijkheden te veroorzaken.

His mother was compliant by nature, and she considered it her first duty not to cause trouble.

Such a Murakami sentence.

Norwegian Wood notes

On the plane back from Prague, I finished reading Norwegian Wood—re-reading, actually. I don’t often re-read books, but Murakami is a favorite of mine.

Watanabe is in love with Naoko. She is the girlfriend of their mutual friend, who died at a very young age. Naoko can not cope with life and commits suicide in the end, while Watanabe is torn between emotions he is not able to identify or is not even conscious of. The girl who falls in love with him must tell him he is in love with her. An old friend tells him he has to choose for himself. While perfectly capable of analyzing other people’s situations, he is unable to analyze his own issues. Let alone that he is able to come up with a choice for his own problems he is not even aware of.

Licht hoofd van Twitter

Ik Twitter bijna nooit. Van Twitter krijg ik van zo’n raar licht gevoel ik mijn hoofd als ik al die berichtjes voorbij zie komen. Allemaal zo serieus, op Sylvia Witteman na dan. Maar misschien volg ik de verkeerde influencers.

Af en toe een lichtpuntje. Zoals dit verhaal van Murakami in The New Yorker.

Ik post een foto.

https://twitter.com/ndegreef/status/1469628923013120002?s=20

Ik zal volgende maand nog eens kijken.

De Moord op de Commendatore 2 – Murakami

Deel 2 van De Moord is geen vervolg van het eerste deel, het is gewoon de tweede helft van het boek. Kennelijk paste het niet in 1 deel (totaal meer dan 1000 pagina’s), of wellicht is het commercieel gewoon aantrekkelijk om twee delen uit te brengen.
De portretschilder schildert de vermeende dochter van de smetteloze Menshiki. Hij leert haar beter kennen. Hij is een vreemd soort vaderfiguur voor haar; zij uiteraard een substituut voor zijn jong overleden zusje. Ze heeft geheime afspraken met hem en deelt haar geheimen.

Tussendoor speelt een gruwelijk verhaal van de oude Japanse schilder van het schilderij De Moord op de Commentatore.

De portretschilder, volgens Murakami’s stijl, blijft een volger van de gebeurtenissen in zijn eigen leven.

“Hoe meer ik er over nadacht, hoe minder ik kan beoordelen wat nu oorzaak was en wat gevolg.”
…

“Het voelde niet zozeer als een droom, maar meer als een flard werkelijkheid die per ongeluk verdwaald was geraakt in mijn slaap.”

Een hoofdstuk heeft de naam “Er stond iet te gebeuren”. Deze naam kan elk hoofdstuk in Murakami’s boeken dragen. Zijn boeken lezen alsof je voorover vallens jezelf in evenwicht probeert te houden door vooruit te bewegen. Je leest maar door. Als je stop val je voorover op je gezicht.

De schilder redt het meisje. Bergt het Moord schilderij op. Gaat weer met zijn bijna-ex wonen. Vat het schilderen van commerciële portretten weer op.

Full circle. Bijna.

Het schilderij dat de gebeurtenissen uitlokt verbrandt met het huis er omheen.
Maar voor de portretschilder maakt het niet uit. Hij laat de zin van het bestaan niet bepalen door de mogelijkheden, maar door een geloof. De kracht om te geloven. En dan maakt het niet uit of er altijd iets staat te gebeuren. Er is dan altijd wel iemand die je de weg wijst.

Verder lezen: alles van Murakami.

Het Nu van Murakami – De Moord op de Commendatore (1)

Een man, schilder, die het leven overkomt. De Moord op de Commendatore deel 1.

Ondergaat dagenlang het leven schijnbaar emotieloos. Kijkt naar buiten. Gaat een oppervlakkige sexuele relatie aan met getrouwde vrouwen. Zorgt op een sobere manier voor zichzelf (eten wordt altijd op een smaakvolle manier door Murakami beschreven). Zijn huwelijk is een excuus om te stoppen met het maken van schilderijen voor zichzelf en hij legt zich toe op portretten.

Maar dan komt de dag waarin de eerste stap wordt gezet in een reeks van stapjes die het leven van de man op zijn kop zet. Voortgeduwd door het onvermogen nee te zeggen, laat hij zich meeslepen in initiatieven van anderen, onbekenden.

Eerlijk gezegd wil ik wel eens zien wat er gaat gebeuren.

Als hij een onbekende vrouw in een cafeetje tegenkomt die sex met hem wil, kan hij geen nee zeggen.

Als Menshiki hem vreemde voorstellen doet kan hij geen nee zeggen.

Met alle gevolgen van dien.

Langzaam analyseert de man zijn leven en emotieloos lijkt hij zich bewust te worden dat zijn leven wordt bepaald door het trauma van het verlies van zijn op jonge leeftijd overleden zusje.

Hij is zich heel bewust van alle dingen die hem overkomen. Denkt er over na, maar steeds retrospectief. Hij onderneemt geen bewuste actie.

Als hij een schilderij gaat beginnen, overkomt hem dan. En als het af is, is hem dat ook opeens overkomen.

We werden niet zozeer gedreven door wat we hadden maar door wat we kwijt waren geraakt en nu niet bezaten.

Het nu, niet het verleden en niet de toekomst.

Dat kenmerkt Marakami misschien wel in al zijn boeken.

Eindigt met een mooie cliffhanger voor deel 2.

Will You Please Be Quiet, Please? – Raymond Carver

Will You Please Be Quiet, Please?

I was thinking how to formulate what it is that makes the stories in Will You Please Be Quiet, Please? so special. It may be the way Carver tells a story without making a point. Something is in the air but you don’t know what it is. Maybe it is similar to Haruki Murakami‘s work, in that sense. Nothing is happening, but something is. Carver walks around it. You sense something. It becomes increasingly clear that there is something. But what?

Photo-nerd PS: the picture on the cover of the book is by Todd Hido.

Haruki Murakami – Abandoning a Cat

Een kat achterlaten

Abandoning a Cat / Een kat achterlaten is a beautiful book in which Murakami writes about his father. Now and then you can see typical Murakami themes peek through the memories he recounts. The somewhat lost men, a confusing war in the far away and way too large China, socially awkward persons, … much food for the close Murakami reader. Very well-designed Dutch edition, bound in Japanese manner, magnificently illustrated by Marion Vrijburg.

Rereading, and Derek Sivers’ Hell Yeah or No

Halfway through December, I received my signed copy of Hell Yeah Or No. A good motive to re-read the book.

Derek Sivers - Hell Yeah or No

I had already read the ebook. I purchased in one same offer – ebook and signed paper copy. Given the work Derek has put into producing and distributed the signedhard-cover version, I can not imagine he made much money on it.

I seldomly re-read books. But this one is definitely in the re-reading category. As a sidenote, my re-reading category includes: Gerrit Krol (Dutch writer (probably one of the first people writing on Artificial Intelligence in De Man Achter Het Raam (1982!), definitely in the Netherlands, but probably also internationally), Douglas Coupland, Haruki Murakami, Tom Peters (not everything, but definitely The Little Big Things).